คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 238

แด๊กคือบุคคลสำคัญและมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ โดน็อกอาจเจอกับปัญหาใหญ่เพราะเขาไปก้าวล่วงแด๊ก และสภาพของแด๊กก็ไม่สามารถรับรู้ได้

ลิลี่วิตกกังวลจากเหตุการณ์เมื่อคืน

โดน็อกนั้นหายไปจากการไลฟ์สตรีมมิ่งล่าสุดของเธอ

‘หรือจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา?’

ในหัวของลิลี่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

ดิ๊ง ดิ๊ง

โทรศัพท์ของลิลี่สั่นเตือน

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและโล่งอกขึ้นทันทีหลังจากเห็นข้อความจากโดน็อก

เขาส่งเพียงข้อความสั้น ๆ [ลิลี่ ผมหวังว่าคุณคงไม่หวาดกลัวกับเหตุการณ์เมื่อคืน?] แม้แต่ตัวอักษรของเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษ

ลิลี่ รู้สึกคลายกังวลอย่างอธิบายไม่ได้ อารมณ์ของเธอสดใสขึ้นเมื่ออ่านข้อความของโดน็อก

เธอสันนิษฐานจากข้อความของโดน็อกแสดงถึงว่าเขาปลอดภัยจากเหตุการณ์เมื่อคืน

ลิลี่รีบพิมตอบกลับ [ฉันไม่เป็นอะไร แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง? แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพลในเมืองตงไห่เขาไม่มีทางปล่อยให้คุณรอดไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน กับเรื่องที่คุณทำกับเขา คุณจะต้องระวังตัว]

โดน็อกฉีกยิ้มอยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ [อย่าได้กังวล ต่อให้แด๊กซ์เป็นผู้มีอิทธิพล เขาก็ไม่สามารถจะข่มขู่ผมและ ไม่มีแม้โอกาสจะทำร้ายผมได้ คุณไม่จำต้องเป็นห่วง]

ลิลี่รู้สึกโล่งใจกับคำตอบของเขา

โดน็อกส่งมาอีกข้อความ [ลิลี่ เมื่อคืนเราถูกรบกวนจากไอ้แด๊กเจ้าคนน่ารำคาญ เอาเป็นว่าคืนนี้เราออกไปที่ ไดนาสตี้ บาร์ อีกครั้งได้ไหม? ไม่รู้สิ ผมรู้สึกปลื้มปริ่มเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ คุณ รู้สึกหมดห่วงเมื่อได้อยู่กับคุณ]

ถึงขนาดที่ว่า มีหน้ายิ้มลงท้ายข้อความ

ลิลี่รู้สึกกระชุ่มกระชวยในหัวใจกับการอ่านข้อความของเขา

โดน็อกรู้กาลเทศะและมารยาทดีมีจังหวะในการหยอด นี่ยังไม่นับว่าเขาทั้งหล่อและร่ำรวย เป็นไปได้อย่างไรที่ผู้ชายคนเดียวจะมีคุณสมบัติเพรียบพร้อมเท่านี้?

‘จะมีผู้หญิงที่ไหนไม่หลงใหลไปกับชายผู้เลิศเลอคนนี้?’ ลิลี่คิด

[แน่นอน เจอกันคืนนี้] ลิลี่ตอบอย่างไม่ลังเล

…

โรงพยาบาลหลักเมืองตงไห่

ชายฉกรรจ์นับร้อยยืนเรียงรายมากล้นอยู่ในชั้นสองของแผนกผู้ป่วยใน ทุกคนมีสีหน้าโกรธแค้นและรังสีสังหารแผ่ออกมาจากตัวของพวกเขาอบอวลเต็มไปทั่วทั้งชั้นสอง

พวกเขาคือผู้ใต้บังคับบัญชาของแด๊กซ์

แนนซี่สวดภาวนาขอให้สามีของเธอปลอดภัย

เขาจะต้องฟื้น

ในขณะเดียวกันประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก เชลลีเดินมาในชุดผ่าตัดสีขาว

เชลลีจะเป็นคนทำการผ่าตัดในครั้งนี้เอง เพราะเธอรู้ว่าแด๊กซ์ และแดร์ริลเป็นเพื่อนสนิทกัน

กระบวนการผ่าตัดทั้งหมดใช้เวลาเป็นสิบ ๆ ชั่วโมง จากเมื่อคืนจนถึงตอนนี้

เชลลีอ่อนเพลียเหนื่อยล้า หน้าผากของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มันเป็นเรื่องยากที่ใครจะสามารถอดทนกับการผ่าตัดได้เป็นเวลานาน

“หัวหน้าเชลลี แด๊กซ์เป็นยังไงบ้าง?”

“หลานชายของผมเป็นอะไรไหม?”

ซาอูลและแนนซี่ รีบเข้าหาตัวเชลลีแม้คำกล่าวจะแตกต่างกันแต่มีน้ำเสียงของความเป็นห่วงที่เหมือนกัน

เชลลีถอนหายใจ และลังเลที่จะกล่าว “อาการของเขานั้นไม่สู้ดีนัก ไม่มีทางรับประกันได้ว่าเขาจะมีชีวิตรอด ถึงแม้ว่าเขาจะรอดชีวิตแต่เขาจะไร้สมรรถภาพ”

ความจริงคือเชลลีเป็นหมอมานานหลายปีก็ยังไม่เคยเห็นใครบาดเจ็บแสนสาหัสเท่านี้มาก่อน

แด๊กซ์ถูกแทงไปหมด 36 แห่ง ทั่วร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยบาดแผล เนื้อหนังของเขากระบู้กระบี้กล้ามเนื้อในแขนและขานั้นฉีกขาด โต๊ะในห้องผ่าตัดเต็มไปด้วยเลือดของเขา