คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 215

”เ-ี่ย เอาไอ้เด็กนี่ออกไปสักที!" ชายหัวล้านโกรธอย่างมาก

'ไอ้เวรนี่ชอบสร้างปัญหาจริง ๆ!'

แคร้ง! แคร้ง!

เหล่าชายฉกรรจ์เข้าใกล้แดร์ริลในทันที แล้วระดมหวดเขาด้วยท่อเหล็กซ้ำไปมา!

แดร์ริลกัดฟันแน่น เขาพยายามอยู่เหนือตัวของแนนซี่ไว้โดยไม่ขยับเขยื่อน

เลือดของเขาไหลลงบนใบหน้าของแนนซี่

"แดร์ริล ปล่อยฉันไปเถอะ! ลุกขึ้น! คุณกำลังจะตาย..." แนนซี่ตัวสั่น เธอร้องอย่างกระวนกระวาย

"ผมจะไม่ลุกไปไหน!" แดร์ริลกัดฟันกรอดและกำหมัดแน่น

"ฮอลล์มาสเตอร์!"

"พวกแกกล้าดียังไงแตะต้องฮอลล์มาสเตอร์ของเรา?!"

ชายร่างกำยำนับร้อยในชุดดำทะยานออกจากล็อบบี้ของโรงแรมด้วยโทสะ พวกเขาเป็นศิษย์ของนิกายตำหนักอมตะ!

พวกเขารอคอยการมาถึงของแดร์ริลอยู่ในล็อบบี้ พวกเขาเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกเมื่อแดร์ริลไม่ได้ปรากฏตัวหลังจากผ่านไปพักใหญ่ จากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังโหวกเหวกด้านนอก จึงเร่งออกมาแล้วพบแดร์ริลถูกทุบตีอยู่ที่พื้น

นั่นทำให้พวกเขาทนไม่ได้!

"พวกนายคือ—"

ชายหัวล้านตะลึง คนเหล่านั้นโถมเข้ามาเหมือนกระแสน้ำไหลบ่า!

เขาคร่ำครวญก่อนที่จะขึ้นรถไปเพื่อหนี!

"แดร์ริล นายเป็นอะไรไหม?!" เชสเตอร์ถาม สีหน้าเขาขมวดด้วยความกังวล

"แดร์ริล คุณรู้สึกยังไงบ้าง? คุณเป็นอะไรรึเปล่า?!" แนนซี่สะอึกสะอื้นอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำตาหยดลงจากใบหน้าเธอไม่หยุด

แดร์ริลฝืนยืนขึ้น เขากดความรู้สึกเจ็บปวดดั่งไฟเผาบนหลัง แล้วยิ้มให้แนนซี่

"ผมไม่เป็นไร คุณควรไปหาแด๊กซ์ได้แล้วนะ"

แดร์ริลไม่รู้ว่าคนพวกนั้นมาจากแก๊งไหน ยังไงก็ตาม เขาคิดว่าคนพวกนั้นต้องมีเบื้องหลังไม่ดีนัก ดังนั้นเขาจึงบอกให้แนนซี่ไปหาแด๊กซ์เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง

"แต่คุณ..." แนนซี่กัดริมฝีปากของเธอด้วยความกังวล

มันจะยากต่อการจัดระบบระเบียบหากเขาถูกแต่งตั้งให้เป็นรองฮอลล์มาสเตอร์อย่างกะทันหัน เขาเป็นเพียงศิษย์ที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรในสาขา

แดร์ริลหัวเราะ "นายเป็นรองฮอลล์มาสเตอร์ ฉันพูดแล้ว"

จู่ ๆ ก็มีความคิดที่โผล่เข้ามาในหัวของเขา

"ยังไงก็ตาม ส่งข้อความให้ท่านกุนซือว่าฉันจะไม่ไปส่งเขาคืนนี้"

ตอนนี้สาขาในเมืองตงไห่ถูกก่อตั้งแล้ว มันถึงเวลาที่เขาในฐานะกุนซือต้องกลับไปที่แท่นบูชา

แท่นบูชาของนิกายตำหนักอมตะตั้งอยู่ที่เกาะชีพนิรันดร์ ห่างออกไปนับพันไมล์จากเมืองตงไห่ แดร์ริลอยากไปส่งเชสเตอร์ แต่อาการบาดเจ็บของเขาหนักเกินไป

"รับทราบครับ" แคลันตอบสนอง เขาหันหลังออกจากวอร์ดไป

แดร์ริลรอให้เขาจากไป จากนั้นก็เขาก็ยืนขึ้น เพื่อกลั่นเม็ดยาเทวะในขณะที่พยายามเอาชนะความเจ็บแสบที่ปะทุอยู่ทั่วร่างกายของเขาไปด้วย เขารู้ว่าเม็ดยานี้มีประโยชน์จากในงานประมูล ไม่มีเรื่องใดต้องระวังในการกลั่นมันอีกแล้ว

เช้าวันต่อมา

แดร์ริลนอนหลับอย่างสงบสุขบนเตียงในโรงพยาบาล ตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงใครบางคนเคาะประตู

เพิร์ล ฮาห์น—ในชุดทำงานของเธอ—วิ่งพุ่งเข้ามาที่เตียงเขา