กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 141

ผู้หญิงทั้งสองคนไม่อยู่บ้านเมื่อพวกเขากลับมา เอเลนยังเล่นไพ่ยังไม่เสร็จ และแคลร์ยังไม่เลิกงาน

ชาร์ลีเดินกลับไปที่ห้องนอนของเขาและหยิบไม้ที่ถูกฟ้าผ่าออกมาจากกล่องอย่างระมัดระวัง

เขาสัมผัสได้ถึงเรกิที่หนาแน่นที่แผ่ออกมาจากไม้

ชาร์ลีนั่งไขว่ห้างอยู่บนพื้นพลางวางไม้ไว้ในฝ่ามือของเขา เขาหลับตาใช้ความแข็งแกร่งทางจิตที่เขียนไว้ในหนังสือเล่มนั้น และสูดดมเรกิเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างช้า ๆ

เมื่อลืมตาขึ้นมาจะรู้สึกว่าดวงตาเป็นประกาย และกระชุ่มกระชวย ออร่าในร่างกายของเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

ในทางกลับกันไม้เล่มนั้นในมือของเขากลายเป็นสีสลัวเล็กน้อย

แม้ว่าเรกิจะสูญเสียเรกิไป แต่ก็ยังมีไม้สายไม้เล่มนี้หลงเหลืออยู่ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าไม้เป็นสมบัติล้ำค่าอย่างมาก

ถ้าเขามีของวิเศษอื่น ๆ กับเขาในตอนนี้ เขาสามารถใช้มันลองใช้เวทย์มนตร์ได้ง่ายๆ

และแล้วความมืดก็มา เมื่อเขาออกมาจากห้อง

ทันทีที่เขามาถึงห้องนั่งเล่น เอเลนก็ตะคอกอย่างเย็นชา “โอ้ หนุ่มวีไอพี ตอนนี้นายกล้าอวดดี และหยิ่งยโสขนาดนี้ นายไม่ได้ทำอาหารเย็นด้วยซ้ำ และนายคาดหวังว่าฉันจะเสิร์ฟให้นายใช่ไหม?”

ชาร์ลียิ้มอย่างโมโห และพูดว่า “ขอโทษครับคุณแม่ พอดีผมเหนื่อยมาก และเผลอหลับไป”

“โอ้ เหนื่อยเพราะนายไปงานประมูลหรือเพราะนายจัดฉากให้แฮโรลด์งั้นล่ะ?” เอเลนพูดอย่างหงุดหงิด

ก่อนที่เธอจะพูดจบก็มีเสียงเคาะประตูตามมาด้วยเสียงเบา

“ขอโทษนะคะ คุณเวดอยู่บ้านหรือเปล่า?”

มีความกระวนกระวายบนใบหน้าของเอเลนเธอจ้องไปที่ชาร์ลี และตะโกนว่า “โอ้ไม่ ต้องเป็นคุณท่านวิลสันแน่ ๆ! เธอต้องส่งคนมาสอบปากคำนายแน่ ๆ ! ดูว่านายทำอะไรไปบ้าง!”

“มาดูกันดีกว่าว่าเป็นใคร โอเคนะ?” แคลร์มองดูเคร่งขรึม และลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ประตู

ห้องนั่งเล่นเงียบสงบราวกับโบสถ์ เอเลน และเจคอบยืนอย่างประหม่าคิดว่าจะตอบสนองต่อการเผชิญหน้าอย่างไร

ในขณะเดียวกันชาร์ลีก็ดูมืดมน และประหลาดใจ ถ้าเป็นคุณท่านวิลสันจริง ๆ ที่มาเพื่อตั้งคำถามเขาก็จะไม่ต้องแสดงความเมตตาต่อหญิงชราคนนี้อีกต่อไป!