คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 801

โอ้!

เมื่อเข้ามาด้านใน โดน็อกสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด มีทางเดินทอดยาวสุดลูกหูลูกตาอย่างไม่มีจุดสิ้นสุดอยู่เบื้องหน้าเขา มันดูเหมือนว่าจะเป็นเส้นทางเดินไปยังใจกลางแกนโลก!

บริเวณโดยรอบขยายใหญ่ขึ้นตามระยะทางที่เขาเดินเข้าไป

ภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ด้านในนั้นกลวงโบ๋และว่างเปล่า ดูเหมือนถูกทิ้งให้รกร้าง!

ถ้ำแห่งนี้อาจจะมีขนาดใหญ่กว่าเมืองตงไห่ทั้งเมือง! ไม่สิ มันอาจจะใหญ่กว่าเมืองตงไห่เป็นสิบเท่า!

โดน็อกนั้นตื่นเต้นมากระหว่างที่เขาก้าวเดินลงไปตามทางเดิน ในถ้ำนั้นมืดมิด แต่หลังจากที่เขาเดินมุ่งหน้ามาได้ครึ่งชั่วโมง โดน็อกก็สังเกตุว่ายิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่มันก็ยิ่งสว่างราวกับกลางวัน!

นอกไปจากนั้นรัศมีวิญญาณที่รายล้อมรอบตัวเขาก็เข้มข้นขึ้นตามทางที่เขาเดินลงไปอีกด้วย! ถ้ำแห่งนี้เป็นเหมือนกับบ่อน้ำรัศมีวิญญาณ! หลังจากที่เขาเดินไปได้ถึงสองชั่วโมง โดน็อกก็รู้สึกประหลาดใจทันทีเมื่อเขาสัมผัสได้ว่ากำลังภายในของเขาตรงบริเวณสนามพลังนั้นกำลังพุ่งทะยานบรรลุระดับ!

หึ่ง!

โดน็อกนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า และตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาในนี้เขาก็บรรลุมาถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสี่!

แม้แต่ยูมิเองที่เดินมากับเขา ก็บรรลุไปอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์!

โดน็อกนั้นตื่นเต้นดีใจมากเกินจะบรรยาย และรีบเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในถ้ำลึกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว!

โฮก!

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องคำรามจากด้านล่างของถ้ำ!

เสียงคำรามนั้นฟังดูเหมือนกับเสียงของมังกร!

มันเป็นเสียงของมังกรจริง ๆ! หัวใจของโดน็อกเต้นรัวขณะเขาคิด 'มันคงไม่มีมังกรในถ้ำนึ้หรอก ใช่ไหม?'

โดน็อกตัวสั่นอย่างลุ้นระทึก เสียงคำรามของมังกรนั้นบางเบาในตอนแรกจากระยะไกล แต่เมื่อเขายิ่งเดินเข้าไปลึกเท่าไหร่ เสียงของมันก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น

ราวกับใช้เวลาชั่วนิรันดร์กว่าจะเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลเผยให้เห็นเมื่อเดินมาถึง และมันกว้างขวางมากราวกับเมืองใหญ่เป็นสิบ ๆ เมือง!

มีแท่นหยกขนาดมโหราฬ ตั้งเด่นตระหง่านอยู่กลางพื้นที่แห่งนี้

โดน็อกกล้ำกลืนน้ำลายอย่างตกประหม่า ก่อนที่เขาจะวิตกกังวลไปมากกว่านี้เขายื่นมือทั้งสองข้างออกมาและจับไปที่ด้ามขวาน เขากำลังดึงมันออกมาจากแท่นหยก

โดน็อกนั้นประหลาดใจมาก ถึงแม้ว่าเขาจะใช้กำลังภายในไปจนหมดเพื่อจะดึงขวานออกมา แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะขยับมันได้เลยแม้แต่นิดเดียว! ขวานยักษ์ด้ามนี้ฝังลึกอยู่ในเนื้อภูเขา มันติดทนอย่างถาวร!

หลังจากเขาลองพยายามดึงอยู่หลายครั้งหลายหน โดน็อกก็เหงื่อแตกไหลท่วม แต่ขวานยักษ์ก็ยังคงไม่ขยับเขยื้อน!

เฮงซวย!

ศาสตราวุธอันศักดิ์สิทธิมาวางอยู่ต่อหน้าเขา แต่เขาไม่สามารถจะยกมันขึ้นมาได้?

"เวรเอ๊ย!" โดน็อกโวยวายเสียงดัง ขณะเขาเตะไปที่แท่นหยก เขาหันหลังมากล่าวกับยูมิ "นังตัวดี มานี่! มาช่วยกันยกดูหน่อย เผื่อจะได้เรื่องได้ราว"

ยูมิกัดริมฝีปากของเธอ และเดินไปหาโดน็อกอย่างไม่เต็มใจ เธอจับขวานไว้ในมือทั้งสองข้างของเธอ

"นับสามและเราค่อยยกพร้อมกัน" โดน็อกกล่าวเย็นชา "เข้าใจไหมนังตัวดี?"

"เข้าใจแล้ว" ยูมิตอบน้ำเสียงขุ่นเคือง