คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 443

แดร์ริลยักไหล่และจากไป เขาไม่มีเวลาโต้เถียงกับเอเวอลิน เพราะเขามีเรื่องสำคัญกว่านั้น ต้องไปครอบครองคัมภีร์มาให้ได้!

ไซออนมองไปหาเอเวอลินหลังจากเห็นแดร์ริลจากไปนานแล้วและตำหนิเธอเบา ๆ “เอเวอลิน มิสเตอร์แดร์ริล ช่วยชีวิตฉันไว้ถึงสองครั้ง ไปหยาบคายกับเขาขนาดนั้นได้ยังไง?”

เอเวอลินยักคิ้วขึ้นและกร่นด่าอย่างเย็นชา “คุณปู่ ชายคนนี้เป็นคนสารเลว ตอนนี้ถือว่าหนูทำตัวค่อนข้างสุภาพกับเขาแล้ว”

ในเวลาเพียงแค่วันเดียว ไอ้เวรนี่คอยตามสั่งใช้เอเวอลินไปรอบ ๆ และทำให้เธออับอายหลายครั้งหลายหน

ส่วนที่เลวร้ายที่สุดคือเอเวอลินได้พาเขาเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน

เอเวอลินจะไม่มีวันลืมความอัปยศที่เธอได้เผชิญไปตลอดชีวิต

เธออยากจะฆ่าแดร์ริล ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าคุณปู่ของเธอจำเป็นต้องพักผ่อนหลังจากได้รับการปล่อยตัว แดร์ริลควรถือว่าตัวเองโชคดีที่เอเวอลินปล่อยเขาไป!

เอเวอลินจะเอาคืนให้ได้ในท้ายที่สุด!

…

ในภูเขาทางตอนเหนือของเมืองตงไห่

แดร์ริลกำลังเดินไปตามทางเดินในป่าบนภูเขาขนาดใหญ่แห่งนี้เพียงคนเดียว ท่ามกลางเสียงแมลงและนกรอบ ๆ ตัวเขา

ฟ้ามืดมัวและดูทำท่าเหมือนฝนจะตก แต่อากาศยังค่อนข้างร้อนอบอ้าว

“เร็วเข้า ฝนตกสักที…” แดร์ริลปาดเหงื่อออกจากหัว อากาศมันร้อนเกินไป และแดร์ริลหวังว่าฝนจะเทลงมาอย่างรวดเร็วเพื่อที่เขาจะได้คลายร้อน แดร์ริลรู้สึกห่อเหี่ยวเล็กน้อย ในขณะที่เขาคิดว่าสถานที่ที่ไซออนกล่าวถึงนั้นจะหาง่าย แต่เขากลับพบว่ามันยากเย็นจริง ๆ เมื่อเขามาถึง

'ให้ตายสิ ภูเขาเหล่านี้กว้างใหญ่ไพศาลมาก ฉันจะหาหุบเขาเจอได้ยังไงกัน?’

แดร์ริลบ่นพึมพัมขณะเขาเดินผ่านพุ่มไม้ข้างหน้าเขา ดวงตาของเขาก็เปิดกว้างขึ้นทันใด!

แดร์ริลได้พบกับซากปรักหักพังของหิน!

เขายิ้มในทันทีเมื่อเห็นทิวทัศน์ต่อหน้าต่อตาและรีบเร่งก้าวย่าง ไซออนกล่าวถูกต้อง มีซากปรักหักพังของหินอยู่ในหุบเขาจริง ๆ!

บรรดาซากเหล่านี้ต้องเป็นของพระราชวังโบราณที่พังทลายลงและมีเพียงซากปรักหักพังของเสาหินเหล่านี้เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่

แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าเขาได้ก้าวข้ามเข้าไปในอดีตกาล เมื่อมาถึงสถานที่แห่งนี้

'ให้ตายสิ ความลี้ลับมันอยู่ตรงไหน? เป็นไปได้ไหมที่ฉันต้องรวบรวมให้ครบทั้งเจ็ดเล่มเพื่อดูมัน?’

ตู้ม!

ในเวลานั้น สายฟ้าก็ปรากฏขึ้นมาตามด้วยฝนที่ตกลงมา

'ในที่สุดฝนก็ตกลงมา ความอบอ้าวกำลังจะฆ่าฉัน!' แดร์ริลบ่นในใจขณะที่เขารีบห่อคลุมคัมภีร์และมองหาที่พัก'

ในทันใดนั้น แดร์ริลก็ตกกะลึงงันในทันที!

เขาสังเกตเห็นในความประหลาดใจของเขาคืองานเขียนแกะสลักบางอย่างปรากฏขึ้นบนเสาหินก้อนแรกหลังจากที่มันเปียกฝน!

'ให้ตายสิ มีคำเขียนสลักอยู่บนเสาหินนี้จริง ๆ หรอ?’

แดร์ริล สงสัยอยากรู้อยากเห็นและเดินไปที่เสาหินเพื่อดูให้ถี่ถ้วนชัดเจน

‘สาม, ฉัน, สอง, ท้องฟ้า, ภูเขา, คัมภีร์, ราชา... นี่มันหมายความว่ายังไง? คำเหล่านี้ไม่สมเหตุผลเลย! บางทีมันอาจจะจำเป็นต้องจัดเรียงประโยคใหม่?'