กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 111

เกรแฮมยิ้มก่อนที่เขาจะพูดด้วยความเคารพอีกครั้ง “คุณเวด ทางเราจะไม่มีวันลืมความเมตตาของคุณที่มีต่อตระกูลควินตัน วันนี้อาจจะเร่งรีบเล็กน้อยเนื่องจากเราไม่มีเวลาเตรียมการใด ๆ เลย อย่างไรก็ตามผมก็อยากจะเชิญคุณไปที่คฤหาสน์ของตระกูลควินตันเพื่อรับประทานอาหารค่ำในวันพรุ่งนี้ ผมอยากจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณเวดเป็นการส่วนตัว”

“ไม่เป็นไรครับ ผมมีอะไรต้องทำในวันพรุ่งนี้” ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยขณะที่เขาส่ายหัว “เหตุผลเดียวที่ผมช่วยคุณในวันนี้ ก็เพราะผมรู้ว่าคุณได้ทำความดีมากมายเพื่อผู้อื่นมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ช่วยคุณเลย คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดไหมครับ?”

เกรแฮมผงะกับเรื่องนี้ กระนั้นเขาก็หัวเราะก่อนจะพยักหน้า "ผมเข้าใจ! คุณเวดโปรดอย่าลังเลที่จะมาหาผมหากคุณต้องการความช่วยเหลือในอนาคต ตระกูลควินตันจะต้อนรับคุณเสมอ”

หลังจากนั้นเกรแฮมรีบหยิบนามบัตรเคลือบทองที่มีข้อมูลติดต่อส่วนตัวของเขาออกมา

ชาร์ลีรับนามบัตรจากเกรแฮมโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำก่อนจะหันกลับมา และพาพ่อตาของเขาออกไปจากที่นั่น

เกรแฮมยังคงจ้องมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาสองคนออกจากที่นั่นอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมา และจ้องที่อดัม “จากนี้ไปฉันอยากให้นายโค้งคำนับและทักทายคุณเวด ด้วยความเคารพ หากนายเจอเขาที่โอลรัส ฮิลล์ อย่าทำให้ฉันเดือดร้อนอีก!”

อดัมตอบด้วยความเสียใจ “ผมไม่รู้ว่าผมจะทำให้คนอย่างเขาขุ่นเคืองบนถนนสายนี้…”

ออโรร่ามีสีหน้าเย็นชา และกัดฟันขณะมองดูชาร์ลีเดินจากไป

แม้ว่าเธอจะเคารพชาร์ลีในทักษะ และความรู้ของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถลืมหรือยกโทษให้เขาที่เตะก้นเธอได้

ท้ายที่สุดแล้วสำหรับผู้หญิงที่หยิ่งผยองอย่างเธอ เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย

เกรแฮมถอนหายใจขณะที่เขาพยายามปลอบเธอ “ออโรร่าอย่าพยายามตอบโต้คุณเวดโอเคไหม? ครอบครัวของเราหวังให้เขาช่วยเหลือเรื่องความโชคร้ายนี้…”

“ลุงคิดว่ามันจะได้ผลจริงหรือ?” อดัมพึมพำ

เกรแฮมไม่สามารถหยุดตัวเองจากการดุอดัมได้อีก “ถ้านายยังจะพูดเรื่องไร้สาระต่อไปฉันจะหักขานายทันที!”

อดัมนิ่งเงียบเพราะไม่กล้ายั่วลุงของเขาต่อไป

ออโรร่าก็กระทืบเท้าอย่างขมขื่นขณะที่เธอพูดว่า “ก็ได้ค่ะ…หนูจะไม่ไปยั่วโมโหเขา…”

อย่างไรก็ตามยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งโกรธ และรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น

ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ก็ครึ่งหนึ่งเป็นเรื่องจริง และครึ่งหนึ่งอาจเป็นเท็จ มันไม่น่าสนใจที่จะทำให้มันลึกลับที่สุดเท่าที่จะทำได้เหรอครับ?”

เจคอบตกใจกับคำตอบของชาร์ลี และตำหนิเขาทันที “โอ้พระเจ้า นี่นายทำอะไรลงไป? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะกล้าโกหกตระกูลควินตันจริง ๆ นายยังไปเอาสร้อยข้อมือหยกราคาแพงจากพวกเขาด้วยซ้ำ! นายรู้ไหมว่าพวกเขาสามารถทำอะไรกับเราได้หากพบว่านายโกหกพวกเขา?”

ชาร์ลีส่ายหัวขณะที่เขาตอบว่า “มันจะเป็นเรื่องใหญ่ได้ยังไงกัน? อย่างมากผมก็แค่คืนกำไลหยกให้พวกเขา พวกเขาทำอะไรกับผมได้บ้าง? ฆ่าผมงั้นเหรอครับ?"

เจคอบได้แต่ถอนหายใจเพราะทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขากังวล แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ ตระกูลควินตันจะทำอะไรกับพวกเขาไม่ได้จริง ๆ บางทีวิธีการของชาร์ลีอาจช่วยตระกูลควินตัน ได้จริงๆ พวกเขาคงได้แต่พนันได้เท่านั้น

เมื่อกลับถึงบ้านชาร์ลีเข้าไปในห้องนอนก่อนจะหยิบก้อนกรวด ‘สันติภาพ และความมั่งคั่ง’ ที่เขาซื้อมาจากซาคารี

ทันใดนั้นเขารู้สึกได้ถึงพลังงานจากก้อนกรวดที่แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขา

มันทำให้เขารู้สึกอบอุ่นมาก แต่หน้าอก และท้องของเขารู้สึกอึดอัดมากเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นานชาร์ลีก็เริ่มมีเหงื่อออกมาก และมีสิ่งสกปรกสีดำที่ถูกขับออกจากร่างกายของเขา หลังจากนั้นเสร็จชาร์ลีรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาค่อย ๆ ผ่อนคลายตัวเอง