คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 37

Chapter 37 พรหมจรรย์กลางสายฝน

เบียดแซะโหนกนูนอวบอิ่มแนบชิดกลางแกนกายของบุรุษเพศ ยิ่งเบียด ยิ่งแข็งตึง แน่นอนว่านางไม่รอช้าจัดการปลดกางเกงของเขาออก ในขณะที่มือหนาก็จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าของนางออกเช่นกัน

“อื้อ...”

หญิงสาวครางเสียงสั่นเมื่อเขากอดรัดนางจนทั้งคู่ล้มกลิ้งลงไปบนผืนหญ้า เนื้อตัวเปื้อนดินโคลนทว่าต่างไม่มีใครสนใจ ยังคงกอดจูบโลมไล้กันและกันด้วยจังหวะหายใจที่หอบกระชั้น

ซ่า...

ฝนเม็ดละเอียดตกลงชำระล้างเรือนกายเปล่าเปลือยของคู่หนุ่มสาวที่กำลังกอดปล้ำพันตูกันอยู่บนพื้นหญ้าที่เปียกแฉะ

“อิงเอ๋อร์ของข้า”

เขานอนทับอยู่บนร่างเล็กบอบบาง ใช้มือข้างหนึ่งยันไว้บนผืนดิน ดวงตาคมมองใบหน้าเล็กเปียกปอนก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยผมเปียกลู่ที่แนบใบหน้าหวานออกไปอย่างเบามือ

“ท่านพี่ของข้า”

ฉานอิงเอ่ยเรียกเขาอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของบ้างแล้วยื่นหน้าไปกัดที่ปลายจมูกโด่งของสามีอย่างยั่วเย้า

จือหยวนหัวเราะในลำคอก้มลงจุมพิตที่หน้าผากมน ไล่มายังแก้มอิ่ม แล้วประทับแน่นที่ริมฝีปากสีชาดก่อนจะขยับไปที่ซอกหูแล้วกระซิบฝ่าสายฝน

“คืนนี้ข้าจะทำให้เจ้ารู้จักความสุขที่แท้จริง”

พูดจบก็ปิดริมฝีปากเล็กเอาไว้อีกครั้ง จูบหวามบดเบียดริมฝีปากของกันและกันจนแทบบี้บด สองมือหนาโลมไล้ไปตามเรือนกายนวลเนียนเปียกชุ่มก่อนจะหมุนวนอยู่ที่หน้าอกอิ่มสล้างแล้วฟอนเฟ้นหนักเบาสลับไปมาจนร่างเล็กถึงกับแอ่นอกเบียดเข้าหาฝ่ามือร้อนด้วยความซ่านเสียว

“อะ...อื้อ”

จือหยวนซุกไซ้ฝังรอยจูบไปตามต้นคอระหง หมุนวนจูบซับที่เนินอกอิ่ม ก่อนจะตวัดปลายลิ้นร้อนลามเลียปลายถันสีชมพูระเรื่อที่บัดนี้มันชูช่อราวกับเฝ้ารอคอยการกลืนกินของเขาอยู่ก่อนแล้ว

“ทะ...ท่านพี่ อะ...อื้อ”

นางหอบหายใจกระชั้นครางเรียกสามีเสียงแผ่ว ในขณะที่หยาดฝนเริ่มซาเม็ด กลายเป็นละอองน้ำโปรยปรายลงมาเท่านั้น

มือหนาหนาหมุนวนลงไปที่เอวคอดกิ่วแล้วเลื่อนต่ำลงไปยังสะโพกผาย บีบเฟ้นก้นงามงอนจนเป็นรอยริ้วมือแดงก่อนจะวกกลับมายังโหนกนูนด้านหน้าแล้วกอบกุมเอาไว้เต็มมือ

“อะ...อาห์”

กุมเอาไว้ทั้งฝ่ามือแล้วแทรกนิ้วกลางเข้าไปตามรอยแยกของสองกลีบอวบ จากนั้นจึงใช้ปลายนิ้วกลางบี้บดลงบนเมล็ดเสียวรัวเร็ว

“อะ...อะ...อะ...อื้อ ทะ...ทะ...ท่านพี่”

ครางกระเส่าเมื่อถูกกระตุ้นเร้าจนน้ำใสจากช่องแคบชื้นไหลเยิ้มปนไปกับหยาดฝนพรำ นางยกสะโพกร่อนรับนิ้วมือได้ไม่นาน มืออีกข้างของจือหยวนก็ช้อนก้นกลมเอาไว้ก่อนที่เขาจะซุกใบหน้าลงไปกลางหว่างขาของนางอย่างรวดเร็ว

“อ๊า!”

ผวาเฮือกจนครางลั่นเมื่อเขาใช้ปากดูดเมล็ดสวาทรัวเร็ว ทั้งดูดแล้วใช้ลิ้นดันเลียตวัดไปมาจนนางกระตุกเกร็งแทบหายใจสะดุด

“ทะ...ท่านพี่ ข้าไม่ไหวแล้ว”

“อะ...อะ...อื้อ”

“อาห์ อาห์ ซี๊ด...”

รับรู้เลยว่าช่องแคบชื้นของนางตอบสนองต่อเอ็นอุ่นของเขามากเพียงใด แม้หยาดฝนจะหยุดไปแล้วทว่าหยาดน้ำใสยังคงไหลเยิ้มจนแฉะไปทั้งหว่างขา

“ข้าอยากเป็นของท่านพี่”

นางครางเสียงหวาน ร้องขอการเติมเต็มจากสามีด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ

“เด็กดีของข้า”

ชายหนุ่มจูบที่หน้าผากของนางแล้วเลื่อนริมฝีปากลงมาบดจูบริมฝีปากช่างฉอเลาะ ก่อนจะค่อยๆ จับท่อนเอ็นให้ปลายหัวหยักแหย่เข้าไปตรงรูแคบชื้นแฉะ จากนั้นจึงค่อยๆ ขยับเอวสอบดันเข้าไปทีละน้อย ทีละน้อย...

“อ๊ะ...”

“เจ็บหรือ”

คนตัวโตหยุดทันทีด้วยความเป็นห่วง กระนั้นกลับไม่ได้ชักท่อนเอ็นออก ยังคงปล่อยให้แช่ค้างเอาไว้ในช่องสวาทเพื่อให้ช่องรักได้ปรับตัวให้เข้ากับความใหญ่ยาวของเขา

“มะ..ไม่เจ้าค่ะ”

นางเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง หอบหายใจแรงรับรู้ได้ถึงความตึงคับจนหน่วงไปทั้งหน้าท้อง แต่นางไม่อยากหยุดอยู่กลางคัน นางอยากจะเป็นของเขาโดยสมบูรณ์จึงเลือกที่จะบอกว่าไม่เจ็บทั้งที่แท้จริงแล้วนางปวดแปลบจนอยากจะผลักเขาให้ถอยห่าง