คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 722

ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างกะทันหันและมีเงาตะคุ่ม ๆเข้ามาในห้อง

เงานั้นคือยูมิ

“พี่สาว”

แนนซี่ตกใจและฉีกยิ้ม ถึงแม้ว่าแนนซี่จะไม่ค่อยประทับใจยูมิ แต่ยูมิก็ยังคงเป็นถึงพี่สะใภ้ของแดร์ริล “มีอะไรหรือเปล่าพี่สาว?”

“แน่นอนต้องมีอยู่แล้ว ไม่อย่างงั้นฉันจะเข้ามาในห้องทำไม?” ยูมิกล่าวเย็นชา กิริยาท่าทางของเธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เมื่อเทียบกับตอนเช้าที่เธอดูเฉิดฉาย ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว

ขณะที่ยูมิกล่าว สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่คัมภีร์ในมือของแนนซี่

ยูมิเดินเข้าไปหาแนนซี่ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เธอยื่นมือออกมาและสั่ง “เอามันมานี่!”

แน่นอนที่ว่ายูมิเคยได้ยินเรื่องราวของคัมภีร์ทั้งเจ็ดเล่มว่าเยี่ยมยอด ถ้าหากใครสามารถครอบครองไว้ได้ครบทั้งเจ็ดเล่มก็จะสามารถครองโลกได้! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเธอต้องเอามันมาให้ได้!

แนนซี่ตกใจและส่ายหัวก่อนจะกล่าวอย่างหนักแน่น “ฉันไม่ให้!”

แนนซี่ถอยหลังลงไปสองสามก้าวขณะเธอกล่าว สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปแสดงให้เห็นถึงความกลัวและความโกรธ

‘ทำไมพี่สะใภ้ของแดร์ริลถึงได้ชั่วขนาดนี้?’

‘ที่เธอขอโทษแดร์ริลก็เป็นแค่เรื่องตอแหล!’

‘ผู้หญิงคนนี้น่าเกลียดน่ากลัวอะไรปานนี้!’ แนนซี่คิด

“เธอจะไม่ให้ใช่ไหม?”

ยูมิพรวดพราดเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวและตบหน้าแนนซี่!

เพียะ!

แรงตบนั้นมหาศาลเพราะยูมิทุ่มสุดตัว ขณะที่แนนซี่ถอยร่นลงไปสองสามก้าวก่อนที่ตัวจะกระแทกกับผนัง มีรอยแดงจ้ำอยู่ที่ใบหน้าของเธอ

“นี่มันเกินไปแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้!”

แนนซี่ลูบหน้าของตัวเองขณะตัวเธอสั่นสะท้านไปด้วยความโมโห

ในฐานะภรรยาของแด๊กซ์ เธออยู่ในยุทธจักรมาเป็นเวลานานและได้พบกับคนชั่วร้ายหลากหลายประเภท

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอถูกตบโดยผู้หญิง

แนนซี่อยากจะตอบโต้แต่เธอก็ทำไม่ได้

ยูมินั้นอยู่ในระดับผู้บ่มเพาะที่สูงกว่าเธอและแนนซี่ไม่สามารถจะต่อกรกับเธอ

“ฉันเหรอมากเกินไป? สามีของฉันควรจะได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลดาร์บี้ แต่พวกแกทุกคนขับไสไล่ส่งเขาหนีไป ทิ้งฉันไว้ที่นี่ตัวคนเดียว ใครกันแน่ที่มากเกินไป!” ยูมิกล่าวอย่างเย็นชาและกัดฟันกรอด

ยูมิตะคอกใส่แนนซี่ “เอามันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ นังตัวดี! ทำไมแกต้องมาปกป้องของของแดร์ริลด้วย! แกคบชู้กับมันใช่ไหม? เอามันมานี่!”

แนนซี่กัดฟันกรอดและกอดคัมภีร์ไว้แน่นขนัดแนบอกของเธอ ร่างกายของเธอสั่นระริกเมื่อได้ยินสิ่งที่ยูมิกล่าว “ไม่ว่าแกจะพูดอะไร ฉันก็ไม่มีวันเอาคัมภีร์ให้แก!”

ทั้งคู่ต่างเหงื่อแตกไหลท่วมหลังจากดิ้นรนกันอยู่สักพัก

ยูมิหมดความอดทนขณะสายตาของเธอดูชั่วร้ายขึ้นมา “แกบังคับให้ฉันต้องลงมือ!” ยูมิไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าแนนซี่จะแข็งแรงขนาดนี้ จากท่าทีที่ปวกเปียกของแนนซี่ แนนซี่ยังคงกอดรั้งคัมภีร์ไว้แน่นสนิท แม้ว่าจะถูกตบไปหลายครั้งแล้วก็ตาม

ขณะยูมิกล่าว เธอก็ชักกระบี่ออกมาแล้วแทงทะลุทะลวงไปที่หน้าอกของแนนซี่

เลือดสด ๆ ก็ไหลกระฉูดออกมา

ทันใดนั้น แนนซี่ก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเย็นเชียบและมันค่อย ๆ หยุดเต้น ตัวเธอทรุดลงกับพื้นพร้อมกับคัมภีร์

ยูมิหยิบคัมภีร์ขึ้นมาและมองไปที่แนนซี่อย่างเลือดเย็น “นังตัวดี แกบังคับฉันให้ต้องฆ่าแกทิ้ง”

นี่คือครั้งแรกที่ยูมิได้สังหารใครสักคน แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกวิตกกังวลหรือเสียใจอะไรใด ๆ

ทั้งหมดที่เธอต้องการก็คือขโมยคัมภีร์ทั้งหมดและรีบหนีไปที่โลกใหม่เพื่อหาฟลอเรียน

ทันใดนั้นภายในห้องรับแขก

แนนซี่รู้สึกว่าร่างกายของเธอค่อย ๆ หนาวเย็นลง ขณะจ้องมองไปที่ประตูและร้องส่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา “แด๊กซ์...”