คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1956

ความจริง แดร์ริลปล่อยนางสนมทั้ง 108 เป็นอิสระและไม่ได้ไล่ไปเป็นขอทานแต่อย่างใด เขาเพียงพูดเพื่อให้โดน็อกโมโหเท่านั้น

‘โดน็อก แกมีความอดทนนักใช่ไหม? ฉันจะรอดูว่าแกจะทนได้สักแค่ไหน’ แดร์ริลคิด

สีหน้าโดน็อกเปลี่ยนไปทันใดเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาโมโหเดือดจัด

เขานั้นเลือกนางสนมทั้ง 108 นางมาทุกคนด้วยตนเอง เขาถึงกับมีความรู้สึกให้กับพวกนางหลายคน แล้วไอ้สวะแดร์ริลให้พวกนางไปเป็นขอทานได้อย่างไร

มันน่าอายมาก

แดร์ริลรู้สึกได้ถึงโทสะของโดน็อก เขาหัวเราะและพูดต่อว่า “อ้อใช่ แกยังจำเมียของแกเชนเทล่า ซีออนได้ไหม? คนที่จูปาเจี๋ยลักพาตัวไปตอนที่อยู่สุสานโบราณลิโป้นั่นน่ะ? เมื่อวานฉันได้ข่าวมาว่าเมียแกคลอดลูกให้จูปาเจี๋ยแล้วนะ เธอยังบอกอีกว่าจะไม่มีวันกลับมาหาแกเพราะว่าเธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาที่อยู่กับแกเพราะว่าแกปกป้องผู้หญิงของตัวเองไม่ได้ แกมันคนไร้ประโยชน์”

แน่นอนว่าแดร์ริลแต่งเรื่องทั้งหมดขึ้น เขาเห็นว่าตนสามารถกระตุ้นให้โดน็อกมีโทสะได้และเขาก็อยากจะยิ่งทำให้โดน็อกยิ่งเดือด

ดวงตาโดน็อกแดงฉานทันใด แดร์ริลสามารถก่อให้เกิดโทสะขึ้นในใจเขาได้จริง ๆ

แม้ว่าโดน็อกจะเป็นจักรพรรดิองค์ก่อนและมีสนมถึง 108 นาง แต่เชนเทล่าก็เป็นเพียงหญิงเดียวที่เขารัก

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานั้นโดน็อกเสาะหาแดร์ริลไปทั่วเพื่อหาที่อยู่ของจูปาเจี๋ยเพื่อที่เขาจะได้ช่วยเชนเทล่าภรรยาของตน

เมื่อโดน็อกได้ยินว่าเชนเทล่าคลอดลูกให้จูปาเจี๋ย เขาก็ฉุนขาด เส้นเลือดบนหน้าผากเต้นตุบและเขาก็ยืนไม่อยู่

ตอนนั้นโดน็อกยังไม่รู้ว่าทุกสิ่งเป็นเพียงเรื่องที่แดร์ริลแต่งขึ้น

“อีกอย่าง…” แดร์ริลยังพูดไม่จบ เขายิ้มเจ้าเล่ห์และพูดต่อไม่หยุดว่า “พวกเสนาบดีที่เคยรับใช้แก–”

ก่อนที่แดร์ริลจะทันพูดจบ โดน็อกก็ขัดจังหวะ

ตอนนั้นโทสะของโดน็อกก็ยังพลุ่งพล่านและไม่เสียเวลาพูดจา โดน็อกแกว่งขวานอย่างแรง มีเสียงมังกรคำรามดังก้องออกมาจากขวานแยกนภาจนท้องฟ้าและผืนดินสะเทือน ตามด้วยลำแสงสีทองพุ่งเข้าใส่แดร์ริล

‘เวร’ หัวใจแดร์ริลเต้นรัวเมื่อเขาเห็นแสงสีทองนั้น มันมีพลังที่น่าหวาดหวั่น แต่ว่าเขาก็ไม่ได้กังวลแต่กลับรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

‘ฉันกระตุ้นโทสะของโดน็อกสำเร็จ สุดท้ายเขาก็สูญเสียการควบคุมตนเอง’ เขาคิด

อึดใจต่อมา แดร์ริลก็ไม่คิดให้มากความและปล่อยพลังภายในออกมา มันก่อเป็นเกราะป้องกันอยู่ด้านหน้าเขาและเวลาเดียวกันเขาก็ถอยหลังไปทันที

แสงสีทองนั้นเข้าปะทะกับเกราะป้องกันก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นจนดินสะเทือน เกราะนั้นแหลกสลายเป็นชิ้น ๆ แม้ว่าตัวเกราะนั้นจะอยู่ในระดับพลังสูงแต่พลังทำลายของลำแสงสีทองก็ยังทำให้อากาศรอบด้านสั่นไหว

โชคดีที่แดร์ริลถอยหนีไปไกลเป็นร้อยฟุตได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นเขาคงต้องตายหรือไม่ก็บาดเจ็บสาหัสจากแสงสีทองนั้นแน่