คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 347

เกาะของนิกายจ้าวสวรรคืมีชีวิตชีวามากในวันต่อมา!

ผู้บ่มเพาะมากมายเดินทางมาจากแดนไกลเพื่อร่วมแสดงความยินดีในวันเกิดของประมุขนิกาย นิกายเจ้าสวรรค์เป็นนิกายที่ทรงอำนาจ ดังนั้นเหล่าผู้คนที่แข็งแกร่งมากมายจึงต้องการที่จะคงความสัมพันธ์ไว้กับนิกายนี้

โต๊ะมากกว่าร้อยถูกจัดไว้ที่โถงหลัก เหล่าสมาชิกระดับสูงของนิกายปรากฏตัวอยู่พร้อมกับเหล่าแขก ที่นั่งถูกเติมเต็มอย่างรวดเร็ว

บัลลังก์มังกรถูกตั้งไว้กึ่งกลางของโถงพร้อมกับประมุขนิกายผู้น่าเกรงขามและสง่างามกำลังนั่งอยู่บนมัน ข้าง ๆ เขาคือนายหญิงแห่งนิกาย

โมนิก้าสวมชุดราตรีสีม่วงอ่อนและปลดปล่อยสัมผัสของความงามของมารดาออกมานอกร่างกายอันทรงเสน่ห์และเย้ายวนนั้น

แดร์ริลนั้นถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้อาวุโสซึ่งเป็นตำแหน่งที่สูงที่สุดในนิกายรองจากประมุขและนายหญิงแห่งนิกาย เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวแรกใต้พวกเขาทั้งสอง

ด้านใต้แดร์ริลคือจตุราชันย์พิทักษ์ทั้งสี่ นี่เป็นครั้งแรกของแดร์ริลที่ได้เห็นพวกเขารวมตัวพร้อมกัน มังกรฟ้า, พยัคฆ์ขาว, นกยูงเพลิง, และเต่าดำ ทั้งสี่ล้วนเป็นสุดยอดฝีมือ!

มังกรฟ้านั้นเป็นชายวัยกลางคืนร่างผอมที่มีรอยสักมังกรเขียวบนคอของเขา ถึงแม้เขาจะนั่งอย่างเงียบเชียบและไม่พูดอะไรมากนัก แต่กลิ่นอายอันแข็งแกร่งของเขานั้นไม่อาจมองข้ามได้

นกยูงเพลิงนั้นเป็นหญิงสาวอายุประมาณสามสิบซึ่งทำให้ดวงตาของแดร์ริลเป็นประกายตั้งแต่เขามองเธอครั้งแรก เธอสวมเดรสยาวสีเบอร์กันดีพร้อมกับผมสีแดงเข้มซึ่งส่งเสริมให้ร่างกายอันเย้ายวนของเธอยิ่งทรงเสน่ห์มากขึ้น ยังไงก็ตาม บรรยากาศอันตรายที่เล็ดลอดออกมาจากเธอนั้นทำให้เธอดูอันตรายราวกับอสรพิษร้ายที่พร้อมจู่โจม

ราชันย์พิทักษ์ที่ทำให้แดร์ริลตกใจที่สุดเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพยัคฆ์ขาว เขาคือคนที่ลักพาตัวแดร์ริลมาที่เกาะนี้เมื่อคืน!

'ให้ตายเถอะ มันเป็นเขานี่เองเหรอ? ไม่แปลกเลยว่าทำไมเขาถึงแข็งแกร่งนัก!'

นี่เป็นครั้งแรกของประมุขนิกายที่ได้พบแดร์ริลเช่นกัน เขาขมวดคิ้วแล้วกล่าวกับโมนิก้า "ดาร์ลิ้ง แดร์ริลดูเหมือนจะเป็นชายหนุ่มอายุน้อยที่มีพลังเพียงน้อยนิด ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องผิดพลาดนะที่แต่งตั้งเขาเป็นผู้อาวุโส"

ประมุขนิกายนั้นกำลังบ่มเพาะในตอนที่แดร์ริลมาที่เกาะนี้ครั้งแรก โมนิก้าเป็นผู้ที่แต่งตั้งเขาเป็นผู้อาวุโส แต่ระดับการบ่มเพาะและความแข็งแกร่งของเขานั้นต่ำเกินไป!

ประมุขนิกายกลายเป็นตื่นเต้นแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "วิเศษมาก! ฉันดีใจกับของขวัญอันรอบคอบของเธอ! ฉันถามได้ไหมว่ายาพวกนี้คือสิ่งใด?"

ประมุขนิกายรู้เรื่องการกลั่นยาประมาณอย่างสองอย่าง ถึงแม้เขาจะไม่เคยเห็นเม็ดยาทั้งสองนี้มาก่อน แต่พวกมันก็ดูโดดเด่นกว่าที่เขาเคยเห็น ๆ มา โดยเฉพาะเม็ดสีชมพูอ่อน

แดร์ริลยิ้มแล้วอธิบาย "ยาสีชมพูนั้นคือเม็ดยาสะพรั่งครับ เมื่อกลืนมันเข้าไป จะมีสรรพคุณในการจุติร่างให้ผู้ใช้มีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น!" จากนั้นเขาก็หยิบเม็ดยาผสานออกมาแล้วยิ้ม "ส่วนนี่คือเม็ดยาผสาน มันเป็นเม็ดโอสถสายรักษาที่สามารถรักษาบาดแผลร้ายแรงมากมายของผู้บ่มเพาะได้ หากตันเถียนได้รับการบอบช้ำ ยานี้จะรักษามันและฟื้นคืนปราณในร่างกายครับ"

ว้าว! ยาสองเม็ดนี้มันสุดยอดมาก!

ทุกคนในโถงถึงกับลืมหายใจ พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าสนามพลังหรือจุดตันเถียนนั้นเป็นส่วนที่เปราะบางที่สุดของร่างกายผู้บ่มเพาะทุกคน ผู้บ่มเบาะจะกลายเป็นคนธรรมดาหรือแม้แต่ตายลงหากตันเถียนได้รับอันตราย!

ยังไงก็ตาม เจ้าเม็ดยาผสานนี้สามารถเสริมความแข็งแกร่งและฟื้นคืนตันเถียนได้!? นี่มันวิเศษจนน่าเหลือเชื่อ! ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ การมีเม็ดยาผสานนี้อยู่ในมือก็ไม่ต่างจากการมีชีวิตสำรองอีกหนึ่ง!