คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1988

เมื่อได้เห็นเดบร้าเขินอาย โดน็อกก็ยิ้มและไม่ได้พูดอะไร

แดร์ริลกระวนกระวายเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้สึกไม่ดีที่ผู้หญิงของเขาไปใกล้ชิดกับชายอื่น หากชายคนไหนมาเจอแบบเขาก็ต้องรู้สึกไม่ดีทั้งนั้น

ตอนนั้นเขารู้สึกเหมือนมีคนขโมยเสี้ยวหนึ่งของหัวใจเขาไป

“เดบร้า เดบร้า คุณจำผมไม่ได้แล้วจริงๆ เหรอ?” แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะตะโกนถามเดบร้า เสียงเขาแตกพร่าราวกับว่าเขาเจ็บปวดอยู่

เดบร้าหันมามองแดร์ริลเมื่อเธอได้ยินเสียงตะโกนของเขา เธอขมวดคิ้วและไม่อาจปกปิดความรังเกียจที่มีในใจได้ “แดร์ริล นายจะเล่นลูกไม้อะไรอีก? ทำไมฉันต้องจำนายได้? นายทำให้ฉันเสียความทรงจำ แต่ก็ยังจะหมกมุ่นกับฉันอีกเหรอ?”

สีหน้าของเธอเย็นชาดุจน้ำแข็งขณะที่เธอพูด เธอไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลยสักนิด

คนหื่นกระหายนี่ต้องปรารถนาตัวเธออีกแน่ ๆ

เมื่อได้เห็นท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวของเธอ ใจแดร์ริลก็สลาย เขาอ้าปากจะพูดแต่ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร “ผม…”

ตอนนั้นลิลี่ที่อยู่ไม่ไกลก็อึ้งไปเช่นกัน เธอดูสับสน

‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น? แดร์ริลกับเดบร้าเคยใกล้ชิดกันมากนี่ ทำไมเดบร้าถึงไปสนิทสนมกับโดน็อกแล้วเย็นชากับแดร์ริลได้?’

ตอนนั้นลิลี่ยังไม่รู้ว่าเดบร้าเสียความทรงจำและลืมทุกอย่างเกี่ยวกับแดร์ริลและอดีตที่พวกเขามีร่วมกัน

‘ฮ่าฮ่า’ โดน็อกยิ้ม เขายินดีและภูมิใจกับสิ่งที่เดบร้าพูด

การโดนผู้หญิงที่รักเย็นชาใส่แบบนั้น แดร์ริลต้องรู้สึกเหมือนใจตายไปแล้ว

แต่โดน็อกรู้สึกว่ามันยังไม่พอ เขาเปลี่ยนความคิดและได้ความคิดขึ้นมา

อึดใจต่อมา โดน็อกก็จับมือเดบร้าพร้อมทำสีหน้าจริงจัง “ศิษย์พี่หญิง คุณเต็มใจจะตามผมกลับไปที่เวสต์ริงตันแล้วเป็นจักรพรรดินีของผมไหม?”

เสียงซุบซิบไม่หยุดแต่แดร์ริลกลับไม่ได้ยิน ดวงตาเขาแดงก่ำขณะที่เขามองโดน็อกและตะโกนว่า “โดน็อก ไอ้เวร แกอย่าคิดเอาเปรียบเดบร้านะ หากว่าแกทำแบบนั้นฉันจะสับแกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น”

โดน็อกไม่สนใจแดร์ริล เขามองเพียงเดบร้าด้วยสีหน้าจริงใจและรอคำตอบจากเดบร้า แต่ในใจเขาปลื้มปริ่มมาก

โดน็อกสารภาพกับเดบร้าต่อหน้าผู้คนเพื่อยั่วโมโหแดร์ริล ยิ่งแดร์ริลเดือดมากเท่าไร โดน็อกก็ยิ่งมีความสุขเท่านั้น

ภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคนเดบร้าตัวสั่นน้อย ๆ เธอรู้สึกพูดไม่ออก เธอตื่นเต้นใจคอโหวงเหวง ทั้งแปลกใจและยินดี

ตอนที่พวกเขาอยู่ที่หุบเขาลืมเลือน เดบร้าก็มีความประทับใจที่ดีต่อโดน็อกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ต่อมาช่วงที่โดน็อกรักษาตัว เดบร้าก็ดูแลเขาอยู่สามวัน ระหว่างสามวันนี้โดน็อกก็เป็นสุภาพบุรุษมาก ซึ่งทำให้เดบร้าชอบเขามากขึ้น

อีกอย่างหลายวันที่ผ่านมาพวกเขาก็ผ่านหลายอย่างมาด้วยกัน เดบร้าปฏิบัติกับเขาเหมือนเพื่อนสนิท การที่จู่ ๆ โดน็อกมาสารภาพรักก็ทำให้เดบร้าประหลาดใจแต่ว่าก็ไม่ได้รู้สึกแปลก

อย่างไรเสียศิษย์น้องของเธอก็เป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมและเธอเองก็มีใจให้เขาเหมือนกัน