กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 121

เมื่อเธอจับขาของเธอ ลอเรนรู้ว่าชายคนนี้ไม่ได้แอบอ้างใด ๆ ขณะที่เธอเห็นเลือดไหลออกมาระหว่างนิ้วของเธอ แต่จิตใจของเธอกลับดิ้นรนเมื่อคิดจะถอดกางเกงต่อหน้าชายแปลกหน้า

เมื่อเผชิญกับชีวิต และความตายลอเรนลังเลอยู่พักหนึ่ง และในที่สุดก็ยอมจำนนต่อความเป็นจริง

เธอไม่อยากตายนับประสาอะไรกับคนพิการ

ลอเรนเงยหน้าขึ้นมองชายที่สวมหน้ากาก ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงที่น่าอาย หัวใจของเธอเต้นรัวอย่างรุนแรง ทั้งร่างของเธอสั่นอย่างไม่พอใจ

ในที่สุดเธอก็พูดเบา ๆ ว่า “โอเค ก็ได้ ขอบคุณค่ะ”

ชาร์ลีพยักหน้าเมื่อเธอปฏิบัติตาม เขาย่อตัวลงจับกางเกงของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง และดึงมันอย่างแรง

ลอเรนก้มศีรษะลง และมองไปทางอื่นเธอหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว หัวใจของเธอแทบจะหลุดออกจากชายโครงเนื่องจากการกระแทกที่รุนแรง

ชาร์ลีสงบนิ่งราวกับทะเลสาบ เมื่อเห็นว่ามีบาดแผลถูกแทงที่ขาซ้ายของเธอ เขาจึงสอดนิ้วชี้ และนิ้วกลางเข้าหากันเล็งไปที่จุดฝังเข็มแล้วกดมันแรง ๆ

คำใบ้ของเรกิถูกส่งจากนิ้วของเขาไปสู่การรักษาอาการบาดเจ็บ

ชาร์ลีจดจ่อจ้องไปที่บาดแผลเท่านั้น

เขาเร็วพอ ๆ กับกระสุน หลังจากจุดฝังเข็มไปไม่กี่ครั้ง เลือดในแผลจะค่อย ๆ หยุดลง

ตามเทคนิคการแพทย์ที่แสดงไว้ในหนังสือลึกลับนั้น เขาสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของลอเรนได้อย่างง่ายดาย และเชื่อมต่อเส้นเลือด และเนื้อเยื่อของเธออีกครั้ง เขายังสามารถปิดแผลตรงนั้นได้ในตอนนั้น แต่เขาไม่ต้องการให้เธอตกใจเกินไป

เขาใช้นิ้วเป็นเข็ม เพื่อฝังเข็มเพื่อห้ามเลือด และรักษาเส้นเลือด และกล้ามเนื้อที่ถูกบาด เธอจำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผลตื้น ๆ นี้ต่อ

ลอเรนได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกกระวนกระวายใจขณะที่ชายสวมหน้ากากทำงานร่วมกับอาการบาดเจ็บของเธอ น่าแปลกที่หลังจากที่เขาเคาะนิ้วที่ขาของเธอ ความเจ็บปวดก็ลดลง และเลือดหยุดไหล นั้นทำให้เธอตกใจมาก

เธอไม่คาดคิดว่าแพทย์แผนจีนที่ครอบครัวของเธอคิดว่าไร้สาระ และไร้ประโยชน์จะมีประสิทธิผล และประสิทธิภาพมากกว่าแพทย์แผนตะวันตก!

“โอเค เสร็จแล้ว” ชาร์ลีพูดอย่างเรียบเฉย และลุกขึ้นยืนโดยไม่ได้มองสิ่งอื่น ๆ แม้แต่วินาทีเดียว “ลองยืนขึ้นดูสิ”

ในขณะนั้นเธอได้ยินเสียงไซเรนของรถพยาบาลดังอยู่ด้านนอกสวนสาธารณะ

เธอมองลงไปที่แจ็คเก็ตที่พันเอวของเธอแล้วมองไปยังทิศทางที่ชายสวมหน้ากากหายตัวไปเธอรู้สึกงง และสับสนเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่าชายคนนั้นดูคุ้นเคยมากเมื่อเขาหันโผล่มา และจากไป

เธอขุดผ่านความทรงจำของเธอเพื่อพยายามนึกถึงภาพ และทันใดนั้นก็จำได้ว่ารูปนั้นดูเหมือนท่านประธาน!

“หรือว่าเขาเป็นท่านแห่ง เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป งั้นเหรอ?” หัวใจของลอเรนเต้นผิดจังหวะ

แต่เธอไม่ได้แม้แต่ชื่อของเขา และเธอก็ไม่เห็นหน้าตาของผู้ชายคนนั้น เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าการคาดเดาของเธอนั้นถูกต้อง?

ในขณะเดียวกันนี้ลอเรนพบก้อนกรวดสีขาวเทาตรงจุดที่ชายคนนั้นเพิ่งนั่งยอง ๆ ก้อนกรวดที่มีคำว่า "สันติภาพ และความมั่งคั่ง" อยู่บนนั้น