คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 951

ระหว่างนั้นที่คฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ถ้าแดร์ริลไม่ได้ดูแลจีเวล แดร์ริลจะใช้เวลาอยู่ในห้องสมุดเพื่อเขียนอักษรจีน

เดบร้าก็อยู่เคียงข้างแดร์ริลตลอดสองวันที่ผ่านมาเช่นกัน เธอชอบความเงียบสงบในห้องสมุด

เดบร้ารักแดร์ริลมาก ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเธอก็อยากจะตามเขาไปด้วยทุกที่ เดบร้าเพลิดเพลินกับการเฝ้าดูแดร์ริลเขียนตัวอักษร และมากไปกว่านั้นเธอยังคิดว่าการประดิษฐ์ตัวอักษรของแดร์ริลนั้นออกมางดงามมาก

ในขณะนั้น แดร์ริลนั่งอยู่ข้าง ๆ โต๊ะเรียนและกำลังเขียนอักษรอย่างเงียบสงบ เดบร้าก็อยู่ข้าง ๆ กำลังอ่านหนังสือบทกวี

“ฮื้ม?” ทันใดนั้น เดบร้าก็ตัวสั่น ริมฝีปากเล็กแดงของเธอเริ่มขยับเปิดปากกล่าว “ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร? มันทำให้ความตายเป็นความงดงามตราบใดที่เธออยู่กับฉัน...”

เธอท่องบทกวีอีกครั้งก่อนจะเอียงหัวมองแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ “แดร์ริล นี่มันไม่ใช่บทกวีที่คุณเคยแต่งไว้เหรอ ทำไมมันถึงมาโผล่อยู่ในหนังสือรวมบทกวีโบราณเล่มนี้ได้ล่ะ?”

“อะไร? เอิ่ม...” แดร์ริลเกาหัว เขาหันมาพร้อมกับสีหน้าอักอ่วน

ซวยแล้ว! แดร์ริลแสร้งทำตัวเป็นผู้รอบรู้ในตอนที่เขาอยู่ในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ เขาจึงนำบทกวีโบราณที่มีชื่อเสียงในจักรวาลโลกมาใช้เป็นบทกวีของตัวเอง เขาได้คาดคิดว่าเดบร้าจะตามเขากลับมาที่จักรวาลโลกด้วย และดูเหมือนว่าเขากำลังจะถูกจับได้ในไม่ช้านี้...

แดร์ริลหัวเราะกลบเกลื่อน เขาไม่รู้ว่าจะกล่าวตอบอย่างไร “ฉัน...”

‘ฉันจะทำยังไงดี?’

“จุ๊ จุ๊” ความเลิกลั่กของแดร์ริลทำให้เดบร้ารู้สึกขบขัน เธอกล่าวกับเขาอย่างอ่อนโยน “ดูสิ ตอนนี้คุณแตกตื่นมากแค่ไหน ฉันชอบคุณเพราะบทกวีทั้งหมดที่คุณได้ร่ายมา อย่างไรก็ดี หลังจากที่ฉันได้รู้จักคุณมาสักพักหนึ่งแล้ว ฉันก็หลงรักคุณเพราะความเป็นตัวของตัวเอง คุณทั้งซื่อสัตย์ ยุติธรรม และตรงไปตรงมา และนี่ก็คือเหตุผลที่ฉันอุทิศตนเพื่อคุณ”

เดบร้ามองแดร์ริลด้วยความชื่นชม “ถึงแม้ว่าคุณจะขโมยบทกวีโบราณมาใช้เป็นของตัวเอง มันก็ไม่สำคัญเลย”

ม๊วฟ!

เดบร้าไม่รู้ว่าจะคิดอย่างไร เธอเดินเข้าไปหาแดร์ริลและหยิกแก้มเบา ๆ

แดร์ริลสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมรัญจวนอบอวลเต็มใบหน้า ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกกระชุ่มกระชวย เขาเอื้อมมือไปโอบเอวของเดบร้า และกำลังจะจูบเธออย่างดูดดื่ม

ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงตะโกนไล่หลังตามมาจากตรงประตูห้อง

ซาร่ากล่าวอย่างตื่นเต้น “แดร์ริล! พี่สุดยอดมาก! งานคัดลอกลายมือชุดผิงอันเถี่ยของพี่มันบรรเจิดที่สุด! เพื่อน ๆ ของฉันทุกคนหลงคิดไปว่ามันคือของจริง! อ่อแล้วก็ ฉันมอบมันให้กับเพื่อนคนนึง เธอชอบมันมาก เธอเลยขอร้องฉัน ฉันก็ปฏิเสธเธอไม่ได้ฉันเลยยกให้เธอไป แดร์ริล ได้โปรดหวังว่าพี่คงจะไม่โกรธฉัน...”

แดร์ริลหัวเราะ เขารวบผมของเธอและแกล้งทำเป็นโมโห “เดี๋ยวเถอะ ฉันโกรธมาก เธอเอาของของฉันไปให้คนอื่นแบบนี้ ฉันจะไม่โมโหได้ยังไง”

“ฉัน…” ซาร่าก้มหน้ามองพื้นราวกับเด็กน้อยสำนึกผิด

“เป็นอะไรไป? ถ้าเธอนวดขาฉัน ฉันก็จะหายโกรธเธอ” แดร์ริลกล่าวขณะหัวเราะร่า

“ฮืม ฮืม!” ซาร่าหน้าแดงและย่อตัวลงนวดขาแดร์ริลอย่างระมัดระวัง เธอกล่าวต่อ “อีกอย่าง ฉันได้ยินมาว่าจะมีนิทรรศการแสดงวัตถุโบราณที่เมืองมิด มันจะต้องเป็นงานที่มีชีวิตชีวา! นิทรรศการนี้จะมีของเก่าและภาพวาดมากมาย ทำไมเราไม่ลองไปดูกันวันพรุ่งนี้ ได้ยินมาว่าดาราหลายคนจะไปร่วมงานด้วย มันต้องสนุกมากแน่!”

‘นิทรรศการแสดงวัตถุโบราณ?’ แดร์ริลครุ่นคิดกับตัวเอง แต่เขาก็ไม่ได้คิดมากอะไรขณะเขากล่าวตอบ “ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากไป มันดูน่าเบื่อมาก!”

ถ้าเขาอยากจะเห็นวัตถุโบราณ เขาก็คงจะเลือกไปดูที่คฤหาสน์ของอีวอนมากกว่า เพราะวัตถุโบราณในคฤหาสน์ของอีวอนน่าจะตื่นตามากกว่าของนิทรรศการใด ๆ

ซาร่าเซ้าซี้ เธอกระตุกแขนแดร์ริลรัว ๆ และกล่าวออดอ้อน “นะ ๆ ไปด้วยกันนะ พี่เดบร้าก็อยู่ในแต่ในนี้มานานแล้ว และพี่ก็ไม่ยอมพาเธอออกไปเที่ยวไหน พี่ปล่อยให้เธอหมกตัวอยู่กับพี่ทั้งวันในห้องสมุด มันน่าเบื่อจะตาย! และอีกอย่างฉันก็อยากไปมากด้วย ฉันอยากให้พี่ไปเป็นเพื่อน ฉันได้ยินมาว่าจะมีดาราไปร่วมงานตั้งหลายคนเลยนะ ฉันอยากไปเจอพวกเขา...”