คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 92

หลังจากที่เคนท์ตอบสนอง เมแกนก็พูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว เธอเพียงส่ายหัวอย่างเงียบงัน

สกายเลอร์หัวเราะอย่างซุกซน "เจ้าหน้าที่แคสเทลโล คุณต้องล้อผมเล่นแน่! ผมใช้ความพยายามไปมากในการลักพาตัวพวกคุณสามคน ทำไมผมต้องปล่อยพวกเขาไปเพียงเพราะคุณสั่งด้วยล่ะ?"

เขามองไปที่เคนท์แล้วกล่าว "ฉันรู้จักนาย นายคือหนึ่งในพวกเด็กร่ำรวยของเมืองตงไห่ เคนท์ ฮูห์ ใช่ไหม?"

เคนท์พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง เขาพยายามเอาใจสกายเลอร์ จากนั้นเขาก็เสนอ "ใช่ครับ ผมเอง! ถ้าคุณปล่อยผมไป ผมจะให้เงินคุณ! บอกราคามาเลย! ผมจะให้คุณเอง!"

สกายเลอร์หัวเราะ "กลัวความตายสินะนายน่ะ? ฉันได้ยินมาว่านายกับเจ้าหน้าที่แคสเทลโลหมั้นกัน ฉันพูดถูกไหม? ในฐานะลูกผู้ชาย นายไม่อยากช่วยคู่หมั้นนายหน่อยเหรอ?"

เคนท์เปิดปากของเขา แต่กลับไม่มีคำพูดหลุดออกมา เขากลืนมันลงอย่างยากลำยาก เขาตะลึง

สกายเลอร์เมินเขาแล้วหันไปหาแดร์ริล "ถึงกับสามารถทานอาหารร่วมกับนายน้อยเคนท์ได้ นายเองก็คงรวยสินะ" แดร์ริลไม่เข้าใจที่สกายเลอร์กล่าว เขาขมวดคิ้ว

สกายเลอร์กล่าวต่อด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว "เอาล่ะ พวกนายทั้งสองไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนิกายจ้าวสวรรค์ ฉันเองก็ไม่ใช่คนไร้เหตุผล ฉันจะปล่อยให้พวกนายหนึ่งคนรอดไป"

หัวใจของเคนท์ถึงกับเต้นผิดจังหวะ แดร์ริลถามอย่างสุขุม "นายหมายความว่ายังไง?"

สกายเลอร์ส่งสัญญาณให้คนของเขา พวกเขาจับแดร์ริลแล้วกดเขาไว้ที่โต๊ะ พวกเขากำลังจะหั่นนิ้วของเขาออกก่อนที่เมแกนจะร้องออกมา "แกทำแบบนั้นไม่ได้! เขาไม่เกี่ยวอะไรเลย ถ้า ถ้าแกอย่างแก้แค้น ก็มาลงที่ฉันสิ!"

สกายเลอร์ไม่สนใจเธอ เคนท์เริ่มรำคาญ เขาขมวดคิ้วใส่เมแกนแล้วกระซิบ "เธอจะสนใจไอ้ขี้แพ้นี่ทำไม? มันไม่มีเงินจะประมูลเพราะมันไร้ประโยชน์ ไม่ต้องห่วง พอฉันออกไปแล้ว ฉันจะหาทางช่วยเธอเอง"

เมแกนไม่ตอบ เธอมองไปที่แดร์ริลด้วยความร้อนใจมาก

ในตอนนี้ แดร์ริลเริ่มมีท่าทางตื่นตระหนกแล้ว