คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 375

”เรย์ เธอช่างใจดีเหลือเกิน มันมีราคาเท่าไหร่?” ซาแมนธานั้นชื่นใจ

“คุณป้าซาแมนธา มันไม่เท่าไหร่หรอกครับ” เรย์ยืนยันขณะเขาสะบัดมือ “ราคามันไม่ถึงแสนด้วยซ้ำ มันเหมาะกับคุณป้า!”

ซาแมนธาปราบปลื้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น ตอนนี้เธอชื่นชอบเรย์มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

เรย์หันมาทักทายลิลี่ “ฉันไม่ได้พบกับเธอมานานมาก”

ลิลี่หยักหน้ารับรู้

“เธองดงามกว่าเดิมมากตั้งแต่ที่เราเคยเจอกันครั้งล่าสุด” เรากล่าวอย่างมั่นใจ เขาหันไปหาแดร์ริลกับสายตาเป็นนัย ๆ ว่ารังเกียจและกล่าวเสริม “คุณจะต้องเป็นไอ้คนมีเสียน่าอับอาย แดร์ริล ดาร์บี้”

ในเมืองตงไห่ใคร ๆ ก็รู้กันทั่วไปว่าสาวสวย ลิลี่ ลินดันแต่งงานกับคนขี้แพ้ไร้น้ำยา

ซาแมนธาดึงตัวเรย์มาไว้ข้าง ๆขณะเธอตะคอก “เรย์ อย่าไปเสียเวลากับไอ้ขี้แพ้นี่ เดียวฉันจะอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง” เธอบรรยายสถานการณ์ทั้งหมดให้เขาฟัง

“สามีที่รัก ตอนนี้เราควรจะทำยังไงกันดี” ลิลี่กระวนกระวายขณะกระซิบกับแดร์ริล

เธอเข้าใจซาแมนธาดี หากเรย์สามารถจัดการเอาเงินของพวกเขากลับคืนมาได้ ซามาธาจะต้องบังคับให้ลิลี่ลาขาดจากแดร์ริล

“รอดูต่อไปก่อนว่าจะเป็นยังไง” แดร์ริลยิ้ม

หลังจากซาแมนธาเล่าเรื่องจบ เรย์กล่าวตอบ “คุณป้าซาแมนธา ไม่ต้องเป็นห่วง ไอ้พวกบริษัทนี้มันกล้าดียังไงมาขโมยเงินของคุณป้าไป? ผมจะไปตามกลับมาให้คุณป้าเอง!”

นี่คือสิ่งที่ซาแมนธาต้องการได้ยิน! เธอกล่าวอย่างโล่งใจ ”เรย์ ฉันรู้ว่าเธอจะสามารถทำมันได้!”

ชายหนุ่มผู้นี้จะสามารถทำได้จริง ๆ หรือ? หลายคนค่อนข้างสงสัย แต่พวกเขาก็ยังคงเชื่อมั่นเหมือนกัน พวกเขากล่าวสรรเสริญขอบคุณและขอร้องให้เขาช่วยเอาเงินกลับคืนมา

เรย์ชื่นชอบที่จะเป็นจุดสนใจและชื่นชมจากผู้คน เขาโบกมือและกล่าว “ทุก ๆ คนไม่ต้องเป็นห่วง หากคุณเป็นเพื่อนของคุณป้าซาแมนธา ผมจะช่วยเอาเงินของพวกคุณทั้งหมดกลับคืนมา! ขออนุญาตให้ผมได้โทรศัพท์!”

เขาได้ยินเรื่องราวของบรรษัททางการเงินเจเนซิสมาน้อยมาก ท่านประธานนั้นคือ ไซรัส คอร์นีย์ ผู้ติดตามของ เฟลิกซ์ เบลคลี

เฟลิกซ์ เบลคลี คือผู้มีอิทธิพลในเมืองตงไห่ เขาอาจจะไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่พ่อของเขาอาจจะรู้จัก เนื่องจากธุรกิจของพวกเขาขยายตัวอย่างรวดเร็วภายในสองปี

ซาแมนธาเลือดขึ้นหน้า “หุบปาก!” เธอเงียบปากเขา “อย่าทำฉันขายขี้หน้าไปมากว่านี้ ไอ้คนไม่มีอะไรดี!”

เรย์ชี้ไปที่แดร์ริลและหัวเราะ “แดร์ริล นายว่ายังไงนะ? นายสามารถเอาเงินกลับคืนมาได้เหรอ? ฮ่าฮ่า!” เรย์หัวเราะเสียงดัง

แดร์ริลนั้นช่างสมกับเป็นตัวตลก ขนาดพ่อของเขายังไม่สามารถตามเงินกลับคืนมาได้ แล้วไอ้ขี้แพ้อย่างเขาจะไปทำได้อย่างไร?

“เรย์ อย่าถือสา” ซาแมนธาอธิบาย “ยังไงไอ้ขี้แพ้นี่ก็ไม่มีทางทำได้ ยังไงเราก็ต้องฝากความหวังไว้ที่เธอ”

“ใช่ เรย์ อย่าโมโหเลย” คนอื่น ๆ ที่เหลือส่งเสียง

“ตามที่ซาแมนธาบอกไว้ แดร์ริลมันไร้น้ำยา เขาก็เป็นลูกเขยบ้านคนอื่น ได้โปรดอย่าถือสาเขาเลย”

พวกเขาทั้งหมดกลัวว่าเรย์จะอารมณ์เสียจนไม่ช่วยเหลือพวกเขาอีก และพวกเขาก็คงไม่มีทางได้เงินคืนมา

แดร์ริลถอนหายใจอย่างโกรธเคืองขณะเดินออกจากกลุ่มไปเงียบ ๆ เขาโทรศัพท์ไปหา เฟลิกซ์ เบลคลี