คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2040

มีคนออกมาเป็นร้อย

แดร์ริลตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นคนนับร้อยและมีกลิ่นอายพวยพุ่งออกมาจากพวกเขา

แดร์ริลจำได้ชัดเจนตอนที่เขาเปิดชั้นหนึ่ง มีคนออกมา 500 คน รวมถึงผางถ่ง เมื่อเขาเปิดขั้นสอง ก็มีคนออกมา 200 คนรวมถึงหยวนเทียนกัง เมื่อเขาเปิดชั้นสามก็มีคนออกมา 150 คนและศิษย์พี่ของหยางเจียนอย่างแบรดลีย์ ยัง

ดังนั้นเมื่อเขาเปิดชั้นสี่ได้ เขาก็มีคนออกมาน้อยกว่าก่อน แต่เขาเชื่อว่า คนพวกนี้ต้องไม่ธรรมดา และต้องมีคนสำคัญอยู่ด้วย

‘โอ้ คุณพระ’

ทั้งห้องโถงต่างก็จ้าละหวั่นทันที ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดินี ควินซี่ เหล่าเสนาบดี หรือแม่ทัพนับร้อยต่างก็ตกใจเมื่อเห็นสุดยอดคนนับร้อยอยู่ต่อหน้า

พวกเขาตระหนักได้ว่าทั้ง 100 คนนี้แข็งแกร่งมาก และก็มีมากกว่าสิบคนที่อยู่ในระดับเทพยุทธ์

และมีคนที่สูงกว่าระดับเทพยุทธ์ พวกเขาแข็งแกร่งมาก

สิ่งที่ทำให้ทั้งจักรพรรดินีและคนอื่น ๆ ตกใจยิ่งขึ้นไปอีก ก็คือหลังจากที่ทั้ง 100 คนปรากฏออกมา พวกเขาต่างก็เคารพแดร์ริลอย่างมาก บางคนถึงกับแดร์ริลว่านายท่าน

‘นี่มัน.. เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?’

‘มีคนแข็งแกร่งมากมายออกมา และพวกเขาก็เรียกแดร์ริลว่านายท่านเหรอ?’

จักรพรรดินีและควินซี่ต่างก็มองหน้ากัน พวกเธอสั่นสะท้าน และยังไม่หายตกใจ พวกเธอต่างก็หมดคำพูด เหล่าเสนาบดีและแม่ทัพทั้งหมดก็สับสนกับเรื่องที่เกิดตรงหน้า

หลังผ่านไปสิบวินาที จักรพรรดินีก็ขยับ พระนางกัดริมฝีปากและถามแดร์ริลเบา ๆ ว่า “แดร์ริล พวกเขาคือ…”

“ฝ่าบาท” แดร์ริลยิ้มและอธิบาย “สมบัติของกระหม่อมคือ เจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ มันบรรจุเหล่าผู้แข็งแกร่งที่เคยมีบทบาทในประวัติศาสตร์ แต่มีเพียงศิลาบูรณะสวรรค์ที่สามารถใช้เปิดมันได้ ตราลัญจกรหยกนั้นคือศิลาบูรณะสวรรค์…”

‘อะไรนะ?’

จักรพรรดินีตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พระนางจ้องแดร์ริลตาค้าง

ตกใจจนพูดไม่ออก

‘เจดีย์ที่แดร์ริลเอาออกมานั้นคือเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติเหรอ?’

ในฐานะผู้ครองโลกใต้เมฆี พระนางก็มีความรอบรู้ แน่นอนว่าพระนางรู้เกี่ยวกับเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ มันเป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณที่มีพลังสุดหยั่ง มันสามารถกักเก็บสิ่งมีชีวิตทุกประเภทได้ ดังนั้นจึงเรียกว่าเจดีย์ดักจับอสูร

ให้ตายสิ

ที่จริงแดร์ริลงุนงงว่าทำไมเสนาบดีถึงได้โดนขังเอาไว้ในชั้นสี่ เขากลายเป็นปราชญ์เลื่องชื่อ บอริส จ็อบส์

ในยุคราชวงศ์ถัง บอริสนั้นโด่งดังในแนวทางการเขียนพู่กันของเขา และหลี่ไป๋ก็เป็นกวี ส่วนเผยหมินก็เก่งเรื่องดาบ พวกเขาทั้งสามก็เป็นเหมือนสามทหารเสือ

คนพวกนี้มาจากยุคราชวงศ์ถังและอาจจะแย่กว่านี้

ในที่สุดแดร์ริลก็มีปฏิกิริยาและตบบ่าบอริสพร้อมยิ้ม “ท่านจ็อบส์นี่เอง ผมได้ยินชื่อท่านมานาน ผมเองก็ชอบการเขียนพู่กัน ไว้เรามาดื่มแลกเปลี่ยนความคิดกัน…”

แดร์ริลรู้ว่าบอริสชอบเขียนเวลาที่เขาเมาและคำที่เขาเขียนออกมาตอนเมานั้นก็ห่ามมาก มันงดงามจริง ๆ

“ยินดีขอรับ นายท่าน” บอริสตอบอย่างสงบเสงี่ยม

แดร์ริลยิ้มและไปถามคนอื่นต่อ

แดร์ริลนั้นตื่นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อถามหลายคนขึ้น เพราะว่าเขาเดาถูกที่ว่าคนที่โดนขังไว้ชั้นสี่นี้ต่างก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ พวกเขาต่างก็เป็นปรมาจารย์หลากหลายด้านที่มารวมตัวกัน