คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 750

เชอรีลมองไปที่แดร์ริลในระยะประชิดขณะดวงตาของเธอเปล่งประกาย เธอคงจะไม่มีความสุขไปมากกว่านี้แล้ว! เพราะบทกวีที่อาจารย์ของเธอมอบให้นั้นมันช่างเอิบอิ่มหัวใจ!

‘นภาที่งดงามคืออาภรณ์ที่เธอสวม และบุปผาที่งามงดคือใบหน้าของตัวเธอ’ หมายถึงก้อนเมฆสวยงามบนท้องฟ้าเป็นเสื้อผ้าของเธอและดอกไม้ก็เหมือนกับใบหน้าอันสวยสดของเธอ...

แนวความคิดทางศิลปะนั้นชั้นเชิงเหนือกว่าของผู้อาวุโสครีเซนต์อย่างเห็นได้ชัด มันเป็นระดับที่สูงกว่ามาก!

‘นภาที่งดงามคืออาภรณ์ที่เธอสวม และบุปผาที่งามงดคือใบหน้าของตัวเธอ’ มันเป็นบทที่เยี่ยมมาก

ผู้ชมหลายคนรีบคว้ากระดาษกับปากกามาจดบทกวี พวกเขาทั้งหมดต่างส่งสายตาไปที่แดร์ริลด้วยความรู้สึกซับซ้อนในใจ

‘เขาเก่งกาจมาก...’

แดร์ริลมองไปที่ไซม่อนด้วยรอยยิ้ม “ในฐานะผู้อาวุโสสำนักพราน บทกวีของคุณไม่ได้มีอะไรน่าชื่นชม ผมคิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องมาประชันกับผมแล้ว เดี๋ยวคุณจะหน้าแตกไปมากกว่านี้”

คำกล่าวของแดร์ริลบั่นทอนเกียรติภูมิของไซม่อน

“แก…”

ไซม่อนขุ่นเคือง เขาชี้หน้าแดร์ริลขณะตัวเขาสั่นสะเทือนไปด้วยความเดือดดาล

อัก!

ไซม่อนเดินโซเซถอยหลังและอาเจียนออกมาเป็นเลือดเต็มปาก

เขานั้นคือผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนและเป็นถึงผู้อาวุโสสำนักพราน มันน่าอัปยศอดสูสำหรับเขาที่จะต้องมาพ่ายแพ้ให้กับเด็กหนุ่มนรินาม มันช่างน่าอับอาย!

“ที่รัก!”

ซัมเมอร์ขวัญหนีดีฝ่อ เธอรีบเข้าไปพยุงตัวไซม่อน

ฝูงชนต่างก็ตกตะลึงและเริ่มเข้าไปรุมล้อมตัวไซม่อน

“ผู้อาวุโสครีเซนต์...”

“ผู้อาวุโสครีเซนต์ คุณเป็นยังไงบ้าง?”

แดร์ริลนั่งลงบนเก้าอี้และไขว้ห้างท่าทางราวกับเจ้านาย

ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่ซัมเมอร์ เดิมพันในครั้งนี้ก็คือถ้าหากไซม่อนแพ้ เธอจะต้องเรียกแดร์ริลว่าเป็นอาจารย์ของเธอ

เธอจะยอมเป็นลูกศิษย์ที่ว่านอนสอนง่ายหรือไม่?

หรือว่าเธอจะยอมให้สามีเป็นคนกลับกลอก

ตัวของซัมเมอร์สั่นสะท้าน เธอกัดริมฝีปากแน่นจนแทบจะเลือดออก

ไม่กี่วินาทีต่อมาซัมเมอร์ก็ก้าวเดินไปหาแดร์ริล

ซัมเมอร์คุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล อย่างเหนียมอาย ขณะใบหน้าของเธอแดงเถือก “ฉันมีนามว่าซัมเมอร์ ฉันมาตรงนี้เพื่อ... เพื่อ... ขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับท่านอาจารย์”

ซัมเมอร์รู้สึกอับอาย! เธอไม่ต้องการให้แดร์ริลเป็นอาจารย์ของเธอ ทั้งหมดที่เธอต้องการในตอนนี้ก็คือหนีออกไปจากสถานที่แห่งนี้