คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 965

ในขณะเดียวกัน แดร์ริลก็เดินออกจากห้องมาและสั่งให้สาวคนรับใช้สองคนเตรียมอาหารให้จีเวล

“ลูกพี่แดร์ริล” นิมบัส ดิกสันเดินเข้ามาหาเขาจากระยะไกลในขณะนั้น

ด้วยความสนิทสนมของแดร์ริลกับตระกูลคาร์เตอร์ สมาชิกสำนักประตูสุราลัยก็แวะเวียนมาคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์ได้

นิมบัสหยิบบัตรเชิญออกมาและมอบให้แดร์ริลด้วยความเคารพเมื่อเขาเดินมาถึงหน้าแดร์ริล “ลูกพี่แดร์ริล นี่เป็นคำเชิญจากสำนักเส้าหลิน สำนักบู๊ตึ๊งและอีกห้าสำนัก พวกเขากำลังเตรียมการประชุมยุทธภพ”

‘การประชุมยุทธภพ?’ แดร์ริลรับบัตรเชิญมา เขาอดไม่ได้ที่จะต้องขมวดคิ้วบ่นพึมพัม

นิมบัสกล่าวต่อ “ฉันได้ยินมาว่าทุกสำนักจะเข้าร่วมการประชุมยุทธภพในครั้งนี้ สำนักภูเขาบุปผาและนิกายตำหนักอมตะก็ได้รับคำเชิญเหมือนกัน”

‘แด๊กซ์กับเชสเตอร์ถูกเชิญไปด้วยงั้นเหรอ? งั้นก็ต้องไปดูซะหน่อย’ แดร์ริลนึกในใจก่อนจะพยักหน้ากล่าวตอบ “โอเค รับทราบ”

…

ที่คฤหาสน์ลิลี่ในเมืองตงไห่

ลิลี่นั่งสลดเศร้าสร้อยอยู่ในห้องนั่งเล่นและโอบกอดกล่องเปล่าใบหนึ่ง

เธอเพิ่งจะขายรองเท้าคำสรรเสริญคริสตัลไปในราคา 100 ล้านที่โรงประมูลของโรเจอร์

โรงประมูลของโรเจอร์ เป็นที่เปิดการประมูลอันเลื่องชื่อของเมืองตงไห่ ซึ่งแดร์ริลได้พบกับไซออนและเอเวอลีน เฟเธอร์สโตนก่อนหน้านี้

ลิลี่รู้สึกโหวงเหวงอยู่ภายในใจและเศร้าเสียใจอย่างอธิบายไม่ถูก หลังจากที่จะต้องขายรองเท้าคำสรรเสริญคริสตัล

“ลิลี่ เธอเตรียมเงินมารึยัง?” จากนั้นชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าเย้ยหยันในขณะนั้น ชายคนนี้คือวิลเลียม ลินดัน

‘อะไร? รองเท้าคำสรรเสริญจคริสตัวขายได้เป็นร้อยล้านเลยเหรอ?’ วิลเลียมตกตะลึงกับคำกล่าว ‘รองเท้าโง่ ๆ หนึ่งคู่สามารถทำเงินได้มากขนาดนั้นเลยเหรอ? ดูเหมือนว่าลิลี่ก็มีของดีอยู่กับตัวอีก’

แววตาของเขาก็ลุกวาวกับความคิดเช่นนั้นและกล่าวเย้ยหยัน “อย่ามาคิดว่าเราเสร็จธุระกับพวกเธอแล้ว เรากำลังขาดทุนอย่างสาหัสและร้อยล้านนี่มันก็ยังไม่เพียงพอ พวกเธอต้องหามาให้เราอีกห้าสิบล้าน”

คุณย่าลินดันเป็นไม้ใกล้ฝั่ง ไม่ช้าก็เร็วมรดกทั้งหมดของเธอก็จะถูกส่งต่อไปที่วิลเลียม เขาคงจะมีความสุขยิ่งขึ้นถ้าเงินของตระกูลมีมากขึ้น เขาเลยรีดไถแม่ลูกคู่นี้อย่างขูดเลือดขูดเนื้อ

‘อะไร? อีกห้าสิบล้าน?’ ลิลี่ตัวแทบทรุดและจ้องหน้าวิลเลียมก่อนจะกล่าวอย่างเย็นชา “เรื่องอะไร? ก่อนหน้านี้เราตกลงกันไว้ที่ร้อยล้าน!”

ซาแมนธาเหลืออดและตะคอกใส่วิลเลียม “แกกำลังผิดคำพูด! แกยังมีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยุ่บ้างไหม? แกกำลังพยายามจะผลักเราสองคนลงก้นเหวเหรอ? สามัญสำนักถูกหมาเขมือบไปหมดแล้วรึไง?”

“ความเป็นมุนษย์? กล้าดียังไงถึงมาอ้างถึงความมีมนุษธรรมกับฉัน?”