คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 955

ลิลี่รู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินคำดูถูกและถากถางเหล่านั้น ‘คนพวกนี้ยังใจร้ายใจดำแบบนี้ได้ยังไง?’

“หุบปาก!” ซาแมนธาดึงตัวลิลี่มาไว้ข้างหลังเธอ เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และกล่าว “ยังไงลิลี่ก็ยังเป็นคนในตระกูลของเรา ใบหน้าของเธออาจจะพังแล้ว และเธอเองก็เสียใจมาก แต่พวกแกก็ยังมีหน้ามาหัวเราะและถากถางเธอ ไม่รู้สึกสำนึกผิดหรือจะคิดเป็นห่วงเป็นใยกันบ้างเลยงั้นเหรอ?”

“สำนักผิด?”

“แกนั่นแหล่ะ!” วิลเลียมก้าวขึ้นมาและจ้องมองซาแมนธา เขาเย้ยหยัน “ปีที่แล้ว ลิลี่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับเวด เธอก็ดันจุกจิกบอกว่ารักแดร์ริลมากแค่ไหนและอยากจะออกไปตามหาเขา เรื่องนั้นมันทำให้ตระกูลของเรากลายเป็นตัวตลกของทุกคนในเมืองต่งไห่!”

“และอีกอย่าง ก่อนหน้านี้พ่อของลิลี่ก็ขาดทุนย่อยยับจากการเล่นหุ้น แกลืมเรื่องนั้นไปแล้วรึไง? ต้นเหตุที่ตระกูลของพวกเราต้องตกต่ำมาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แบบนี้ ก็เป็นเพราะพวกแกสามคน!”

สมาชิกในตระกูลที่เหลือต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างกระตือรือร้น

“ใช่ ตระกูลของเราต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะพวกแกสามคน!”

“พวกแกสองคนมีสิทธิ์อะไรมาออกปากที่นี่!”

หน้าของซาแมนธาแดงเถือก เธอหมดคำพูด

วิลเลียมกล่าวต่อ “ลิลี่ คฤหาสน์ของเธอตอนนี้มีราคาสูงมาก ขายมันทิ้งไปซะ เพื่อเอามาช่วยสถานะทางการเงินของพวกเรา ถือซะว่ามันเป็นหนทางที่จะกอบกู้ครอบครัวของเธอเอง”

จากนั้นเขาก็หันไปหาคุณย่าลินดันและกล่าวอย่างร่าเริง “คุณย่า คุณย่าคิดยังไงกับความคิดของผมบ้างครับ?”

คุณย่าลินดันพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นเธอก็หันกลับไปหาซาแมนธาและลิลี่อย่างเคร่งขรึม “ซาแมนธา วิลเลียมพูดถูก พวกเธอสองคนไม่จำเป็นต้องอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนั้น พวกเธอสองคนควรไปหาที่อยู่ใหม่ที่มีแค่เตียงนอนเดียวก็พอ ขายคฤหาสน์ของพวกเธอทิ้งไปซะ”

'อะไร? พวกเขาต้องการให้เราขายบ้านตัวเองทิ้งงั้นเหรอ?’

ซาแมนธาและลิลี่ตัวสั่นระริก สีหน้าของพวกเธอซีดเซียว เมื่อนานมาแล้วซาแมนธาอยากจะลองลงทุนในอุตสาหกรรมการเงิน เธอจึงถูกหลอกให้ขายคฤหาสน์ไปแล้วครั้งนึง กระนั้นก็ดี พวกเธอก็สามารถเอามันกลับคืนมาได้ในที่สุด

เมื่อพวกเขาพูดถึงคฤหาสน์ ลิลี่ก็ย้อนคิดถึงแดร์ริลอีกครั้งในตอนที่เธอทำไลฟ์สตรีมก่อนหน้านี้ แดร์ริลก็ช่วยเธอทำเงินได้มากมาย จนอาจจะกล่าวได้ว่าแดร์ริลเป็นคนจ่ายเงินเกือบครึ่งหนึ่งของคฤหาสน์

ฉะนั้นแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ไม่มีใครแตะต้องคฤหาสน์หลังนั้นได้!

วิลเลียมไม่อยากจะเสียเวลากล่าวอะไรอีก เขาเย้ยหยัน “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่าจะขายหรือไม่ขาย ลิลี่พวกเรายังมีหลักฐานที่ใช้มัดตัวพ่อของเธอว่ามาฉ้อโกงหลอกเอาเงินพวกเราไป ถ้าเธอไม่ยอมร่วมมือกับเรา ก็อย่ามาโทษเราที่จะดำเนินคดีกับพ่อของเธอแล้วกัน”

วิลเลียมฉีกยิ้มอย่างชั่วร้าย “ด้วยจำนวนเงินมหาศาลที่เคยหลอกลวงไป ต่อให้พ่อของเธอไม่อยู่ในประเทศนี้ เขาก็ไม่มีทางจะหนีรอดคดีไปได้”

สมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามด้วยเช่นเดียวกัน พวกเขาสนันสนุนวิลเลียมอย่างออกนอกหน้า

‘อะไร?’