คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 579

นี่คือหลักฐานชัดเจนอย่างไม่จำเป็นต้องสืบสวน ใครบางคนจากสำนักง้อไบ๊จะต้องสังหารอดีนาและทำจี้หยกตกไว้อย่างไม่ได้ตั้งใจ! ทั่วทั้งเกาะอมตะก็มีเพียงผู้หญิงคนเดียวที่มาจากสำนักง้อไบ๊ เธอคือเมแกน แคสเทลโล่!

แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เขาเคยเห็นจี้หยกชิ้นนี้เมื่อตอนที่เขาเข้าไปในบ้านของเมแกนครั้งแรกที่เธอเคยบอกเขาว่ามาจากสำนักง้อไบ๊

"ไปดูที่ห้องว่าเมแกน แคสเทลโล่ยังอยู่ที่ห้องไหม ไปเร็ว!" เชสเตอร์ตะโกนเสียงแข็ง

"ขอรับ... ท่านประมุข!" หญิงสาวคนรับใช้สองสามคนวิ่งออกไปอย่างฉับพลัน พวกเขากลับมาไม่นานหลังจากนั้น

พวกเธออธิบายอย่างหวาดเกรง "ท่านประมุข หญิงสาวจากสำนักง้อไบ๊หนีไปแล้ว"

เชสเตอร์ตัวสั่นด้วยความโมโห "สำนักง้อไบ๊! ฉันจะทำให้สาวกของพวกแกทั้งหมดต้องชดใช้และตายเหมือนกับภรรยาของฉัน!" เขาตะโกนเสียงแข็ง

ฟ้าร้องดั่งสนั่นและฝนตกหนักถั่งโถมลงมาจากท้องฟ้า

เชสเตอร์กอดร่างของอดีนาไว้แน่น เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และมุ่งหน้ากลับไปที่สนามหลังบ้าน

เมแกนหนีออกจากเกาะอมตะด้วยเรือของชาวประมง ขณะผจญกับผืนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล เธอนั่งอยู่บนดาดฟ้าเรือมองดูเกาะอมตะอย่างแน่วแน่ ซึ่งค่อย ๆ หดเล็กลงตามระยะทาง เธอไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อยที่แทงอดีนา บรรดาสาวกของนิกายตำหนักอมตะคือมารร้ายที่สมควรตาย

เมแกนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ "แดร์ริล ลาก่อน!" เธอบ่มพึมพัม

"ถึงแม้ว่าฉันจะได้ขโมยเสื้อเกราะและคัมภีร์ของนายไป แต่นายมันไม่ใช่คนดี เราฉกฉวยมันไปจากนายเพื่อที่นายจะไม่เอามันไปสร้างปัญหาอีก ธรรมะกับอธรรมเป็นคู่ปรับกันมาตลอดตั้งแต่พิภพอุบัติ นายเลือกที่จะอยู่ข้างนิกายตำหนักอมตะและฉันมาจากสำนักง้อไบ๊ เราคงไม่ได้ข้องเกี่ยวกันอะไรกันอีกในอนาคต" เธอพึมพัมกับตัวเอง สีหน้าท่าทางของเธอมุ่งมั่นแน่วแน่ แต่เธอก็ยังรู้สึกโศกเศร้าเล็กน้อย

เมแกนรีบเร่งไปสนามหลังบ้าน เมแกนนั้นประหลาดใจและรู้สึกท่วมท้น เธอรีบโผเข้าไปอยู่ในอ้อมของอาจารย์เธอ

"ท่านอาจารย์ ฉันคิดว่าคงจะไม่ได้เจอกับท่านอาจารย์อีกแล้ว!" เมแกนร่ำไห้ดูเซื่องซึมและเหนื่อยล้า แม่ชีแห่งโชคชะตารู้สึกเห็นใจเธอ เธอลูบหัวเมแกนและกล่าวถาม "เมแกน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? บอกฉันที เธอหายไปไหนมาตั้งสองวัน? งานยุ่งเหรอ?"

"ไม่ ฉันลาออกมาตั้งนานแล้ว" เมแกนขบริมฝีปาก

เมื่อเล่าถึงเหตุการณ์ที่เธอถูกจับตัวไปที่เกาะอมตะ เมแกนก็รู้สึกสะเทือนใจอย่างท่วมท้น เธอร้องห่มร้องไห้เล่าเรื่องราวของเธอว่าเธอถูกจับตัวไปโดยนิกายตำหนักอมตะได้อย่างไร

เมื่อเธอเล่าจบเธอก็เช็ดน้ำตาของเธอและกัดริมฝีปาก "ท่านอาจารย์ ท่านพูดถูก แดร์ริลนั้นเป็นพวกของนิกายตำหนักอมตะจริง ๆ! ไม่ต้องสงสัยเลยที่เขาได้ช่วยชีวิตราชสีห์ทองคำไว้ในการประชุมพิฆาตราชสีห์ เขามันต่ำทราม!" เธอร้องไห้