คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2049

ตอนนี้โอสถวารี 150,000 ก็ถูกลำเลียงออกจากพระราชวัง

ไม่กี่อึดใจ หลังจากทหารว่าแสนนายของโลกใต้เมฆีกินโอสถวารีเข้าไป พวกเขาก็มารวมตัวกันที่หน้าประตูเมืองหลวง และยืนจัดกระบวนทัพเพราะรอศัตรู

เวลาเดียวกันแดร์ริลและจักรพรรดินีพร้อมด้วยควินซี่กับคนอื่น ๆ ต่างก็ยืนอยู่ที่ด้านบนประตูเมืองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

แน่นอนว่ากุ่ยกู่จือก็อยู่ด้วย แดร์ริลได้จัดให้เขายืนหลบในจุดที่ไม่สะดุดตา

แดร์ริลคิดเรื่องแผนการศึกของพวกเขา เขาอยากให้กุ่ยกู่จือออกมาตอนช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานที่สุดเพื่อให้หยางเจียนและจางจือตกใจ ดังนั้นเขาเลยอยากให้กุ่ยกู่จื่ออยู่พ้นสายตาศัตรูก่อน

ท่าทางสงบนิ่งของกุ่ยกู่จือนั้นต่างไปจากท่าทางร้อนรนของทุกคนมาก

แดร์ริลทอดตามองออกไปไกลและสูดหายใจเข้าลึก

มีทหารโมอาน่าเหนือหลายแสนจัดกระบวนทัพเป็นแถวอย่างเรียบร้อย และมุ่งมาที่เมือง เหล่าทหารต่างก็ถือดาบยาวที่ส่องประกายเมื่องต้องแสงแดด และแสงประกายเย็นเยียบนี่ก็ข่มขวัญผู้คนได้

หยางเจียนอยู่หน้าแถว เขาใส่เกราะสีทองและถือดาบสองคมสามแฉกไว้ในมือ ใบหน้ามีรอยยิ้ม

จางจือ แอมโบรส เอร่าและแม่ทัพอีกหลายคนต่างก็เดินตามเขามาอย่างใกล้ชิด

หยางเจียนนั้นอยู่ห่างจากประตูเมืองไปประมาณร้อยเมตร เขายกมือขึ้นโบก ทหารโมอาน่าเหนือหลายแสนก็หยุดเดินทันที

หยางเจียนมองจักรพรรดินีก่อนที่จะเลื่อนสายตาไปที่แดร์ริล

“เจ้าหนุ่ม เจ้าพ่ายแพ้มาหลายศึกแล้ว ทำไมถึงยังไม่ยอมแพ้อีก?” หยางเจียนแค่นเสียงใส่พร้อมมองแดร์ริลอย่างเยาะเย้ย “ท่านจางจือกุนซือของข้านั้นเป็นคนแข็งแกร่ง เจ้าไม่มีทางเอาชนะเขาได้ ดังนั้นยอมแพ้เสียเถอะ”

ใบหน้าหล่อเหลาของหยางเจียนเด็มไปด้วยความมั่นใจขณะที่พูด

ตั้งแต่ที่จางจือเข้าร่วมกันทัพโมอาน่าเหนือ กองทัพของพวกเขาก็ไร้พ่าย กองทัพของแดร์ริลนั้นแพ้มาตลอดในศึกก่อนหน้า และก็ต้องหนีหัวซุกหัวซุน

พวกเขายังไม่สามารถพลิกเกมได้

“งั้นเหรอ?” แดร์ริลหัวเราะก่อนจะบอกว่า “หากว่าฉันไม่อยากยอมแพ้ล่ะ?”

แต่ก็มีชาวบ้านที่ไม่อยากทิ้งบ้านไป มันน่าเศร้าที่เห็นพวกเขาต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้

“แอมโบรส”

แดร์ริลตะโกนบอกแอมโบรส “การเอาชีวิตชาวบ้านมาข่มขู่เพื่อโจมตีเมืองมันไร้มนุษยธรรม หยางเจียนทิ้งความเป็นมนุษย์เพื่อจะครองทั้งเก้าทวีป หากลูกยังช่วยเขารบก็เป็นเหมือนการส่งเสริมความชั่วร้ายพวกนี้ ถ้าถอนตัวออกมาตอนนี้ก็ยังไม่สาย”

“แอมโบรส พ่อรู้ว่าลูกเกลียดพ่อ พ่อทำผิดกับลูกและแม่ของลูก พ่อไม่เคยดูแลลูกเลยตอนเป็นเด็ก แล้วก็ไม่เคยสอนอะไรลูก แต่พ่อเชื่อว่าลูกชายของพ่อไม่ใช่คนเลวร้าย พ่อรู้ว่าลูกจิตใจดี

“ทิ้งกองทัพโมอาน่าเหนือซะแล้วมากับพ่อ ไปที่โลกใหม่ด้วยกันแล้วไปรับแม่ของลูกดีไหม?”

แดร์ริลมองแอมโบรสอย่างจริงใจเมื่อเขาพูดเช่นนี้ แววตาเขาดูคาดหวัง

แดร์ริลไม่ได้รู้สึกอะไรตอนครั้งแรกที่เห็นแอมโบรสทำงานให้หยางเจียน แต่เมื่อเขาเห็นแอมโบรสนำทหารไปทำร้ายชาวบ้านตาดำ ๆ แดร์ริลก็รู้ว่าเขาไม่อาจปล่อยลูกชายให้อยู่แบบนี้ต่อไปได้

แอมโบรสอายุยังน้อย ดังนั้นแดร์ริลจึงไม่อาจปล่อยให้เขาอยู่ใกล้กับคนเลวแบบหยางเจียนได้