คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 745

ขณะที่ฝ่ามือของแดร์ริลเข้ามาใกล้ มาร์คัสก็ตกใจ แต่เขารีบง้างมือขึ้นมาเพื่อต้านทานการโจมตี

ตู้ม!

ฝ่ามือประสานกันกลางอากาศ สีหน้าของมาร์คัสเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเมื่อตัวเขาลอยปลิวถอยร่นไป

มีเสียงร้องคร่ำครวญ มาร์คัสกระอักเลือดเต็มปาก ใบหน้าของเขาแดงฉาน! แล้วตัวเขาก็ค่อย ๆ ไถลลงกองกับพื้น

มาร์คัสรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อขณะเขามองไปที่แดร์ริลอย่างว่างเปล่า เขานั้นพูดไม่ออกบอกไม่ถูก!

แดร์ริลยิ้มขณะเดินมามองมาคัสอย่างเย็นชา “ฉันอาจจะเคยเห็นคู่หมั้นของนายตอนเปลี่ยนเสื้อ แต่ฉันก็ได้ขอโทษเธอและแต่งเพลงให้กับเธอแล้ว คู่หมั้นของนายก็ตัดสินใจเรียกฉันว่าอาจารย์ของเธอเอง แต่แล้วทำไมนายก็ยังตัดสินใจจะมาฆ่าฉัน เอาล่ะทีนี้บอกฉันที นายคิดว่านายควรจะต้องตายไหม”

จิตสังหารก็ฉายวับในแววตาของแดร์ริลทันที!

ขณะที่มาร์คัสสบสายตาแดร์ริล ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งทรวง เขานั้นหวาดผวา

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมาคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล เขาวิงวอน “พี่ชาย... พี่ชายผู้ยิ่งใหญ่... ไม่สิ ท่านอาจารย์! ใช่แล้ว ท่านอาจารย์ ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย ฉันไม่กล้าทำอีกต่อไปแล้ว ผมแค่คิดว่าท่านรอดตัวออกไปได้ง่ายเกินไปเท่านั้นเอง ผมไม่กล้า...”

มาร์คัสหวาดกลัวจนหัวหด เขากลัวว่าแดร์ริลจะจัดการสังหารเขาทิ้ง!

แดร์ริลก็ฉีกยิ้มที่มุมปากและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เมื่อวานนี้ นายพาคนมามากกว่าพันคนเพื่อจะหยุดฉันที่ถนน แต่การที่ฉันไม่ได้ต่อต้านอะไรนาย ไม่ได้หมายความว่าฉันจะกลัวนาย ถ้าหากฉันอยากจะลงมือทำมันจริง ๆ นายและพรรคพวกของนายคงล้มตายกันไปหมดแล้วตอนนี้”

ทันใดนั้นรัศมีอันเข้มข้นมหาศาลก็แผ่กระจายออกมาจากตัวของแดร์ริล!

มาร์คัสใจเต้นระรัว ถึงแม้ว่าตัวเขาจะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสามแต่เขาก็ยังรู้สึกอึดอัดทุลักทุเลที่จะหายใจเพราะรัศมีของแดร์ริล!

“ท่านอาจารย์ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว...” มาร์คัสกล่าวอ้อนวอนซ้ำไปซ้ำมา เขาเชื่อกับคำกล่าวของแดร์ริล เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่ากลัวของแดร์ริล

แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึกและพยักหน้า “โอเค ฉันจะเชื่อใจนายในครั้งนี้ แต่ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันคงไม่ปล่อยนายไปได้ง่าย ๆ”

แดร์ริลโบกมือของเขา “เอาล่ะ นายออกไปได้แล้ว”

แดร์ริลต้องการที่จะสังหารมาร์คัสทิ้ง

แดร์ริลรู้ตัวทันทีว่าแขกผู้มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนที่มั่งคั่ง พวกเขาสวมเสื้อคลุมผ้าไหมที่คล้ายคลึงกับในสมัยพระราชวงศ์ถัง บางคนแต่งกายในชุดสูทตะวันตก เห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขาร่ำรวย

สายตาของแดร์ริลไปตกอยู่ที่ชายชราคนหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างออกไปจากเขาขณะเขามองไปรอบ ๆ

ชายชราถือพัดขนนกและสวมผ้าพันคอไหม เขาดูทรงปัญญาและสง่างาม เขาดูไม่ปวกเปียก ดูทรงแล้วเขาน่าจะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสี่ มีผู้คนยืนรายล้อมเขามากมายและดูเหมือนว่าพวกเขาพยายามที่เอาใจชายชราผู้นี้

อย่างไรก็ตามชายชราผู้นั้นก็ดูมีภูมิฐาน

“คุณชาย ชายชราคนนั้นมีนามว่า ไซม่อน ครีเซนต์และเขาก็เป็นถึงผู้อาวุโสแห่งสำนักพราน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งมาก แต่เขาก็เชี่ยวชาญทักษะอื่น ๆ มากมาย อย่างเปียโน หมากรุก การเขียนอักษรพันปีและการวาดภาพ เขามีบารมีสูงมากในสำนักพราน” จีเวลกระซิบกระซาบ

แดร์ริลพยักหน้าอย่างเงียบขรึม

แขกทุกคนก็มาถึงแล้ว และเชอรีลก็เดินออกมาจากหลังเวทีด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

ว้าว!