คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1981

”อืม” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เดบร้าก็ตอบและไม่พูดอะไรอีก

ตอนนั้นเมแกนที่นั่งบนบัลลังก์ก็มองแดร์ริลที่คุกเข่าตรงหน้าเธอเงียบ ๆ สีหน้าเธอเปลี่ยนไปมาและเธอก็ตัวสั่นสะท้าน

นี่มันหลายปีเหลือเกิน

เมแกนฝันว่าแดร์ริลจะมาคุกเข่าต่อหน้าเธอและขอให้เธออภัยมานานมาก ในที่สุดฝันก็เป็นจริง

พริบตานั้นเมแกนก็ยิ้มออกมา ในใจเธอนั้นยินดีเกินบรรยาย แต่เมื่อความยินดีจบลง เมแกนกลับรู้สึกได้ถึงความว่าเปล่าและสับสน

เธอทำแล้วมันยังไง? ทั้งเธอและแดร์ริลจะกลับไปใกล้ชิดสนิทสนมกันได้เหรอ?

แดร์ริลจะยังยอมรับเธอเหรอ?

เมแกนหมกมุ่นในห้วงความคิดตัวเอง แดร์ริลมองเธอและพูดอย่างชัดเจน “เมแกน ฉันคุกเข่าขอโทษเธอแล้ว เธอเองก็ควรต้องรักษาสัญญาเช่นกัน”

แววตาของแดร์ริลไม่เปลี่ยน เขานั้นตัดสินใจแล้ว ตราบใดที่เมแกนรักษาคำพูดปล่อยลิลี่และคนอื่น ๆ พร้อมทั้งมอบยาถอนพิษโอสถโลกมืดมิดมาให้ ปัญหาระหว่างพวกเขาก็ขอให้แล้วต่อกัน ต่างฝ่ายต่างไม่ติดค้างอะไรกันอีก

เมแกนมองแดร์ริลอยู่ชั่วอึดใจ จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ พยักหน้า “ได้สิ ฉันจะทำตามที่พูด”

เธอเคยยึดติดความแค้นที่มีต่อแดร์ริลแต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะลงมือฆ่าเขาได้ ลึก ๆ ไปในใจเธอยังคงมีความรู้สึกให้เขาอยู่

วันนี้เมื่อได้เห็นแดร์ริลมาคุกเข่าขอโทษเธอ ความหมกมุ่นที่เมแกนมีมาก็มลายหายไป จากนั้นเมแกนก็เก็บดาบยาวและหยิบขวดยาออกมา

มันคือยาถอนพิษโอสถโลกมืดมิด

ตอนนั้นเอง แดร์ริลก็ยืนขึ้นและรู้สึกตื่นเต้นยินดี

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนมาจากด้านหลัง “ตายซะ แดร์ริล”

จากนั้นเงาร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามารวดเร็วปานสายฟ้าและโจมตีแดร์ริลจากด้านหลัง

โดน็อกนั่นเอง

โดน็อกซ่อนตัวมาตลอด รอคอยโอกาสที่จะแอบโจมตีแดร์ริล เขาต้องการที่จะรอจนกระทั่งเมแกนและแดร์ริลต่างก็อ่อนล้าเกินจะต่อสู้ แต่ว่าเขาไม่คิดว่าแดร์ริลจะคุกเข่าให้เมแกนและเมแกนจะรักษาสัญญาด้วยการให้ยาถอนพิษแดร์ริล

โดน็อกและแดร์ริลมีความแค้นต่อกันฝังลึกจนถึงขั้นที่อยากจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง แล้วเขาจะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?

ตอนนั้นเมื่อเห็นว่าความสนใจของแดร์ริลทั้งหมดอยู่ที่เมแกน โดน็อกก็ไม่ลังเลและโจมตีแดร์ริลอย่างแม่นยำ

ขณะที่ตะโกนใส่โดน็อก เธอก็อยากจะพุ่งเข้าไปหา แต่ว่าช้าเกินไป

ปัง

โดน็อกเร็วเกินไปและแดร์ริลก็ไม่มีเวลาพอให้ตั้งตัว โดน็อกโจมตีด้านหลังแดร์ริลอย่างรุนแรง เสียงครางดังมาจากแดร์ริลขณะที่เขากระอักเลือดออกมากองโตและกระเด็นออกไป

ตึง

เขาปลิวไปไกลกว่า 100 เมตร แดร์ริลกระอักเลือดออกมากลางอากาศทำให้เลือดโปรยปรายไปทั่ว สุดท้ายเขาก็ลงไปนอนที่ลานจตุรัสด้านนอกห้องโถงหลัก ความเจ็บปวดแสนสาหัสแผ่ไปทั่วกายและเขาก็เกือบหมดสติ

แดร์ริลรู้สึกได้ว่าซี่โครงหลายซี่ของเขาหัก ทั้งเลือดและกลิ่นอายต่างก็ปั่นป่วน พลังภายในในม่านพลังของเขาก็เกือบเละเทะ

แดร์ริลหลั่งเหงื่อบนหน้าผากไม่หยุด การโจมตีของโดน็อกรุนแรงเกินไป ขอบคุณสวรรค์ที่เขายังมีพลังบริสุทธิ์ปกป้องร่างกายอยู่ ไม่อย่างนั้นเขาคงตายไปแล้ว

“สามี” ลิลี่ร้องหวีดออกมาอย่างเจ็บปวดและน้ำตาก็ไหลพราก

เมแกนเองก็ร้อนใจ เธออดร้องตะโกนออกมาไม่ได้ “แดร์ริล นายเป็นอะไรไหม?”

เมแกนอยากวิ่งเข้าไปหาและช่วยแดร์ริลแต่เพราะสถานะของเธอ เธอก็ระงับตัวเองเอาไว้ แม้ว่าเธอจะเกลียดเขาแต่เธอก็ไม่ได้อยากให้เขาตาย จู่ ๆ เธอก็กังวลขึ้นมาเมื่อได้เห็นเขาบาดเจ็บสาหัส