คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 62

ตระกูลลินดันได้รวมตัวกันรอบ ๆ เวนท์เวิร์ธ และประณามเขาราวกับเป็นนักโทษ

"เวนท์เวิร์ธ มันเป็นความผิดของนาย!"

"คุณสัญญาว่าจะทำเงินให้ แล้วนี่มันอะไรกัน?"

"ฉันไม่คิดว่าโทนี่จะเชื่อใจไม่ได้ มันกลายเป็นแบบนั้นไป..."

"ไม่ว่าจะอย่างไร นายต้องให้คำอธิบายกับเราในวันนี้"

พวกเขาโกรธขึ้นเรื่อย ๆ ในการพูดคุยนี้ มันเหมือนมีไฟลุกโชนในดวงตาของพวกเขา เหมือนพวกเขาจะฆ่าเวนท์เวิร์ธได้เลยทีเดียว

"ไม่ต้องห่วงนะคะทุกคน มันต้องมีวิธีแก้ปัญหานี้แน่" ลิลี่ ผู้ยืนอยู่ข้าง ๆ กล่าวด้วยความกังวล

มันไม่มีทางแก้ได้ง่าย ๆ แน่! ตระกูลลินดันอันยิ่งใหญ่ต้องล้มละลายก็เพราะพ่อของเธอ!

ซาแมนธารีบกล่าว "พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าใช้อารมณ์มากไปสิ"

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับแม่ลูกคู่นี้เลย

จากนั้น คุณย่าลินดันก็มองไปที่เวนท์เวิร์ธด้วยความผิดหวังแล้วกล่าว "เวนท์เวิร์ธ แกทำให้ฉันผิดหวัง บอกฉันที เราจะทำอย่างไรกันต่อไป?"

เวนท์เวิร์ธดูมืดมน "ผมไม่รู้ว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ โทนี่ได้หายตัวไป และผมก็กำลังตามหาเขา"

"เวนท์เวิร์ธ ทำไมฉันถึงคิดว่านี่มันเป็นกลลวง? ที่นายอาจจะร่วมกันสร้างขึ้น?" ใครบางคนกล่าว

การโยนหินครั้งเดียวก็สามารถสร้างระลอกคลื่นได้นับพัน คนอื่น ๆ พลันเห็นด้วยกับชายคนนั้นทันที

"ใช่ มันต้องเป็นเพราะนายกับโทนี่รวมหัวกันโกงพวกเราแน่!"

"บอกเราเดี๋ยวนี้! โทนี่อยู่ไหน?"

"แสดงละครเก่งนักนะ เวนท์เวิร์ธ"

เวนท์เวิร์ธใกล้จะร้องไห้อยู่แล้ว "ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าโทนี่อยู่ที่ไหน ผมเองก็เป็นเหยื่อ นอกจากนั้น ผมจะโกงคนในครอบครัวของตัวเองร่วมกับคนนอกได้อย่างไร?"

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อเขาเลย พวกเขายิ่งโมโหมากกว่าเดิมและกำลังจะชกเขา

ในตอนนั้นเอง เสียงอันตื่นตระหนกก็ดังขึ้น "โอ้ ไม่นะ! มาดามครับ หัวหน้าตระกูลไวท์ โคล้ด ไวท์ มาที่นี่ เขามากับลูกค้าของเรา"

คนไม่กี่คนเดินเข้ามาในโถงหลังจากที่พูดจบ

โคล้ด ไวท์ หัวหน้าตระกูลไวท์ เดินนำมา

"ใช่ พวกคุณทำแบบนี้ได้อย่างไร?"

"ตอนที่บริษัทเนปจูนทำได้ดี พวกคุณเสนออยากเป็นคู่ค้ากับเรา ตอนนี้พอเรามีปัญหา พวกคุณกลับมาทวงหนี้เรา ช่างเป็นการกระทำที่ชั่วร้าย..."

โคล้ด, เกลเลน และคนอื่นไม่ยินดีนักเมื่อถูกกล่าวหาจากตระกูลลินดัน พวกเขาเริ่มทะเลาะกันในโถงคฤหาสน์

คุณย่าลินดันเกือบจะเป็นลมด้วยความโกรธ ในที่สุด เธอก็ตบลงไปที่โต๊ะ "พอที หยุดทะเลาะกันได้แล้ว"

เมื่อทุกคนใจเย็นลง คุณย่าลินดันก็สูดหายใจลึก ๆ เธอมองไปที่โคล้ดและกล่าวอย่างจริงใจ "คุณไวท์ ประธานก็อดฟรีย์ ในเมื่อเรื่องเป็นแบบนี้ ฉันก็คงไม่มีอะไรต้องพูดอีก ฉันก็แค่หญิงแก่คนหนึ่ง ทำไมพวกคุณไม่ให้เวลาฉันจัดการเรื่องนี้สักหน่อยล่ะ?"

โคล้ด, เกลเลน และคนอื่นมองหน้ากันครู่หนึ่ง จากนั้น โคล้ดก็พยักหน้าแล้วกล่าว "ก็ได้ ถ้าอย่างนั้น ผมจะให้เวลาสามวัน คุณย่าลินดัน คุณเป็นเพื่อนของเฟลิกซ์ เบลคลีย์, เอมิลี่ ดิกคินสัน และเวย์น วูดดอลล์ แน่นอนอยู่แล้ว คุณคงไม่ต้องการเงินของเราหรอก ใช่ไหม?"

หลังจากเขากล่าวแบบนั้น โคล้ดก็หันกลับเดินออกไป

"ใช่ ประธานไวท์พูดถูก คุณย่าลินดัน คนใหญ่คนโตพวกนั้นส่งของขวัญมากมายมาให้คุณในงานวันเกิด พวกเขาต้องช่วยคุณแน่ ถ้าพวกเราไม่ได้เงินภายในสามวัน เราคงได้พบกันในศาล" เกลเลนจากไปทันทีที่เขากล่าวจบ

คู่ค้าคนอื่นเองก็กลับไปเช่นกัน

จากนั้น คุณย่าลินดันก็ทรุดลงกับเก้าอี้ ใบหน้าของเธอซีด

เธอเป็นหนี้ลูกค้าพวกนั้นนับร้อยล้าน เธอจะไปเอาเงินจำนวนนั้นมาจากไหนในสามวัน? เธอไม่รู้จักทั้งเวย์น วูดดอลล์และคนอื่น! เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาส่งของขวัญมาให้เธอทำไมในงานวันเกิด