คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2034

แดร์ริลเหงื่อแตกท่วมตัว เวรเอ๊ย เขารู้สึกไม่สบายเพราะว่าจุดชาของเขาโดนสกัดไว้

ควินซี่ยิ้มและพูดเบา ๆ “นายบอกว่าเหนื่อยและอยากพักให้หายเหนื่อยไม่ใช่เหรอ? ฉันก็เลยกดจุดชาไว้จะได้ช่วยให้นายผ่อนคลายไง”

เธอยินดีมาก แต่แววตาดูเหมือนว่าเธอนั้นกำลังล้างแค้นอยู่

ควินซี่พูดอย่างเฉยชาโดยไม่รอให้แดร์ริลตอบ “ใช้เวลาเพลิดเพลินตามสบายนะ ฉันจะออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกหน่อย”

ควินซี่ออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลังเมื่อพูดจบ

‘แดร์ริล ไอ้คนเลว ฝันไปเถอะว่าฉันจะมาคอยปรนนิบัตินาย’

เวร

แดร์ริลมองอย่างจนปัญญาเมื่อควินซี่จากไป

ควินซี่นั้นโหดมาก ไม่เพียงเธอไม่ยอมปรนนิบัติเขาเท่านั้น เธอถึงกับสกัดจุดเขาไว้ตอนที่ไม่ทันระวังตัว

แดร์ริลไม่เสียเวลา เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาเพื่อปลดจุดด้วยตัวเอง

แม้ว่าการโดนสกัดจุดชาจะไม่รุนแรงถึงชีวิต แต่มันก็เป็นการทรมานแสนสาหัส คนทั่วไปไม่มีทางทนได้แน่

ในที่สุดหลังผ่านไปสองชั่วโมง แดร์ริลก็สามารถคลายจุดออกได้

แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึกและรู้สึกยินดี โชคดีว่าพลังบริสุทธิ์ของเขานั้นมีผลช่วยให้เขาคลายจุดออกได้โดยไม่ต้องทรมานไปนานกว่านี้

ดวงตาแดร์ริลฉายแววเจ้าเล่ห์เมื่อคิดถึงควินซี่

“ได้เลยควินซี่ ฉันขอให้เธอมานวดขาฉัน แต่เธอกลับมาสกัดจุดฉันแทน งั้นมาเล่นกันช้า ๆ แล้วกัน ฉันจะทำให้เธอสนุกเอง”

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงดังลั่นมาจากทิศของประตูเมือง

เวลาเดียวกัน นางกำนัลก็วิ่งเข้ามาในห้อง หน้าเธอซีดเผือดและบอกกับแดร์ริลว่า “ราชบุตร กองทัพโมอาน่าเหนือมาอีกแล้ว ฝ่าบาทอยากให้ท่านรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”

‘อะไรนะ?’

แดร์ริลอึ้งไป จากนั้นก็หัวเราะ

‘หยางเจียนนี่ดื้อจริง ๆ เมื่อวานเขาแพ้หมดท่าแต่วันนี้ยังกล้ามาอีกเหรอ?’ แดร์ริลไม่ได้คิดอะไรมากขณะที่เดินออกจากห้อง

แดร์ริลปล่อยพลังภายในและลอยขึ้นไปกลางอากาศ เขามองไปรอบ ๆ บริเวณนอกเมืองและเห็นกองทัพโมอาน่าเหนือมาถึงนอกประตูเมืองแล้ว

หยางเจียนยืนอย่างภาคภูมิอยู่ในชุดเกราะสีทอง นำอยู่หน้าทัพ เขาดูน่าตื่นตาเหมือนทุกครั้ง

แอมโบรส เอร่าและแม่ทัพคนอื่น ๆ ต่างก็ยืนอยู่หลังเขา พวกเขามีสีหน้าจริงจังมุ่งมั่น

แดร์ริลนั้นผ่อนคลายเมื่อได้เห็นการจัดทัพ เขาหัวเราะใส่หยางเจียน “สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ท่านนี่หน้าหนาเสียจริง เมื่อวานท่านวิ่งหนีหมดสภาพ แล้ววันนี้ยังมาอีก ทำไมกัน? ยังแพ้ไม่พอเหรอ?”

แดร์ริลไม่ได้สังเกตเห็นจางจือที่ยืนอยู่หลังหยางเจียน

แดร์ริลคิดว่า หากเขาสามารถเอาชนะทัพโมอาน่าเหนือได้อีกวันนี้ เขาก็ต้องหาทางให้แอมโบรสและเอร่ามาอยู่กับเขา เพราะอย่างไรทั้งสองก็เป็นครอบครัวของเขา และก็คงไม่เหมาะหากว่าต้องมาเจอกันในสนามรบตลอดแบบนี้

หยางเจียนโมโหมากเมื่อได้ยินแดร์ริลพูด เขาจ้องแดร์ริลและตะโกนว่า “เจ้าหนู อย่าได้จองหองไปนัก เรายังไม่รู้หรอกว่าวันนี้ใครจะได้ชัย”

หยางเจียนแทบรอไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปฆ่าแดร์ริลแต่เขาก็อดทนไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม

หยางเจียนรู้ว่าแดร์ริลนั้นเจ้าเล่ห์ และเขาเองก็ต้องอาศัยคำสั่งของกุนซือวันนี้ ดังนั้นจะทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้

หยางเจียนเก็บกลั้นโทสะและเอียงหน้าไปมองจางจือ จากนั้นก็พูดอย่างสุภาพว่า “ท่านกุนซือ วันนี้เราจะเชื่อใจท่าน”