คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2043

’กุ่ยกู่จือต้องรั้นขนาดนี้เลยเหรอ? เขายอมตายดีกว่าสวามิภักดิ์ฉัน?’

แดร์ริลเป็นเจ้าของเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ ชีวิตของกุ่ยกู่จือขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแดร์ริล

ทุกคนที่นั่นต่างก็ตกใจ แต่ไม่เหมือนแดร์ริล พวกเขามองกุ่ยกู่จือ และพยักหน้าอย่างเห็นชอบและลอบชื่นชม

กุ่ยกู่จือนั้นควรค่ากับชื่อเสียงว่าเป็นคนโดดเด่นในตำนาน เขานั้นแข็งแกร่งและไม่โอนอ่อน เป็นคนที่น่าชื่นชมนัก

“เจ้าหนุ่ม”

แดร์ริลลังเลอยู่ขณะที่กุ่ยกู่จือบอกว่า “หากว่าเจ้าไม่คิดจะฆ่าข้า ข้าก็จะไปแล้ว”

กุ่ยกู่จือไม่แม้แต่จะมองจักรพรรดินีและเหล่าเสนาแม่ทัพทั้งหลายเลย

กุ่ยกู่จือนั้นอยู่ในจุดที่เขาสามารถเมินเฉยต่อเชื้อพระวงศ์และคนสูงส่งทั้งหลายได้ ในสายตาเขาคนพวกนี้ก็ไม่ต่างจากคนสามัญ

กุ่ยกู่จือหันหลังและเตรียมจากไป

“ท่านกุ่ยกู่จือ ได้โปรดอยู่ก่อน”

แดร์ริลรีบเรียก เขานั้นทั้งร้อนใจและกระวนกระวาย

ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเป็นเหมือนเทพเจ้า แล้วแดร์ริลจะให้เขาไปง่าย ๆ ได้อย่างไรกัน?

“อะไร? เจ้าเสียใจแล้วรึ?” กุ่ยกู่จือหยุดและหันกลับมามองแดร์ริล

แดร์ริลเกาหัว เขามีสีหน้าขมขื่น “ท่านกุ่ยกู่จือ ท่านเป็นคนที่น่าทึ่ง ผมชื่นชมท่านมากแล้วผมจะฆ่าท่านทำไม? หากว่าท่านยืนกรานจะไปผมก็จะไม่ห้าม แต่ผมอยากให้ท่านช่วยอะไรสักหน่อย”

แดร์ริลไม่มีทางฆ่ากุ่ยกู่จือแน่ เขาทำไม่ลง

กุ่ยกู่จือไม่เพียงแค่เป็นอาจารย์ของคนที่มีชื่อเสียงมากมาย แต่ความเฉลียวฉลาดและความรู้ของเขาก็ส่งผลให้กับทุกคน แดร์ริลคงเป็นคนบาปหากว่าเขาฆ่ากุ่ยกู่จือ

แต่แดร์ริลก็ไม่อาจปล่อยให้กุ่ยกู่จือไป

‘ช่วยเหรอ?’

ให้ตายสิ

แดร์ริลอึ้งไป

เป็นคนแข็งแกร่งอะไรเช่นนี้ เขาสามารถบอกได้ว่า แดร์ริลเป็นเจ้าโอสถเพียงแค่ได้กลิ่นโอสถและเม็ดยาจากร่างของเขา

แดร์ริลตกใจแต่เขาก็พยักหน้า “ท่านพูดถูกแล้ว ผมเป็นเจ้าโอสถและผมก็ทำโอสถวารีได้”

โอสถวารีเป็นยาระดับกลางค่อนไปทางสูงในคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ หากว่าใครได้กินเข้าไปก็จะสามารถทนต่อเปลวไฟได้ แดร์ริลคุ้นเคยกับยาชนิดนี้อยู่

กุ่ยกู่จือพยักหน้าและบอกว่า “เจ้าก็ทำโอสถวารีให้ทหารโลกใต้เมฆีทุกคน พวกเขาต้องกินเมื่อทัพโมอาน่าเหนือยกมา”

จากนั้นกุ่ยกู่จือก็ชีไปยังที่ป่าห่างไปทางเหนือของเมื่อหลวงประมาณสิบกว่ากิโลและบอกว่า “ระหว่างการศึก ข้าก็ต้องหาทางล่อศัตรูเข้าไปในป่า นี่เป็นจุดสำคัญที่ต้องจำไว้ ตราบใดที่เจ้าสามารถล่อศัตรูไปที่นั่นได้ เจ้าก็จะสามารถเอาชนะได้”

“ดีมาก ผมจะจำไว้” แดร์ริลพยักหน้าและถามอย่างสงสัย “เราทำแบบนั้นทำไมกันเหรอครับ?”