คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1932

ดวงตาโดน็อกจับจ้องเรือนร่างเล็กบอบบางของเดบร้าขณะที่เขาพูดและหัวใจก็เต้นรัวกระหน่ำ

‘แดร์ริล แกเอาทุกอย่างไปจากฉัน ฉันก็จะเริ่มด้วยการชิงผู้หญิงของแกมา’

…

ขณะเดียวกันที่เขาง้อไบ๊

มีคนจำนวนหนึ่งอยู่ที่ขั้นบันไดตีนเขาง้อไบ๊โดยมีแฟนนี่ วิทแชมเป็นคนนำ

ด้านหลังของเธอมีลิลี่ ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์เดินตามมาช้า ๆ

ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ดูผ่อนคลายขณะที่พวกเขาเดินชื่นชมทิวทัศน์รอบด้าน แต่ลิลี่นั้นมีความรู้สึกหลากหลายแม้ว่าเธอจะดูสงบนิ่งก็ตาม

ครึ่งวันก่อนหน้าแฟนนี่นำของขวัญและตั้งใจไปเยี่ยมลิลี่ที่เมืองหยุนโจว เธอบอกว่ามาหาพวกเขาในนามของเมแกนเพื่อจะเชิญพวกเขาไปที่เขาง้อไบ๊ในฐานะแขกและอยากจะชี้แจงให้ชัดเจนว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ท่าทีของเธอนั้นดูจริงใจมาก

ที่จริงลิลี่ไม่อยากมาเลยแต่ว่าซาแมนธาก็ดึงดันโน้มน้าวเธอ ซาแมนธาบอกว่าเมแกนนั้นเป็นหัวหน้าพันธมิตร เธอตั้งใจส่งคนมาเชื้อเชิญเป็นพิเศษถึงขนาดนำของขวัญมาด้วย หากว่าลิลี่ปฏิเสธก็จะเป็นการหักหน้าเมแกนและเสียมารยาทมาก

ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ไม่รู้เรื่องความขัดแย้งระหว่างเมแกนและแดร์ริล ดังนั้นพวกเขาจึงตามมาด้วยเมื่อเห็นว่าลิลี่ตกลงจะมา

พวกเขาเห็นเมแกนยืนอยู่ที่ทางเข้าห้องโถงหลักห่างออกไป เมื่อลิลี่ ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์เข้ามาถึงลานของห้องโถงหลัก ด้านหลังของเธอคือศิษย์สองคนและผู้บ่มเพาะจากสำนักอื่น พวกเขาต่างยืนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ เป็นภาพน่าตระการตายิ่งนัก

“ซู้ดดด”

ตอนนั้นคนของสำนักง้อไบ๊อดไม่ได้ที่จะแอบสูดหายใจเข้าลึกเมื่อรู้สึกถึงพลังของซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์

แข็งแกร่งมาก

นี่คือเทพอัคคีซู่หรงในตำนานและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์เหรอ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพวกเขาถึงแข็งแกร่ง

ขนาดเมแกนเองยังตัวสั่นสะท้านเล็กน้อยใบหน้างามของเธอก็ฉายแววหวาดหวั่นออกมา จากนั้นเมแกนก็ยิ้มและรีบต้อนรับพวกเขา แสร้งทำท่าเป็นมิตรและจับมือลิลี่ไว้ “ไม่ได้พบกันนาน ใบหน้าของเธอหายดีแล้ว เธอกลับมางดงามอีกครั้ง น่าทึ่งจริง ๆ”

จากนั้นเมแกนก็ทักทายซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์อย่างสุภาพ “ท่านทั้งสองคงจะเป็นผู้อาวุโสซู่หรงและผู้อาวุโสดีไวน์ ฟาร์มเมอร์สินะคะ? ฉันต้องขอโทษด้วยหากว่าก่อนหน้านี้คนของฉันทำตัวไร้มารยาท มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกัน ท่านทั้งสองใจกว้างและไม่ถือโทษ ดังนั้นฉันจึงหวังว่าพวกท่านจะไม่ใส่ใจเรื่องที่ผ่านมานี้”

เมแกนถอนใจเบา ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้นและแสร้งทำเป็นสะเทือนใจ “ลิลี่ ฉันรู้ว่าเธอโทษฉัน ใช่ฉันทำเรื่องเลวร้ายมากมายกับแดร์ริลแต่เธอคิดว่าฉันอยากทำแบบนั้นเหรอ? ฉันจะบอกเธอตามตรงนะว่าฉันเคยชอบแดร์ริล แต่เพราะว่าเขาปฏิเสธฉัน ดังนั้นความรักของฉันก็เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง ฉันทำเรื่องบ้า ๆ มามากมานแต่ว่าตอนนี้ฉันถอดใจและเปลี่ยนใจแล้ว"

“ฉันพยายามตามหาร่องรอยของแดร์ริลเพื่อที่จะแก้ตัวและช่วยเขา ลองคิดดูสิ เขาขัดแย้งกับหยางเจียนที่ทวีปโมอาน่าเหนือ ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกโลกใหม่ก็กำลังล่าตัวเขาอยู่ เธอคิดว่าเขาจะรับมือเพียงลำพังได้เหรอ? เธอคิดว่าหากฉันไม่ช่วยแล้วเขาจะรับมือได้เหรอ?” จากนั้นเมแกนก็พูดอย่างเสแสร้งต่อไป “ฉันจะพูดกับเธอตามตรง ฉันขอให้เธอมาเพื่อที่ว่าจะได้ปรึกษากับเธอเพื่อช่วยเหลือแดร์ริลจัดการปัญหาของเขา เราจะนั่งอยู่เฉย ๆ ขณะที่เขากำลังเจอปัญหาอยู่ไม่ได้หรอก ในฐานะของคนรักและเพื่อนของเขาใช่ไหม?”

คำพูดพวกนี้ฟังดูจริงใจมาก แต่แววตาของเมแกนฉายแววขบขัน

เอ่อ…

ความวิตกกังวลบนใบหน้าลิลี่หายไปอยากมากเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอกัดริมฝีฝากเบา ๆ “งั้น… เราจะช่วยแดร์ริลยังไง?”

ลิลี่นั้นเป็นคนใจดีและใจอ่อน ความระแวงสงสัยในใจเธอหายไปเกือบหมดเมื่อเห็นว่าเมแกนดูจริงใจแค่ไหน

ตอนนั้นลิลี่ยังไม่รู้ว่าเมแกนเสแสร้งทำเพราะที่จริงเธอเกลียดชังแดร์ริลเข้ากระดูกดำ แล้วเธอจะไปช่วยแดร์ริลได้อย่างไร?

“ไม่ต้องกังวลไป”