คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1965

ไม่นานหลายชั่วโมงก็ผ่านไป และสีหน้าซีดเผือดของโดน็อกก็เริ่มกลับมามีสีเลือดอีกครั้ง พลังภายในในช่องท้องของเขาฟื้นตัวเกือบสมบูรณ์แล้ว ในช่วงหลายชั่วโมงที่ผ่านไปนั้นเดบร้าก็รักษาสัญญาและเฝ้ายามปากหน้าถ้ำ

เมื่อโดน็อกลืมตาขึ้น เขาก็บอกกับเดบร้าอย่างซึ้งใจว่า “ศิษย์พี่หญิง คุณคงเหนื่อยมาก”

โดน็อกขอบคุณเธอจากก้นบึ้งของใจ

เมื่อเขาเห็นว่าเดบร้าทุ่มเทแรงใจเฝ้ายามให้เขาหลายชั่วโมงโดยไม่หยุดพัก โดน็อกก็ซาบซึ้งแม้ว่าเขาจะมีจิตใจชั่วร้ายก็ตาม

เดบร้ายิ้มน้อย ๆ “เรามีประมุขคนเดียวกัน นายไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอกศิษย์น้อง”

ขณะที่พูดเธอก็มองหน้าโดน็อก เขาดูดีกว่าก่อนหน้านี้ เดบร้ายินดีมาก “ศิษย์น้อง ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง? รู้สึกดีขึ้นมากหรือยัง?”

โดน็อกพยักหน้าและกำลังจะลุกขึ้นยืน

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากป่าไม่ไกลจากถ้ำนัก เสียงฝีเท้านั้นมั่นคงหนักแน่นเห็นได้ชัดว่ามาจากผู้บ่มเพาะที่มีพลังกล้าแกร่ง

เมื่อคิดว่าพวกเขาอาจจะเป็นทหารที่แดร์ริลส่งมา โดน็อกก็รีบไปแอบอยู่ในมุมมืดโดยไม่ทันคิดมาก

เดบร้าเองก็ตื่นตัวเต็มที่ เธอถือดาบยาวไว้แน่นและมองจ้องออกไปนอกถ้ำ

“เหนื่อยจัง นี่ ตรงนี้มีถ้ำด้วย”

“ไปพักที่นั่นกันเถอะ”

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงพูดคุยไม่จริงจัง มีร่างใหญ่โตสองร่างปรากฏขึ้นที่ปากถ้ำ ทั้งสองแต่งตัวแบบนักรบและมีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งแผ่ซ่านออกมา

หากว่าเดบร้าไม่ได้เสียความจำไปเธอต้องยินดีมากที่ได้เห็นพวกเขา ทั้งสองก็คือสองขุนพลสายฟ้า ริเวอร์และโอเชี่ยน พาวเตอร์

ริเวอร์และโอเชี่ยน พาวเตอร์เป็นพี่น้องกัน พวกเขาเคยเป็นผู้นำสำนักชายฝั่งที่ก่อปัญหาให้บริเวณชายฝั่ง ทุกคนต่างก็ตำหนิพวกเขา ตอนที่พวกเขาได้เจอแดร์ริล พวกเขาก็เข้าร่วมกับสำนักประตูสุราลัยและได้เป็นสองขุนพลสายฟ้า

‘พี่สาวเหรอ?’ เดบร้าหน้าแดงเมื่อได้ยินเช่นนั้น ขณะเดียวกันหัวใจก็เต็มไปด้วยความสงสัย

‘ผู้ชายสองคนนี้เป็นบ้าเหรอ? ฉันไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ำ แต่พวกเขาเรียกฉันว่าพี่สาวทันทีที่เข้ามา’

‘เวร’ โดน็อกที่แอบอยู่ในมุมมืดแอบด่าตัวเองเงียบ ๆ เขารู้สึกเครียดมาก

แดร์ริลไม่ได้ส่งทหารมาแต่ว่าส่งศิษย์ของสำนักประตูสุราลัยมา

ริเวอร์และโอเชี่ยนนั้นเป็นสองขุนพลสายฟ้าและมีฐานะสำคัญในสำนักประตูสุราลัย แน่นอนว่าโดน็อกต้องรู้จักพวกเขา

เขารู้สึกว่าทั้งสองคนนี้ถูกแดร์ริลส่งมาให้ตามเดบร้าและเขา

สุดท้ายเดบร้าก็มีปฏิกิริยา เธอเลิกคิ้วและมองอย่างโมโหไปที่พี่น้องทั้งสอง “พวกนายเป็นใคร? ฉันไม่รู้จักพวกนาย ทำไมถึงมาเรียกฉันว่าพี่สาว? พวกนายจำคนผิดแล้ว”