คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 523

เมื่อเธอได้ยินจำนวนตัวเลข อีเว็ตต์ก็ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และยิ้ม “ทำได้ดีมากองครักษ์มังกร นายเก่งมาก นายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง”

ชายทั้งสิบสองคนที่อยู่เบื้องหลังอีเว็ตต์นั้นคือสิบสององครักษ์ แต่ละคนเป็นตัวแทนของปีนักษัตรองครักษ์หนู, องครักษ์วัว, องครักษ์เสือ และบรรดาปีนักษัตรที่เหลือ

ท่ามกลางพวกเขามีเพียงองครักษ์หนูและองค์รักษ์วัวเท่านั้นที่อยู่ในระดับปราญช์ยุทธ์ ส่วนคนที่เหลือต่างอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์

สิบสององครักษ์ทุกคนต่างมีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวและมีพลังมหาศาล จักรพรรดิโลกใหม่ส่งพวกเขามาปกป้องเจ้าหญิงอีเว็ตต์

“เจ้าหญิง ผมมีบางอย่างที่ยังไม่เข้าใจ” องครักษ์ถามขณะคุกเข่าต่อหน้าอีเวตต์

"พูดมา" อีเว็ตต์กล่าว

องครักษ์หนูเกาศีรษะของเขา “เจ้าหญิง เราจับตัวบรรดาประมุขสำนักเหล่านี้ไว้ได้หมดแล้ว ทำไมเราไม่ฆ่าพวกเขาทิ้งซะให้หมด ทำไมเราจะต้องพาตัวพวกเขามาที่หอคอยดาวปราถนาด้วย?”

อีเวตต์ยิ้ม "จะฆ่าพวกเขาทิ้งไปเพื่ออะไร? มีจอมยุทธระดับสูงมากมายในจักรวาลโลก และเราคงจะไม่สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้ มันไม่ดีกว่าเหรอถ้าเราจะจับเป็นพวกเขามาและปล่อยให้จักรวาลโลกวุ่นวายมากพอจนพวกเขาลุกขึ้นมาเข่นฆ่ากันเอง?”

เธอกล่าวถูกต้อง การจับตัวบรรดาผู้นำมาจะสร้างความโกลาหลในจักรวาลโลกและปล่อยให้พวกเขาเข่นฆ่ากันเอง!

ระหว่างการชุมนุมรวมตัวของเด็กนักเรียนสถาบันหกวิถี อีเว็ตต์ก็ได้มีโอกาสเห็นว่าสำนักประตูสุราลัยนั้นทรงพลังมากขนาดไหน มันช่างน่าเหลือเชื่อ

นั่นคือเหตุการณ์ที่ทำให้เธอเกิดความคิดขึ้นที่จะจับตัวบรรดาบุคคลระดับสูงมา เธอต้องการที่จะทำให้พวกเขาขายขี้หน้า และจัดฉากใส่ร้ายป้ายสีให้กับสำนักประตูสุราลัย เธอต้องการให้ทั้งจักรวาลโลกหาทางแก้แค้นกับสำนักประตูสุราลัย และมันจะส่งผลให้เกิดความหายนะในโลกของพวกเขา!

บรรดาบุคคลระดับสูงทั้งหมดจากโลกใหม่ก็จะสามารถข้ามไปยังดินแดนของพวกเขาเพื่อทำลายจักรวาลโลกทั้งใบได้ ช่างเป็นความคิดที่ล้ำเลิศอะไรเยี่ยงนี้!

"หน้ากากและเสื้อคลุมของฉันอยู่ที่ไหน?" อีเว็ตต์ถาม

องครักษ์มอบเสื้อคลุมสีดำและหน้ากากทองคำให้กับเธอในทันที

เธอได้ยินมาว่าดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายจะสวมหน้ากากทองคำทุกครั้งที่เขาปรากฏตัว แม้แต่สมาชิกของสำนักประตูสุราลัยก็ยังไม่เคยเห็นใบหน้าของเขาเลย

พวกเขาไม่ใช่แค่เพียงถูกวางยาพิษจากพิษมลานเท่านั้น แต่กำลังภายในของพวกมันยังถูกปิดกั้นไว้อีกด้วย พวกเขากลายเป็นเหมือนคนธรรมดาปกติทั่วไป แขนและขาของพวกเขาถูกล่ามโซ่ตรวนเหล็ก ไม่มีใครสามารถที่จะหลบหนีออกไปได้

อีเวตต์ตื่นเต้นเมื่อมองดูสภาพพวกเขาทุกคน จากนั้นเธอก็กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ "สวัสดีท่านประมุขสำนักทั้งหลาย ฉันเสียใจที่ได้มาพบกับพวกคุณในสภาพแบบนี้ ฉันคือดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย และฉันอยากจะกล่าวขออภัยกับทุกคน”

จากนั้นเธอก็นั่งอยู้บนเก้าอี้ท่าทีเกียจคร้าน เธอดูหยิ่งยโส และไม่มีความอ่อนน้อมเคารพต่อผู้อาวุโสทั้งหลายในที่แห่งนั้น

ทุกคนโกรธจัดเมื่อจ้องเขม็งไปที่อีเว็ตต์

พวกเขาล้วนเป็นบุคคลระดับสูงในยุทธจักร พวกเขาจะถูกปฏิบัติเหมือนกับนักโทษธรรมดาได้อย่างไร นั่นเป็นวิธีที่ดูหมิ่นกันเกินไป!

"ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย!"

ท่านประมุขเลอค่า ก้าวไปข้างหน้าและชี้ไปที่อีเว็ตต์ด้วยความโกรธแค้น “พวกเราทำผิดอะไร พวกคุณจับพวกเรามาทำไม?”