คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 217

ดาลตันยืนคล้องแขนกับหญิงสาว ผู้ซึ่งสูงกว่าเขาด้วยซ้ำ

"จีเซลล์ผู้งดงามของผม คุณสนใจมาดื่มกับผมไหม?" ดาลตันถามอย่างเย้าหยอกในขณะที่เข้าหาเธอ

เขามองจีเซลล์ตั้งแต่หัวถึงหาง แต่เขาเมินแดร์ริล ผู้ซึ่งยืนข้างเธอ

เขาคิดว่าแดร์ริลเป็นบอดี้การ์ดเพราะแว่นกันแดดของเขา

จีเซลล์เม้มปาก เธอไม่ตอบอะไรเขา เธอรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่เธอคิดถึงมือของเขาขบนตัวเธอ ในตอนที่เธอสัมภาษณ์ในบริษัทของดาลตัน

ดาลตันโกรธจากความเงียบของจีเซลล์ "จีเซลล์ ลินด์ท ทำไมคุณถึงเล่นตัวนักล่ะ? ทุกวันนี้เป็นยังไงบ้าง? ไม่มีใครเลยที่เสนองานภาพยนต์หรือแม้แต่งานโฆษณาให้คุณเลยใช่ไหม? คุณรู้เหตุผลไหมว่าทำไม?"

ดาลตันรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชนะ

ท่าทางปกติของจีเซลล์กลายเป็นโกรธ "คุณเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เหรอ?"

คิ้วของแดร์ริลขมวดมากกว่าเดิม

จีเซลล์อยู่ในตึกบริษัทเป็นบางครั้งเพราะเธอไม่มีอะไรทำ เมื่อเทียบกัน ตารางงานของลาน่านั้นแน่นเอี้ยด ถึงแม้ว่าเธอจะเดบิวต์หลังจีเซลล์ก็ตาม แม้แต่รายการวาไรตี้เล็ก ๆ ยังไม่อยากเชิญจีเซลล์ไปเป็นแขกรับเชิญ

แดร์ริลรู้ว่ามีอะไรผิดปกติเมื่อเพิร์ลรายงานเรื่องนี้ แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมัน

ในที่สุดแดร์ริลก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของดาลตัน

มันเป็นเพราะไอ้อ้วนนี้นี่เอง

"ฉันขอเตือนเธอไว้! เธอจะไม่ได้ทรัพยากรใดเลยต่อให้เธอดังขนาดไหนตอนที่เดบิวต์ หากเธอปฏิเสธจะทำงานกับฉัน! เธอเสียใจบ้างรึยังล่ะ? มันไม่เป็นไร มันยังไม่สายไป ยังมีที่ว่างบนเตียงของฉัน"

จีเซลล์สั่นเทิ้มด้วยโทสะ เธอต้องการจะโต้กลับ แต่แดร์ริลหยุดเธอไว้

"ไม่ต้องเสียเวลายุ่งกับเขา" แดร์ริลกล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง

ท่าทางของดาลตันเปลี่ยนไปทันที แก้มยาน ๆ ของเขากระตุก

'อะไรวะ! ไอ้บอดี้การ์ดนี่กล้าพูดกับฉันแบบนั้นได้ยังไง?'

เขาจ้องแดร์ริลแล้วตะโกน "แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกเป็นแค่บอดี้การ์ด แกไม่มีสิทธิ์พูดที่นี่ ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉัน"

"เขาเป็นประธานของเรา" จีเซลล์กล่าว

ดาลตันตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะระเบิดหัวเราะออกมา "โอ้ งั้นแกก็เป็นประธานของบริษัท แพลทินัมสินะ? ฉันไม่รู้มาก่อนว่าประธานของพวกเธอจะเป็นแค่เด็ก! ทำไมแกใส่แว่นกันแดดตอนกลางคืน? แกปลอมตัวเป็นแพนด้าเหรอ? ฉันตกใจนะเนี่ย ฉันคิดว่าแกเป็นจักรพรรดิเสียอีก"

แดร์ริลยิ้มแล้วพยักหน้า "แน่นอน ฉันเองก็มีเรื่องที่ต้องบอกแกเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน"

"เยี่ยม แกกล้าดีนี่! ฉันจะรอแกที่นั่นแล้วกัน แกจะเป็นไอ้กระจอกถ้าแกไม่มา" ดาลตันแสยะยิ้ม

เขาเดินไปที่ห้องน้ำพร้อมบอดี้การ์ดของเขา

แขกรอบข้างมองแดร์ริลแล้วส่ายหัวของพวกเขา

'คนหนุ่มสมัยนี้วู่วามเกินไป ไม่มีใครในวงการบันเทิงที่กล้าพอจะท้าทายดาลตัน แซนเดอร์ มาก่อน'

'หมอนี่ขุดหลุมฝังตัวเองแล้ว'

แดร์ริลยังคงรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ

"แดร์ริล"

ลาน่าพุ่งเข้าไปแล้วจับแขนของแดร์ริลไว้ ความเป็นห่วงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเธอ "แดร์ริล อย่าประมาทสิ ดาลตัน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ มีอำนาจสูงในวงการบันเทิง ทำไมต้องไปแข่งกับเขา? ช่างเขาเถอะ"

ลาน่ารู้กฎดีแม้ว่าเธอจะเพิ่งเข้ามาในวงการบันเทิงได้ไม่นาน เธอรู้ว่าไม่มีใครกล้ายั่วยุดาลตัน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์