คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 946

แลนวินถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น!

“แกหน้าตาอัปลักษณ์ขนาดนี้ แต่แดร์ริลเป็นสามีของแกงั้นเหรอ?” แลนวินเม้มริมฝีปาก เธอกล่าวอย่างใจดำ “เขาเป็นถึงท่านประมุขสำนักประตูสุราลัย แกคิดว่าเขาจะชอบแกงั้นเหรอ? หยุดฝันเฟื่องสักทีเถอะ!”

“ฉันพูดความจริง” ลิลี่เลิกลั่กและพยายามจะอธิบาย “แต่ก่อนฉันไม่ได้หน้าตาแบบนี้ ศิษย์พี่เมื่อไหร่ที่เรากลับไปถึงสำนักสุญตา ได้โปรดช่วยฉันขอร้องรองเจ้าสำนักให้ยกเลิกภารกิจนี้ได้ไหม?”

ในเมื่อลิลี่ได้เปิดอกเผยตัวตนของเธอแล้ว เธอจึงอยากจะบอกความจริงทั้งหมด

แลนวินขมวดคิ้วขณะที่จ้องเขม็งอย่างเย็นชาไปที่ลิลี่ “ยกเลิกภารกิจงั้นเหรอ? แกกล้าดียังไงถึงมาพูดจาแบบนี้? สำนักสุญตาไม่มีวันจะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายล้มเหลว ต่อให้แกกับแดร์ริลจะเคยเป็นอะไรกันมาก่อนหน้านี้...”

ทันใดนั้นแลนวินก็หยุดกลางคัน สายตาของเธอเดือดดาลขณะที่จ้องหน้าลิลี่ “ฉันว่าแล้ว! แกคือคนที่ทรยศพวกเรา! แกต้องเปิดโปงแผนการของเราให้แดร์ริลรู้แน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะส่งเดบร้ามาฆ่าโยเอลและคนอื่น ๆ ได้ยังไง? สรุปแล้วมันเป็นฝีมือของแกใช่ไหม?”

อะไร?

ร่างกายของลิลี่สั่นเครือ “ศิษย์พี่ พี่หมายถึงอะไร? ฉันไม่ได้...”

แลนวินไม่ได้รอให้ลิลี่กล่าวจบประโยค แลนวินตวาดเสียง “หุบปาก! แกไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังอีกต่อไปแล้ว มันเป็นฝีมือของแก!”

“ไม่ใช่แล้ว ศิษย์พี่เข้าใจผิด ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น!”

“จริงเหรอ? แกเพิ่งจะบอกฉันเองว่าแดร์ริลเป็นสามีของแก แกจะต้องแอบไปบอกเขาแน่นอนว่าสำนักสุญตากำลังหมายหัวเขา ไม่อย่างนั้น เดบร้าจะไปเจอกับโยเอลและคนอื่น ๆ รวดเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

“ฉัน…” สีหน้าของลิลี่ไม่สู้ดีนัก เธอไม่อาจจะตอบปฏิเสธอะไรได้ เธอรู้สึกเหมือนโดนรังแก แลนวินหลอกให้เธอมุงหน้าไปสำนักวายุทมิฬเพื่อให้พวกเขาทำร้ายตัวเธอ และตอนนี้แลนวินยังมากล่าวหาว่าลิลี่ทรยศสำนักสุญตาอีก

มันช่างไม่ยุติธรรมอะไรขนาดนี้?

“แกปล่อยข่าวของสำนักตัวเอง เท่านี้มันก็คือการทรยศพวกเราแล้ว แกไม่สมควรจะเป็นศิษย์ของสำนักสุญตา!”

แลนวินพุ่งตัวและบุกตรงไปหาลิลี่!

“ศิษย์พี่...”

แด๊กซ์และเชสเตอร์เพิ่งจะกลับมาถึง พี่น้องร่วมสาบานสามคนร่วมมือกันถล่มสำนักประกายแสงได้เมื่อไม่กี่วันก่อนและแด๊กซ์กับเชสเตอร์ก็ได้ไล่ล่ามัตเตโอและพี่สาว แต่กระนั้นพวกเขาก็ไล่ตามไปไม่ทัน แด๊กซ์และเชสเตอร์ควานหาตัวพี่น้องสองคนนั้นแต่ก็ไม่พบตัว พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะเดินทางกลับมา

ในเวลานั้น แดร์ริลถอนหายใจขณะแบกร่างของจีเวล เธอบาดเจ็บแสนสาหัส และเธอก็ไม่ใช่ผู้บ่มเพาะ มันคงจะต้องใช้เวลานานมากสำหรับเธอเพื่อพักฟื้น ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะใช้กำลังภายในของเขารักษาชีวิตเธอ แต่เธอก็ยังคงไม่ได้สติกลับคืนมา

จีเวลต้องรับการรักษาเยียวยาเป็นเวลานนาน และเธอยังต้องการยาบำรุงอันล้ำค่าบางชนิดจากทั่วทุกมุมโลกเพื่อช่วยให้เธอฟื้นตัว

พ่อทูนหัวของแดร์ริลจากตระกูลคาร์เตอร์ มียาบำรุงพวกนั้นมากมายกว่าพันชนิด

ฉะนั้นแล้ว พวกเขาจำเป็นที่จะต้องออกเดินทางไปที่นั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แต่กระนั้นก็ดี แดร์ริลกลับรู้สึกคับอกคับใจที่จะต้องรีบจากไปแบบนี้ เขารู้สึกโหวงเหวงราวกับว่ามีใครขาดหายไป เขาหันไปหาอีวอนและกล่าวถาม “อีวอน เธอรู้ไหมว่าโมนิก้าอยู่ที่ไหน?”

ใช่แล้ว ที่แดร์ริลรู้สึกแบบนั้นก็เพราะว่าเขาคิดถึงนายหญิงแห่งนิกาย