กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 129

ผู้ชายหน้าตัวเมียคนนี้ทำให้แคลร์ถูกตบไปทั่วใบหน้าซึ่งส่งให้แคลร์เสียการทรงตัว และนั่นทำให้เธอกลายเป็นเหมือนคนที่กำลังกรึ่มอยู่

แคลร์มองใบหน้าที่บวมเป่งของเธอ และถามว่า “คุณเป็นใคร? คุณกำลังทำอะไร?"

หญิงสาวกัดฟัน "ฉันกำลังทำอะไร? ฉันอยากจะฆ่าแกไง นังแพศยา!”

จากนั้นเธอก็หันไปหาบอดี้การ์ดข้าง ๆ เธอ “มีดอยู่ที่ไหน ส่งมาให้ฉัน! ฉันต้องการทำลายใบหน้าของอีตัวนี้!”

“ได้ครับ คุณผู้หญิง!”

ผู้คุ้มกันหยิบมีดปลายแหลมขึ้นมา และพูดว่า “คุณผู้หญิงครับ อย่าเอาเลือดอีตัวมาเปื้อนมือของคุณ ให้ผมทำเถอะครับ!”

หญิงสาวยกมือขึ้นตบเขา เธอคว้ามีดออกจากมือเขาแล้วตะโกนว่า "หุบปากคนบ้า!"

ผู้คุ้มกันคุกเข่าบนพื้นตกตะลึง “คุณผู้หญิงครับ ผมขอโทษโปรดยกโทษให้ผมด้วย!”

ผู้หญิงคนนั้นกระทืบเขา และคำราม “ออกไปจากทางของฉัน ไอ้โง่!”

เธอถือมีดไว้ในมืออย่างแน่นหนาหันไปหาแคลร์ และกำลังจะจู่โจมใส่เธอ

แคลร์ตกใจมากร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง เธอพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่ชายร่างท้วมกลับกอดเธอไว้แน่น นอกจากนี้เธอยังอ่อนแอมากเนื่องจากฤทธิ์ของยา

ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนั้นเสียงตะโกนของใครบางคนดังมาจากประตู “เอามีดเปื้อนเลือดออกไป!”

หญิงสาวหันมาเห็นชายหนุ่มวิ่งเข้ามาพร้อมชายชุดดำสิบคน!

“แกเป็นใคร? ไอ้สารเลว! แกกล้ามายุ่งกับธุรกิจของฉันได้ยังไง? แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

ชาร์ลีพูดอย่างโกรธเกรี้ยว “ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณเป็นใคร!”

จากนั้นเขาก้าวไปข้างหน้ายกขา และเตะผู้หญิงคนนั้นที่ท้องของเธอ

เมื่อเห็นชาร์ลี แคลร์ก็น้ำตาไหล และร่ำไห้ “ที่รักช่วยฉันด้วย…”

จากเทคนิคที่เขียนไว้ในหนังสือลึกลับเล่มนั้น ชาร์ลีรวบรวมเรกิไว้ในร่างของเขาเข้ากับหมัดของเขา และเหวี่ยงพวกมันไปทางบอดี้การ์ดสองคนที่กำลังกอดภรรยาของเขาอยู่

ตู้ม!

ทั้งสองคนกระเด็นออกไปในทันที และชนกำแพงโดยตรง!

แคลร์เป็นอิสระจากพันธนาการ แต่ขาของเธอกลายเป็นวุ้น และเธอก็ทรุดลงกับพื้น

ชาร์ลีพุ่งไปข้างหน้าทันที และอุ้มเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเขา เขารู้สึกได้ว่าหัวใจของเขามีเลือดออกเมื่อเห็นรอยฝ่ามือบนแก้มที่บวมของเธอ

บอดี้การ์ดเหล่านั้นไม่คาดคิดไม่ฝันว่าชายชุดดำเหล่านี้จะมาพร้อมกับปืน!

ในความเป็นจริงนักแม่นปืนของพวกเขายอดเยี่ยมมาก!

ทุกช็อตที่พวกเขายิงพุ่งเป้าไปที่หัวของบอดี้การ์ด และมันคือสิบคะแนนที่สมบูรณ์แบบ!

ในพริบตา บอดี้การ์ดทั้งหมดนอนกองกับพื้นตาย!

บาดแผลกระสุนปืนสีแดงเลือดไหลท่วมออกมาจากที่ศีรษะของพวกเขาทั้งหมด

หญิงสาวตกใจกับที่เกิดเหตุ “ใคร… พวกแกเป็นใคร?”

ชาร์ลียิ้มกว้าง “ผมเป็นสามีของแคลร์ วิลสัน!”

ดาเนียลที่ยืนเหมือนคนตกใจตัวสั่นด้วยความกลัว “นาย…นายเป็นลูกเขย… แต่… ยังไง…? ทำไม…?”

ชาร์ลีวางรอยยิ้มชั่วร้าย "อะไร? คุณอยากรู้ไหมว่าทำไมผมซึ่งเป็นลูกเขยที่ดูเหมือนว่าจะมีชีวิตต่ำต้อยจึงมีอิทธิพลที่ทรงพลังเช่นนี้?”

ดาเนียลพยักหน้า