กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 152

ฝูงชนเริ่มประมูล และในไม่ช้าราคาของหอยก็เพิ่มขึ้นเป็นสิบสองล้านดอลลาร์

หลายคนหยุดประมูลทันทีที่ราคาเกินขีดจำกัด อย่างไรก็ตามผู้คนที่รู้คุณค่าของหอยยังคงเสนอราคาต่อไป

ในเวลานี้แจ็คก็ลุกขึ้นยืนก่อนที่เขาจะพูดว่า "ฉันขอเสนอราคาสิบห้าล้านดอลลาร์สำหรับมัน!"

หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาก่อนที่จะโค้งคำนับ และกล่าวว่า “พี่น้องครับ เหตุผลที่ผมมาที่นี่ในการประมูลวันนี้ก็เพราะหอยตัวนี้ ดังนั้นผมหวังว่าทุกคนจะยอมแพ้ในการประมูลไอเท็มนี้เพื่อที่ผมจะได้นำมันกลับบ้านในวันนี้ วันนี้ผมจะมอบเครื่องรางแห่งสันติภาพให้ทุกคนที่นี่เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความกตัญญูของผม”

แขกส่วนใหญ่ที่มาร่วมงานในวันนี้เป็นเจ้านาย และนักธุรกิจที่รู้จักชื่อเสียงของแจ็ค ไม่มีใครกล้ารุกรานเขาอย่างแน่นอน

ถ้าเขาไม่มีความสุขเขาอาจจะทำอะไรบางอย่างที่จะทำให้อีกฝ่ายสูญเสียโชคลาภหรือครอบครัวของเขาไปทั้งหมด!

นอกจากนั้นเขายังจะแจกยันต์สันติภาพมูลค่าสองแสนดอลลาร์ให้กับแขกทุกคนที่นี่ในวันนี้ ดังนั้นแม้ว่าแขกหลายคนจะรู้สึกไม่มีความสุข แต่พวกเขาก็เลือกที่จะทนกับมันเพราะดูเหมือนว่าการเดินทางมาที่นี่จะไม่ไร้ผล

ในเวลานี้ฟินน์มีสีหน้าสงบแม้ว่าเขาจะไม่มีความสุขมากก็ตาม

ในขั้นต้นกฎของการประมูลคือสินค้าจะไปถึงผู้เสนอราคาสูงสุดเสมอ แต่ดูเหมือนว่าแจ็คจะพยายามฝ่าฝืนกฎ

หากเขาสามารถจ่ายเงินให้กับหอยได้ถึงสิบห้าล้านเหรียญ การได้เงินน้อยลงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฟินน์ แต่ถ้าข่าวนี้เกิดขึ้นมันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเทรวชัวร์ พาวิลเลียน อย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งนี้จะสร้างความเสียหายอย่างมากต่อวงการการประมูล

อย่างไรก็ตาม ฟินน์รู้ดีว่าแจ็คมีฝีมือ และทรงพลังมาก ดังนั้นจึงไม่เป็นการฉลาดที่จะทำให้เขาขุ่นเคือง ดูเหมือนว่าเขาทำได้เพียงยอมแพ้ และยื่นหอยให้เขา

ตอนแรกแจ็คเป็นคนหยิ่งผยอง แต่ในเวลานี้เขาไม่สามารถกลั้นความตื่นเต้นได้เลย

เขาบินไปที่โอลรัส ฮิลล์ เพื่อรับสมบัติชิ้นนี้ และแม้ว่าจะมีความพ่ายแพ้หลายครั้งในที่สุดเขาก็ได้สิ่งที่ต้องการ!

ทำไมเงินสิบห้าล้านถึงมีความสำคัญกับเขา?

ตราบใดที่หอยตัวนี้เป็นของเขาเขาจะมีโชคแน่นอน!

ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนก็เงียบในเวลานี้เพราะดูเหมือนว่าไม่มีใครกล้าที่จะต่อสู้กับเขา

เขาเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน!

ใครจะไม่ยอมแพ้อะไรเพื่อคุณเยลแมนผู้ยิ่งใหญ่ และมีชื่อเสียง?

ดูเหมือนว่าเขาได้รับข้อเสนอที่ดีเพียงแค่สิบห้าล้านดอลลาร์เท่านั้น!

ในเวลานี้จู่ ๆ เสียงแผ่วเบาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ในความเป็นจริงจัสมินไม่กล้าที่จะทำให้แจ็คขุ่นเคือง แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมชาร์ลีถึงกล้าหาญขนาดนี้ เขาไม่กลัวว่าแจ็คจะแก้แค้นเขาเหรอ?

เจคอบเป็นคนแรกที่ฟื้นสติ และดึงแขนเสื้อของชาร์ลีอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะพูดว่า “ชาร์ลี นี่นายกำลังทำอะไรอยู่? นั่งลงเดี่ยวนี้!"

“พ่อครับ ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไร”

ชาร์ลีหันกลับมาและเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสีหน้าสงบ

“ชาร์ลี นายกำลังพยายามทำอะไรอยู่? ทำไมนายถึงฉกข้าวของของคุณเยลแมน?” อดัมเป็นคนริเริ่มที่จะถามชาร์ลีด้วยท่าทีเย็นชา

ในเวลานี้ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “นี่คือการประมูล ทุกคนมีสิทธิ์ประมูลสิ่งของ คุณหมายความว่าอย่างไรเมื่อคุณบอกว่าผมกำลังฉกของบางอย่างที่เป็นของเขา? คุณไม่เข้าใจกฎของการประมูลเหรอไง?”

หลังจากที่เขาพูดจบชาร์ลีก็หัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดต่อ “คุณ…คุณควรนั่งตรงนั้น และปิดปากของคุณไว้ คุณไม่รู้สึกละอายใจหลังจากที่ทำให้ตัวเองอับอายวันละสองครั้งเลยงั้นเหรอ?”

อดัมรู้สึกเขินทันทีที่ได้ยินคำพูดของชาร์ลี ดังนั้นเขาจึงนั่งลงทันทีโดยไม่ได้ตอบโต้เลย

แจ็คมีสีหน้าเศร้าหมองขณะที่เขาจ้องมองชาร์ลีต่อไป “เป็นคุณอีกแล้ว! คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร และมาจากไหน? ผมคือแจ็ค เยลแมน! คุณกล้าฉกของที่เป็นของผมงั้นเหรอ?”

ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะถามว่า “ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร แต่วันนี้ผมจะเสนอราคาให้สูงกว่าคุณ! คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีล่ะ?”