คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1885

เมแกนตัวสั่นเทิ้ม เธอกัดริมฝีปากในขณะที่เฝ้ามองดูแอมโบรส เอร่า และออโรร่าลงจากภูเขาไป เธอรู้สึกขัดแย้งในใจจนลืมสั่งให้คนของเธอสกัดพวกเขาเอาไว้

ในขณะนั้นเอง เมแกนตั้งใจที่จะฆ่าทั้งสามคนทิ้ง แต่เธอไม่อาจตัดสินใจได้

ภายหลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอมองไปยังทิศที่พวกเขาจากไปและกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดเบา ๆ ว่า “แอมโบรส ฉันรับได้ถ้านายจะมาเพื่อแก้แค้น ฉันไม่เคยเสียใจกับการตัดสินใจในชีวิตของฉันเลย!”

…

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ณ หุบเขาลืมเลือน ซึ่งเป็นที่ที่ทวีปโลกใหม่ ทวีปจักรวาลโลก และแดนมัชฌิมมาบรรจบกัน

ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งเงียบ ๆ ในห้องโถง พร้อมกับมองไปรอบ ๆ อย่างว่างเปล่า

เธอสวมชุดเดรสยาวสีขาวนวลที่เน้นให้เห็นรูปร่างอันสง่างาม เธอดูมีเสน่ห์จนน่าเหลือเชื่อ! เธอมีใบหน้าที่งดงามราวกับนางฟ้า ซึ่งมักจะสะกดสายตาผู้คนตั้งแต่แรกพบ

นัยน์ตาอันหยาดเยิ้มของเธอช่างน่าหลงใหล

เธอคือเดบร้า

เจมส์ได้ให้ธาราลืมเลือนแก่เธอในตอนที่เขาพาเธอมายังที่หุบเขาลืมเลือนนี้

เวลาผ่านได้ไปครึ่งเดือนนับตั้งแต่เธอมาถึงและธาราลืมเลือนได้ลบความทรงจำของเดบร้าไปแล้ว เธอจำอะไรในอดีตไม่ได้เลย

นี่คือวันแรกที่เดบร้าได้รับการปล่อยตัวออกมาจากห้องส่วนตัวของเธอ และยังเป็นวันที่เธอได้เข้าร่วมหุบเขาลืมเลือนอย่างเป็นทางการอีกด้วย

ปึง ปีง...

เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นในขณะที่ลูกศิษย์ของหุบเขาลืมเลือนหลายสิบคนพาผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีม่วงเข้ามาในห้องโถง

“คุณเป็นเด็กกำพร้าในตอนที่ปรมาจารย์ของคุณพาคุณกลับมาที่นี่และรับคุณเป็นศิษย์ เขาสอนการบ่มเพาะให้กับเธอ”

เจมส์มีท่าทางที่จริงใจและแสดงความเป็นห่วงเป็นใย แต่ก็แอบมีความเจ้าเล่ห์อยู่ในแววตาของเขา

พวกเขาไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องโกหกขึ้นหากเป็นลูกศิษย์คนอื่น ๆ ของพวกเขา แต่กับเดบร้า เธอค่อนข้างแตกต่างออกไป เธอมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร ดังนั้นพวกเขาจึงต้องสร้างเรื่องของเธอขึ้นมาใหม่

‘ท่านปรมาจารย์?’

ใบหน้าอันงดงามของเดบร้ารู้สึกงุนงงเมื่อเธอจ้องมองไปที่วีนัส เธอไม่รู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้านี้เลย

‘เธอเป็นปรมาจารย์ของฉันจริง ๆ เหรอ? ทำไมฉันถึงจำเธอไม่ได้ล่ะ?’

วีนัสถอนใจอย่างเสียดาย “เดบร้า ฉันผิดเอง ฉันส่งเธอไปทำภารกิจและเธอก็สูญเสียความทรงจำหลังจากเหตุการณ์อันตรายนั่น มั่นใจได้เลยว่าฉันจะไม่ส่งเธอไปทำภารกิจอันตรายอีกแล้ว เธอจะได้อยู่ใกล้ ๆ ฉันนับจากนี้ไป”