คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2052

หลังจากที่ปล่อยชาวบ้านไปแล้ว หยางเจียนก็สั่งให้กองทัพมุ่งไปที่ป่ารกร้างทางตอนเหนือของเมืองหลวง

แดร์ริลเองก็ทำเช่นเดียวกัน เขาบอกกองทัพโลกใต้เมฆีให้ไปที่ป่าอย่างรวดเร็ว

ทหารหลายแสนนายจากโลกใต้เมฆีและโมอาน่าเหนือต่างก็ไปเผชิญหน้ากันในป่า ธงรบสะบัดกลางสายลม เช่นเดียวกับดาบยาว รังสีฆ่าฟันแผ่ขยายไปทั่ว

มือเรียบเนียนประดุจหยกของจักรพรรดินีกำแน่นขณะที่พระนางดูการต่อสู้จากประตูเมือง ใบหน้างามของพระนางดูกังวลเคร่งเครียด

การต่อสู้นี้เป็นการตัดสินชะตาของโลกใต้เมฆี พวกเขาต้องทำให้สำเร็จ

ควินซี่ยืนอยู่ข้างแดร์ริล เธอจ้องมองแดร์ริลไม่วางตาขณะที่สวดภาวนา

‘ขอให้สำเร็จด้วยเถอะ’

ขณะนั้นในสนามรบกลางป่า

ร่างของหยางเจียนยังลอยอยู่กลางอากาศ เขาถือดาบสองคมสามแฉก ทั้งร่างมีกลิ่นอายกดข่ม

อึดใจต่อมาหยางเจียนก็มองแดร์ริลเขม็งและแค่นถามว่า “เจ้าหนุ่ม เจ้าอยากตายแบบไหนล่ะ?”

เห็นชัด ๆ ว่าแดร์ริลไม่มีโอกาสชนะ ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ระหว่างสองกองทัพ หรือการสู้ตัวต่อตัว ความต่างเดียวที่แดร์ริลเลือกได้ก็คือหนทางตาย

แดร์ริลยิ้มเมื่อได้ยินคำของหยางเจียน “หยางเจียน คุณมั่นใจเกินไปนะ ทำไมถึงคิดว่าผมจะตายวันนี้ล่ะ? หากว่าผมไม่ตายล่ะ?”

“เจ้าพูดมากไปแล้ว”

หยางเจียนแค่นเสียงเย็น เขาไม่อยากพูดอะไรอีก ดังนั้นจึงโบกมือ “จงฟัง ทำลายกองทัพโลกใต้เมฆีซะ อย่าให้รอดไปได้แม้แต่คนเดียว”

“ฆ่า”

ทหารโมอาน่าเหนือหลายแสนกู่ร้องขณะที่พุ่งเข้าในกองทัพโลกใต้เมฆี

แดร์ริลไม่ตระหนกสักนิด เขาตะโกนว่า “จงฟัง อย่าตื่นตระหนก ทำอย่างที่บอกไว้พยายามรับมือแล้วอย่าโหมเกินไป”

ใช่แล้ว แดร์ริลได้สั่งการเอาไว้เมื่อตอนที่รวมกองทหารก่อนหน้านี้ เขาบอกพวกทหารว่าอย่าทุ่มเทเต็มที่เมื่ออยู่ในสนามรบ ที่พวกเขาต้องทำก็คือถ่วงเวลารอให้ภูเขาไฟระเบิด

กองทัพโลกใต้เมฆีเชื่อฟังคำสั่งของแดร์ริล พวกเขาไม่โจมตีข้าศึก แต่กลับร่วมมือกันและพยายามจะคุมกองทัพโมอาน่าเหนือไว้

“นี่ เจ้าหนุ่ม”

หยางเจียนมองแดร์ริลและหยันเขา “หยุดการต่อต้านไร้ประโยชน์นี่สักที มันไม่มีประโยชน์หรอก วันนี้ข้าจะชนะและเมืองหลวงของโลกใต้เมฆีจะเป็นของข้า เจ้าไม่มีโอกาสรอดหรอก ยอมแพ้เสีย”

ซูม

หยางเจียนโบกดาบสองคมสามแฉกจนเกิดเสียงกระหึ่ม จากนั้นก็มีลำแสงสีทองพุ่งออกมาโจมตีแดร์ริล

เวร

หัวใจแดร์ริลกระตุกเมื่อเขารู้สึกได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงของลำแสงสีทองที่พุ่งเข้ามาโจมตี ก่อนที่เขาจะทันคิดอะไร เขาก็รีบปล่อยพลังภายในและเรียกง้าวสวรรค์ออกมา เขาตั้งง้าวสวรรค์เป็นแนวขวางตรงหน้าเพื่อป้องกันการโจมตี

แดร์ริลปล่อยพลังภายในทั้งหมดออกมา เขารู้ความแข็งแกร่งของหยางเจียนดี และเขาไม่กล้าที่จะประมาท

ปัง

ลำแสงสีทองปะทะเข้ากับง้าวสวรรค์ แดร์ริลร้องครางออกมา ร่างของเขากระเด็นไปไกลร้อยเมตรก่อนที่จะกระแทกพื้นอย่างจัง

พลังกลิ่นอายแข็งแกร่งของเขาขยายไปทั่ว

เอื๊อก

แดร์ริลลอบกลืนน้ำลายขณะที่เขาจ้องหยางเจียน เขานั้นรู้สึกบันเทิง

‘หยางเจียนคิดจริง ๆ ว่า ไพ่ตายของฉันก็คือเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ… นี่น่าสนใจมาก’

แดร์ริลเช็ดเลือดจากมุมปากและทะยานขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง เขาแค่นเสียงใส่หยางเจียน “สมกับที่เป็นสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง คุณทรงพลัง น่าชื่นชมมาก ไหน ๆ ก็พูดมาแล้ว ผมจะทำตามที่ขอแล้วกัน”

แดร์ริลยกมือขึ้นโบก แสงสีทองพุ่งออกมาจากฝ่ามือ และเจดีย์สีทองก็ปรากฏขึ้นทันที

มันก็คือเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ

จากนั้นด้วยคำสั่งของแดร์ริล ยอดฝีมือจากสี่ชั้นแรกของเจดีย์ก็ออกมาทีละคน

“แบรดลีย์ ผางถ่ง หยวนเทียนกัง ราชาหมีรูฟัส และพวกนายทุกคนจงฟัง โค่นหยางเจียนเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า” แดร์ริลตะโกน เขาฟังดูสิ้นหวังมาก

แม้จะมียอดฝีมือที่แข็งแกร่งอยู่ในเจดีย์มากมาย มันก็ไม่มีประโยชน์เมื่อต้องสู้กับทหารหลายแสนของหยางเจียน

อีกอย่างตอนที่แดร์ริลสู้กับหยางเจียน เขารู้สึกได้ว่าพลังของหยางเจียนนั้นแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก

หยางเจียนได้เปิดสุสานใต้ดินมาก่อนที่เขาจะส่งกองกำลังออกพิชิตดินแดนอื่น มันคือสถานที่ซึ่งจักรพรรดิโฮ่วอี้เก็บสมบัติและของมีค่าจากทั่วโลกเอาไว้ เมื่อก่อนนี้ฉางเอ๋อเองก็เคยนำทางแดร์ริลเข้าไปที่ห้องเก็บสมบัติใต้ดินเพื่อเอาเม็ดยามโนภาพมาช่วยรักษาใบหน้าของลิลี่

หลังจากที่หยางเจียนเปิดห้องเก็บสมบัติ เขาก็เอาโอสถมากมายออกมา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพลังของเขาถึงได้แข็งแกร่งขึ้นแบบก้าวกระโดด