คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 567

คำพูดสุดท้ายของคัลลัมเกี่ยวกับการที่หากสงครามปะทุขึ้นจะไม่ให้ไปเป็นไส้ศึก กล่าวด้วยความมั่นใจในเชิงบวก แด๊กซ์รู้สึกท่วมท้นตื้นตันขณะที่น้ำตาเริ่มไหลนองอาบหน้าของเขา

ในระหว่างนั้น แดร์ริลก็ได้มาถึงคฤหาสน์แซนเดอร์สในที่สุด

เมื่อเขาลงจากรถแท็กซี่ เขาก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องโถงและโวกเวก “แด๊กซ์! แด๊กซ์!”

เขากุลีกุจอขึ้นไปชั้นบน ผลักประตูเปิดออก และตกตะลึงกับภาพที่เขาได้เห็น ชายนิรนามคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงไม่มีสัญญาณชีพจรใด ๆ ขณะแดกซ์นั่งอยู่ข้างๆ เขาดวงตาเป็นสีแดงก่ำ

‘ให้ตายสิพับผ่า ฉันช้าเกินไป' แดร์ริลคิด ชายนิรนามคนนั้นเสียชีวิตแล้ว

แดร์ริลคิดในใจ “เดี๋ยวก่อน แด็กซ์บอกว่าคนที่เขาช่วยชีวิตไว้คือคนแปลกหน้า ทำไมเขาถึงเศร้าขนาดนั้น?’

เขาเดินเข้าไปและกล่าวถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

แด็กซ์ถอนหายใจยาว “ฮีโร่ในตำนานเพิ่งจะจากเราไป แต่ไอ้พวกระยำระดับปานกลางที่ชอบอ้างความชอบธรรมยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่!”

ดวงตาเขากลายเป็นสีแดง

แดร์ริลค่อนข้างสับสนเล็กน้อย

แด๊กซ์ฉีกยิ้มอย่างขื่นขม “ทายซิ ว่าเขาคือใคร”

“ใคร?” แดร์ริลกล่าวถาม

อย่างไรก็ตามแดร์ริลรู้สึกสุขใจกับเรื่องบังเอิญอันแปลกประหลาดของแด๊กซ์ เขารีบโทรศัพท์ออกหาเชสเตอร์และบอกข่าวนี้ให้เขาทราบ

หลังจากได้ยินว่าท่านประมุขนิกายสิ้นลมหายใจแล้ว เชสเตอร์ก็เงียบสนิทไปครู่หนึ่ง

เขาก็ไม่สามารถจะอดกลั้นกับความโศกเศร้าของเขาได้อีกต่อไป เขาคร่ำครวญ “แดร์ริลได้โปรดพาแด๊กซ์มาส่งจดหมายให้กับฉัน ฉันอยากรู้ว่าท่านเขียนอะไรไว้ ฉันจะรอเขาอยู่ที่แท่นบูชาของนิกายตำหนักอมตะ”

“แน่นอน เชสเตอร์ อย่าร้องไห้เลย” แดร์ริลปลอบโยน เขาก็รู้สึกโศกเช่นกัน

“มาพร้อมกับแด็กซ์เลย ฉันจับผู้หญิงมาไว้ให้นาย นายจะต้องกระดิ๊กระด๊าแน่นอน” เชสเตอร์กล่าวขณะเช็ดน้ำตา