คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2025

แดร์ริลยิ้มแต่ไม่ตอบอะไร

ควินซี่นั้นโมโหเดือด

จากนั้นเธอก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้และดวงตาก็ฉายแววโทสะ เธอจ้องแดร์ริลเขม็ง “เพราะแม่ทัพหนุ่มนั้นใช่ไหม? เขาดูเหมือนว่าจะเป็นองค์ชายของโลกใหม่ และฉันก็ได้ยินมาว่าเขาเป็นลูกชายแท้ ๆ ของนาย แบบนี้นายเลยปล่อยเขาไปใช่ไหม?”

“ใช่แล้ว”

แดร์ริลไม่หลบเลี่ยงคำถาม เขาพยักหน้ายอมรับ เขารู้สึกขมขื่นขณะที่เอ่ยตอบ

ลูกชายของเขาทำเหมือนเขาเป็นศัตรู ในฐานะของพ่อเขาเจ็บปวดมาก

ควินซี่หัวเราะ ใบหน้างามของเธอฉายแววพอใจ เธอหยันเขา “ลูกชายตัวเองยังต่อต้านนายเลย แดร์ริลนายนี่ชีวิตล้มเหลวซะจริง”

แดร์ริลไม่โมโหสักนิด แต่เขากลับยิ้มและบอกว่า “องค์หญิง เราอย่าคุยเรื่องนี้เลย กระหม่อมป้องกันการรุกรานของโมอาน่าเหนือได้สำเร็จ ท่านต้องทำตามที่เราพนันกันใช่ไหม?”

โอ้…

ริมฝีปากของควินซี่สั่นระริกเมื่อนึกได้ หน้าเธอแดงก่ำด้วยความอับอาย

‘ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดี?’

เธอคิดว่าแดร์ริลเป็นแค่สวะที่ไม่มีทางรับมือกับการรุกรานของหยางเจียนได้ เธอไม่คาดคิดว่า เขาจะสามารถทำได้จริง เขาถึงขนาดสร้างค่ายกลที่น่าประทับใจจนทำให้ฝูงชนต้องประหลาดใจ

‘แต่ที่นี่มีคนอยู่เยอะเกิน แล้วเงื่อนไขของแดร์ริลก็ประหลาดไป ฉันจะยอมทำตามที่เขาบอกได้ยังไง?’

ควินซี่ลังเลที่จะทำตามเงื่อนไขพนัน เธอไม่อยากจะปรนนิบัติแดร์ริล

สายตาของเหล่าเสนาบดีต่างก็จับจ้องควินซี่เพราะพวกเขาอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

องค์หญิงแพ้พนันให้แดร์ริล เธอจะทำตามข้อตกลงของการพนันไหมนะ?

แดร์ริลมีทีท่าสบาย ๆ และเขายิ้มให้ควินซี่ “ใครนะที่บอกว่า ชีวิตกระหม่อมล้มเหลว? แถมยังบอกว่า กระหม่อมห้ามเหยียบเท้าเข้ามาในโลกใต้เมฆีตลอดชีวิต”

“ฉันผิดเอง ฉันทำผิดมาก” ควินซี่กัดปากแน่นจนเลือดเกือบไหล

“ช่างมันเถอะ”

แดร์ริลยิ้มและบอกว่า “กระหม่อมจะกล้าตำหนิองค์หญิงได้ยังไง? แต่ว่าพระองค์ควรเรียกหม่อมฉันว่าอะไรนะ?”

แดร์ริลจงใจเข้าใกล้เธอ ดวงตาเขาเปล่งประกายวิบวับเพราะเขาเย้าแหย่ควินซี่

“พระสวามี” ควินซี่กัดปากและกระซิบ

ควินซี่หน้าแดงก่ำ

เธอคิดว่าหลังจากที่แดร์ริลเสียบัลลังก์เวสต์ริงตันไปแล้ว จักรพรรดินีน่าจะเห็นธาตุแท้ของเขาและให้เธอยกเลิกงานอภิเษก แต่เธอไม่คาดคิดว่า ชายคนนี้จะสามารถได้รับความเชื่อมั่นจากจักรพรรดินีได้อีกหลังจากที่เขาปกป้องดินแดนไว้จากกองทัพโมอาน่าเหนือ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นชะตาที่เธอต้องเรียกแดร์ริลว่าสามี เธอหน้าแดงก่ำเมื่อต้องเรียกเช่นนั้น