กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1518

ชาร์ลีมองไปที่เอเดรียนอีกครั้งแล้วถามพร้อมกับรอยยิ้มอันชั่วร้าย “จากที่ผมได้ยินมาก่อนหน้านี้ ดูเหมือนคุณจะชอบลูกชายมากกว่าลูกสาว แถมคุณยังเยาะเย้ยอายูลที่ไม่มีลูกชายด้วย สรุปแล้วลูกชายของคุณคือสิ่งจรรโลงชีวิตของคุณใช่ไหม?”

เอเดรียนตีความตามคำพูดและน้ำเสียงของชาร์ลีแล้ว รู้สึกได้ว่าภัยกำลังมาถึงตัวแล้ว จึงถามอย่างกระวนกระวายใจว่า “อะไร… แกจะทำอะไร? ฉันขอเตือนแกนะ ถ้าแกทำร้ายลูกชายของฉันล่ะก็ ฉันจะฆ่าแก!”

ชาร์ลียิ้ม “ไม่ ผมไม่ทำร้ายลูกของคุณหรอก ผมแค่จะทำร้ายหลายชายของคุณเท่านั้นเอง”

“หลานชายของฉัน?” เอเดรียนงงยิ่งกว่าเดิม “ฉันยังไม่มีหลายชายเลย… แกหมายความว่ายังไง?”

ชาร์ลีถามว่า “ว่าแต่แกรู้จักเคนเน็ธ วิลสัน ประธานอีสต์คลิฟฟ์ โมเดสท์เวย์กรุ๊ปไหมล่ะ?

เอเดรียนขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “รู้จักสิ ทำไมล่ะ?”

ชาร์ลีถามอีกว่า “คุณรู้ไหมว่าเขามีความพิการบางอย่างซึ่งเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง?”

เอเดรียนส่ายหัว “หยุดพูดจาอ้อมค้อมได้แล้ว แกจะบอกอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ เถอะ!”

ชาร์ลียิ้ม “เขามีอาการหย่อนสมรรถภาพทางเพศ พูดง่าย ๆ ก็คือจู๋ของเขาใช้การไม่ได้ แต่เขายังสามารถเจริญพันธุ์ได้ ซึ่งก็หมายความว่าถ้าเขาอยากมีลูก เขาก็ต้องใช้วิธีผสมเทียมจึงจะทำให้เกิดการตั้งครรภ์ได้…”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างพูดอะไรไม่ออก

‘ผู้ชายคนนี้พยายามจะพูดอะไรกันแน่?’

ในเวลานี้ชาร์ลีหัวเราะอย่างน่ากลัวแล้วพูดว่า “แต่ลูกชายของคุณไม่ได้โชคดีขนาดนั้น จากนี้ไปเขาจะไม่สามารถมีลูกได้เลย”

ด้วยเหตุนี้เขาถึงถ่ายทอดพลังแห่งจิตวิญญาณเข้าไปในร่างของริกลีย์

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเคนเน็ธนั้น ชาร์ลีได้ใช้พลังแห่งจิตวิญญาณเข้าไปปิดกั้นความเป็นชายของเขาเอาไว้ เพื่อให้เขาไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้ แต่ชาร์ลีไม่ได้ทำลายความสามารถในการเจริญพันธ์ุของเขา เคนเน็ธมีลูกของตัวเองได้ ดังนั้นเขาจึงสามารถเลือกจะมีหรือไม่มีลูกก็ได้

ในทางตรงกันข้าม ภาวะเจริญพันธุ์มีความสำคัญต่อริกลีย์เป็นอย่างมาก เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาเป็นเด็กหนุ่มที่เอเดรียนคาดหวังให้เขาลงหลักปักฐาน และเริ่มต้นสร้างครอบครัวเพื่อสืบทอดนามสกุลต่อไป

ริกลีย์รู้สึกเดือดดาลกับคำพูดของชาร์ลี เขาร้องคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “เฮ้ย! แค่แกบอกว่าฉันจะไม่มีลูกแล้วมันจะมันเป็นจริงขึ้นมาได้เหรอ?! ปากของแกทำด้วยอะไร? แกร่ายเวทมนตร์ได้หรือไง?”

ชาร์ลีหัวเราะ “แกพูดถูก ปากของฉันร่ายเวทมนตร์ได้และทำได้สำเร็จตลอดมา เมื่อฉันบอกว่าแกจะเป็นหมันแกก็จะเป็นหมัน ถ้าไม่เชื่อก็กลับไปลองดูสิ”

ชาร์ลีส่ายหัวอย่างช่วยอะไรไม่ได้แล้วพูดว่า “ไอ้ลูกแหง่เอ๊ย! โชคดีนะที่ฉันค่อนข้างมีฝีมือ ฉันสามารถทำหมันให้แกจากระยะไกลได้”

ด้วยเหตุนี้พลังแห่งจิตวิญญาณถึงถูกถ่ายทอดเข้าไปในร่างของวิลเฮล์มด้วย

หลังจากเสร็จธุระกับชายหนุ่มสองคนนั้นแล้ว ชาร์ลีก็อ้าปากค้างราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างแวบเข้ามาในหัว เขาจึงโพล่งออกมาว่า “โอ้ ฉันเกือบลืมไป เฮ้ย! ตาแก่สองคนนั่น คุณยังไม่ได้แก่ถึงขนาดมีภาวะเจริญพันธ์ุลดลงหรอกใช่ไหม?”

คำพูดของชาร์ลีทำให้เอเดรียนและโรแกนไม่พอใจเป็นอย่างมาก

พวกเขากลายเป็นตาแก่ไปตั้งแต่เมื่อไหร?

พวกเขาทั้งสองคนอยู่ในวัยสี่สิบกว่า ๆ นอกจากนี้พวกเขายังร่ำรวยมาก พวกเขาจึงมีเงินมากมายในการดูแลร่างกายและสุขภาพ จริง ๆ แล้วพวกเขามีสุขภาพแข็งแรงสมวัย โดยไม่ได้มีสมรรถภาพทางร่างกายยิ่งหย่อนไปกว่าชายหนุ่มทั่วไปเลย

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าชาร์ลีกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ

ชาร์ลีดีดนิ้วขึ้นมาสองครั้งแล้วพูดว่า “เอาล่ะ คุณไปได้แล้ว ผมจะอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์สองวัน ถ้าอยากจะแก้แค้น ก็มาหาผมได้ทุกเมื่อ แต่ถ้าคุณอยากจะขอความช่วยเหลือจากผม ก็จงคุกเข่าอยู่หน้าประตูบ้านของอาโกลดิ้ง ผมอาจพิจารณาออกไปพบคุณถ้าเห็นว่าคุณมาหาด้วยความจริงใจ”