คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 552

”แดร์ริล หลังจากเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา นายยังอยากจะให้ฉันช่วยนายงั้นเหรอ? นายบ้าไปแล้วหรือไง?” อีเว็ตต์กล่าวถามเย็นชา

แดร์ริลวิตกกังวลมากจนเหงื่อแตกไหลท่วมขณะที่เขากล่าว “อีเว็ตต์ ฉันรู้ว่าเธอยังโมโหฉันอยู่ ฉันไม่ควรใช้วิชาค่ายกลแบบนั้นกับเธอ ฉันขอโทษ แต่ฉันหมดหวังและต้องการความช่วยเหลือจากเธอจริง ๆ ตราบใดที่เธอช่วยฉัน ฉันจะยอมทำทุกอย่าง!” เสียงของเขาแหบแห้งขณะเขาเกือบจะตะโกน หยาดเหงื่อไหลออกจากหัวของเขา

อีเว็ตต์รู้สึกลิงโลดใจ “บอกมา มีอะไรให้ฉันช่วย?”

“เพื่อนของฉัน ถูกดูดซับจิตวิญญาณไป เธอพอจะมีทางรักษาไหม?” แดร์ริลกล่าวถามอย่างมีความหวัง

'อะไร? จิตวิญญาณของเธอถูกดูดซับ?' อีเว็ตต์ครุ่นคิด

อีเว็ตต์ยักคิ้ว “เป็นเพราะวิถีแห่งด้านมืดใช่ไหม?”

มีวิชาบ่มเพาะเพียงวิชาเดียวเท่านั้นที่ดูดซับจิตวิญญาณของมนุษย์ คัมภีร์เล่มนี้ถูกเก็บตายไว้ในห้องสมุดของพระราชวัง เนื่องจากวิถีที่ร้ายกาจของมันพ่อของเธอจึงห้ามไม่ให้ใครก็ตามฝึกฝนวิถีแห่งด้านมืด

"ใช่! เธอจะช่วยชีวิตเพื่อนของฉันไหม?” แดร์ริลถามอย่างร้อนรน

อีเว็ตต์สัมผัสได้ถึงความร้อนใจของเขา เธอฉีกยิ้มและกล่าว “ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้น ฉันช่วยเธอไม่ได้”

หัวใจของแดร์ริลร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเขาหมดหนทาง ความสิ้นหวังแผ่ซ่านกระจายไปทั่วร่างกายของเขา

“ฉันจะยอมทำทุกอย่างอะไรก็ได้! เท่าที่ฉันจะทำได้ ฉันยอม!” แดร์ริลกล่าวอย่างกระวนกระวาย

“อะไรก็ได้?” อีเว็ตต์กล่าวถามอย่างวายร้าย

“ใช่ ตราบใดที่เธอตกลงจะช่วย ฉันจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ!” แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เขาไม่ได้แม้แต่จะฉุดคิดสักนิด

อีเว็ตต์คิดอยู่สักพักหนึ่ง แล้วค่อย ๆ กล่าว “ตกลง ครั้งนี้ฉันจะช่วยนาย แต่ฉันยังนึกไม่ออกว่าต้องการอะไรจากนาย ฉะนั้นแปะเรื่องนี้ไว้ก่อน แต่นายห้ามผิดสัญญาเด็ดขาด!”

แดร์ริลกล่าวตอบอย่างจริงจัง “ไม่ต้องห่วง ฉันเป็นลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น ฉันจะรอเธออยู่ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ในเมืองมิด ช่วยมาที่นี่ด่วนเลย! ฉันกลัวว่าเพื่อนของฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน!” แดร์ริลขานรับอย่างวิตกกังวล แทบจะร้องไห้ออกมา