คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 995

เชลลีตั้งท้องได้สองสามเดือนแล้ว เชสเตอร์แนะนำให้เธอห้ามทำงานหนัก แต่เชลลียืนกรานที่จะเปิดคลินิก เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องยอมอ่อนข้อ

เชลลีมีชื่อเสียงในวิชาทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม คลินิกของเธอจึงได้รับความนิยมจากใครหลาย ๆ คนที่ต้องการรักษาตัวกับเธอ

ในขณะนั้น เชลลีที่ตั้งท้องกำลังยืนอยู่ในห้องปรึกษาเพื่อตรวจอาการหญิงสาวคนหนึ่ง

หญิงสาวที่ว่านั้นแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะกล่าวอะไร สีหน้าของเธอซีดเซียวและหดหู่ แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะโรยรินดูเหมือนจะหยุดหายใจได้ทุกเมื่อ แต่ก็ไม่พบร่องรอยอาการบาดเจ็บใด ๆ บนตัวเธอเลย

“คนไข้อีกคนที่พลังจิตวิญญาณถูกกลืนกินไป...” เชลลีบ่มพึมพันกับตัวเอง

ในช่วงสามวันที่ผ่าน เชลลีเห็นหญิงสาวถึงห้าคนที่มีอาการแบบเดียวกัน

หญิงสาวเหล่านี้มีลักษณะเหมือนกันคือไม่มีอาการบาดเจ็บใด ๆ บนตัวพวกเธอ แต่ก็ยังดูอ่อนแอโรยรินใกล้จะสิ้นลมหายใจ

พวกเธอไม่มีทางอยู่รอดเกินสองวัน ไม่ว่าเชลลีจะรักษาพวกเธออย่างไรก็ตาม

เชลลีจดจำช่วงเวลาที่เธอสะดุดกับคนไข้คนแรกที่มีอาการดังกล่าวได้ เชสเตอร์ก็อยู่ด้วยในตอนนั้น และบอกว่าพลังจิตวิญญาณของคนไข้ถูกกลืนกินไปแล้ว เป็นฝีมือของใครบางคนจากยุทธภพ และมันไม่มีทางรักษาได้

ในตอนนั้น เชลลีปฏิเสธที่จะเชื่อ แต่ความมั่นใจของเธอในตอนนี้ก็หายไปอย่างไร้วี่แววหลังจากที่มีคนไข้อาการเดียวกันเข้ามาหาอย่างต่อเนื่อง

‘พลังจิตวิญญาณของหญิงสาวพวกนี้ถูกกลืนกินได้จริงเหรอ? มีวิถีแห่งการบ่มเพาะที่มืดมนขนาดนี้ในยุทธภพด้วย?’

"หมอ!" เสียงตะโกนอย่างกังวลดังขึ้นมาจากห้องโถงใหญ่ด้านนอกในขณะนั้น

เชลลีรีบวิ่งไปดู เธอเห็นเด็กสาวหน้าตาดียืนอยู่ตรงนั้นและเนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบเลือดในขณะที่ดูตื่นตระหนกอย่างยิ่งยวด

เธอรีบวิ่งเข้ามาหาเชลลีอย่างรวดเร็วและกล่าวอย่างร้อนรน “คุณคือหมอเชลลี่ผู้รักษาปาฏิหาริย์ใช่ไหม? ขอร้องล่ะ ได้โปรดช่วยพ่อของฉันด้วย”

แววตาของหญิงสาวส่องประกายด้วยความอาฆาตพยาบาทเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น

แดร์ริล เชสเตอร์ และแด๊กซ์คงจะต้องตกตะลึงอย่างมากถ้าหากพวกเขาอยู่ที่นั้นในเวลานี้! เพราะว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลูกสาวของลีรอย เฮนเดอร์สัน เธอคือลิเดีย เฮนเดอร์สัน

ทันใดนั้น สาวกของนิกายตำหนักอมตะ ที่อยู่ข้าง ๆ เธอซึ่งได้รับคำสั่งมาเป็นพิเศษให้ปกป้องเชลลี เขาช่วยไม่ได้ที่จะต้องกล่าว “ท่านประมุขรับสั่งไว้ว่าคุณจะออกไปจากคลินิกไม่ได้”

เชลลีกัดริมฝีปากก่อนจะโบกมือ “นายไม่จำเป็นต้องเตือนฉัน ในฐานะหมอ ฉันทนยืนดูพวกเขาตายไม่ได้” เธอหันกลับไปหยิบชุดเครื่องมือแพทย์และเดินตามลิเดียออกจากคลินิกในตอนที่กล่าวเช่นนั้น

สาวกอีกสองสามคนหันมามองหน้ากันก่อนจะรีบวิ่งไล่ตามไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็เดินทางไปถึงที่ป่าชานเมืองทางเหนือ

เชลลีขมวดคิ้วเมื่อไม่เห็นคนไข้ที่ได้รับบาดเจ็บที่ลิเดียกล่าวถึงและอดไม่ได้ที่จะซักถาม “สาวน้อย พ่อของเธออยู่ไหน?”

“ทำไมคุณใจร้อนขนาดนี้” ลิเดียหัวเราะเยาะขณะที่เธอกล่าวประโยคนั้นอย่างเย็นชา ความวิตกกังวลและกระวนกระวายก็ได้หายไปจากแววตาของเธอ

สาวกนิกายตำหนักอมตะสองสามคนก็เข้ามาล้อมรอบตัวเชลลีทันทีเพื่อปกป้องเธอ เมื่อพวกเขาเห็นว่าเด็กสาวคนนั้นมีพฤติกรรมที่น่าสงสัย

พรึ่บ!