คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 541

ทะเลสาบมังกรทะยาน

ลีรอยเดินริมทะเลโดยมีลูกศิษย์ที่กำลังลากร่างที่ไม่มีสติของแดร์ริลเดินตามมา ก่อนที่จะพบกับจีนในเวลาต่อมา

ลีรอยยิ้ม “จีน แม่ชีแห่งโชคชะตาอยู่ที่ไหน? ฝากบอกเธอว่าฉันจับแดร์ริลได้แล้ว”

จีนมองไปที่แดร์ริลอย่างอดยิ้มไม่ได้!

‘เจ้าสำนักคุนหลินเชื่อถือได้จริง! เขาทำตามที่พูดและจับแดร์ริลมาได้!’ จีนชื่นชมอย่างเงียบ ๆ

จีนตอบกลับ “เจ้าสำนักเฮนเดอร์สัน อาจารย์กำลังบ่มเพาะพลังในห้องของเธอ มันจะใช้เวลาประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าเธอจะเสร็จ”

“ไม่เป็นไร!” ลีรอยพูดพร้อมพยักหน้า หลังจากนั้นเขาหันไปสั่งลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลัง “เอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ปล่อยให้แม่ชีแห่งโชคชะตาจัดการกับมันเองหลังจากที่เธอบ่มเพาะพลังเสร็จ”

“ครับอาจารย์!” เหล่าลูกศิษย์ตอบกลับอย่างกระตือรือร้น พวกเขาแย่งกันเอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

แดร์ริลได้สติ

แดร์ริลรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างกายทันทีที่เขาลืมตา

‘ไอ้เ_ี้ยเอ้ย ลีรอยงี่เง่าคนนี้โหดเหี้ยมเกินไป’ แดร์ริลคิด

แดร์ริลพยายามที่จะยืนแต่ก็เพราะว่ามือและเท้าของเขาถูกมัดไว้อย่างแน่น ไม่มีทางเลยที่เขาจะเคลื่อนไหวได้!

แดร์ริลมองไปรอบ ๆ และสังเกตว่าเขาอยู่ในห้องใต้ดินที่ชื้นและหนาวอีกทั้งยังไม่มีหน้าต่าง มีเพียงประตูโลหะหนึ่งบานเท่านั้นที่เป็นจุดเชื่อมต่อกับโลกภายนอก

หัวใจของแดร์ริลห่อเหี่ยวเมื่อจำได้ว่าลีรอยพูดว่าเขาจับมาแดร์ริลมาให้แม่ชีแห่งโชคชะตา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ ที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านนอกประตู!

เสียงดังเอี๊ยด…

“อีวอน… ผมไม่เป็นอะไร...” แดร์ริลรู้สึกจุกอยู่ที่คอเมื่อเขาพยายามที่จะกลั้นน้ำตา

อีวอนดูผอมมากตอนนี้ เธอลดน้ำหนักมากขนาดนี้ได้อย่างไร มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอผ่านอะไรมาบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา!

ตอนนั้นเอง อีวอนไม่สามารถที่จะต้านทานร่างกายของเธอเองที่อยากเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของแดร์ริลและร้องไห้ “ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว...ฉันคิดถึงคุณมาก...”

อีวอนคิดถึงแดร์ริลทั้งวันทั้งคืน เธอปรารถนาที่จะได้เจอเขาอีกครั้ง ความปรารถนาที่เธอเก็บอยู่ข้างในถูกปล่อยออกมาเป็นน้ำตาเมื่อเธอพบเขา!

“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร...” แดร์ริลกอดเธอแน่นด้วยความรู้สึกผิด

แต่อย่างไรก็ตาม อีวอนร้องไห้หนักขึ้นไปอีกราวกับว่าเธอไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้ “คุณไปอยู่ที่ไหนมา? ทำไมคุณไม่ติดต่อหาฉัน? คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน? ฉันคิดถึงคุณสุดหัวใจ!”

อีวอนกำกำปั้นและชกอกแดร์ริลเบา ๆ “ที่ผ่านมาฉันไม่สามารถกินหรือนอนได้เลย ฉันเอาแต่คิดถึงคุณแม้ว่าฉันจะไม่ได้เจอคุณเลย! คุณรู้อะไรบ้างไหม? ฉันจะรู้สึกดีใจมากแค่คุณส่งข้อความมาหาฉันว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง แต่คุณไม่แม้กระทั่งส่งข้อความหาฉันสักข้อความ! ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณมากแดร์ริล!”