คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1942

แดร์ริลตกใจเมื่อเห็นหมัดควินซี่พุ่งเข้าใส่เขา

‘ควินซี่นี่อารมณ์ร้อนจริง ๆ แค่แหย่เล่นไม่กี่คำก็พอจะทำให้เธอลงไม้ลงมือได้แล้ว’ เขาคิด

แดร์ริลรีบก้าวถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีของเธอ จากนั้นเขาก็หันเข้าไปหาเสาที่อยู่ด้านข้างพร้อมร้องตะโกนออกมา “ไม่นะ องค์หญิงลองก์โจมตีราชบุตรเขย เธอจะฆ่าสามีแล้ว”

ความจริงด้วยพลังของแดร์ริลเขาไม่จำเป็นต้องกลัวควินซี่เลยสักนิด แต่เพราะเธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้วเขาจะต่อสู้กับเธอได้อย่างไรกัน?

“หุบปากนะ” ควินซี่หน้าแดงพร้อมกระทืบเท้าอย่างฉุนเฉียว เธอนั้นเป็นองค์หญิงของโลกใต้เมฆีแต่ว่าแดร์ริลที่เป็นคนไม่เอาไหนกลับมาเย้าแหย่เธอ

‘ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป แล้วชื่อเสียงฉันจะเหลืออะไร?’ เธอคิด

ควินซี่หยุดฝีเท้าและชี้แดร์ริลก่อนบอกว่า “คนผู้นี้บุกเข้ามาที่นี่โดยไม่มีสาเหตุและทำให้ฉันอับอาย ทุกคนไปจับเขามาให้องค์จักรพรรดิลงโทษซะ”

แววตาเธอเต็มไปด้วยโทสะและเธอก็ตวาดอย่างเย่อหยิ่ง

แม้ว่าแดร์ริลจะเป็นแขกของที่นี่ แต่ว่าฐานะของเขาก็ไม่มีทางเทียบเธอได้ แดร์ริลเป็นแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัย เป็นแค่ประมุขสำนักเท่านั้น แต่ว่าเธอเป็นองค์หญิงของโลกใต้เมฆี จักรพรรดิแห่งเวสต์ริงตันองค์ใหม่ต้องเอาใจเธอด้วยการลงโทษแดร์ริลแน่

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าจักรพรรดิองค์ใหม่ของเวสต์ริงตันคือแดร์ริล

แข้งขาเธออ่อนยวบและเธออดไม่ได้ที่จะผงะถอยหลัง เธอเห็นแล้วว่าทหารองครักษ์ต่างก็ทำความเคารพแดร์ริลและพวกเขาไม่ดูเหมือนเสแสร้ง

‘เกิดอะไรขึ้น? แดร์ริลเป็นแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัย ถึงเขาจะแข็งแกร่งแต่ว่าก็เป็นแค่เศษขยะในสังคมนี้ แล้วพริบตาเดียวเขากลายมาเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตันได้ยังไง?’ ควินซี่สงสัย

“ไม่เป็นไร” แดร์ริลยิ้มและโบกมือให้องครักษ์ “ฉันก็แค่หยอกองค์หญิงลองก์เล่น อย่าจริงจังนักเลย พวกนายไปกันได้แล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” องครักษ์หลวงตอบพร้อมเพรียงกันก่อนที่จะหันหลังเดินออกไปด้านนอก

“นาย…” ควินซี่ตั้งสติได้และจ้องแดร์ริลตาค้าง “นายเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ของเวสต์ริงตันเหรอ? ฉันคิดว่าโดน็อกที่เป็นจักรพรรดิซะอีก?”