กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 252

ใครจะไปรู้ว่าคุณท่านวิลสัน เป็นเพียงผู้ศรัทธาในพระพุทธศาสนาเท่านั้น แต่จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนที่โลภมากและไร้ยางอายในตัวเอง!

ในตอนนั้น เขายินดีที่จะคุกเข่าต่อหน้าใครก็ได้ ถ้าคน ๆ นั้นเสนอที่จะให้เงินหนึ่งล้านดอลลาร์แก่เขา

ไม่มีใครสามารถต้านทานแรงดึงดูดของเงินได้หรอก เมื่อพวกเขาขัดสน

ผู้ที่สามารถเก็บรักษาเงินได้อย่างแท้จริง คือคนที่มีเงินมากพอที่จะใช้จ่ายเท่านั้น

เงินสิบหรือยี่สิบล้านดอลลาร์สำหรับชาร์ลีตอนนี้คืออะไรเหรอ? ในตอนนี้ เขามีเงินในบัญชีธนาคารหลายหมื่นล้านดอลลาร์ และบริษัท เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ทำกำไรให้เขาได้หลายหมื่นล้านดอลลาร์ทุกปี เขาไม่รู้ว่าจะใช้เงินไปกับอะไรได้อีก

ดังนั้น อะไรคือประเด็นที่เขาจะต้องยอมรับเงินยี่สิบล้านดอลลาร์จากพวกเขาในตอนนี้? เขาค่อนข้างจะไม่อยากจะรับเงินเท่าไหร่ แต่อยากให้พวกเขาได้ไหว้และปฏิบัติดีต่อเขาในฐานะผู้มีพระคุณของพวกเขาแทน เพื่อที่พวกเขาจะได้แสดงความเคารพนับถือต่อเขามากขึ้นในอนาคต

นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการจริง ๆ

แต่เขาจะบอกจัสมินได้อย่างไรว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่?

ตอนนี้ จัสมินรู้สึกว่าเขาเป็นนักบุญที่ทำกับเงินเหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งสกปรก

หากเป็นเช่นนั้น เขาก็จะปล่อยให้เธอได้คิดแบบนั้นต่อไป

จัสมินพยักหน้าก่อนจะเช็ดน้ำตาที่หางตาตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “คุณเวดฉันอยากจะขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ที่คุณทำให้ฉันในวันนี้ คุณไม่เพียงช่วยชีวิตคุณปู่ของฉัน แต่คุณยังฟังฉันบ่นและพ่นเรื่องไร้สาระมากมายเกี่ยวกับชีวิตของฉันอีก ขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดีเช่นนี้!”

ชาร์ลียิ้มและพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับผมมากนัก หากคุณถือว่าผมเป็นเพื่อนของคุณเอง! แล้วถ้าเพื่อนสุภาพเกินไปก็จะดูเหมือนว่ามิตรภาพนั้นไม่จริง”

“ใช่!” จัสมินตอบพร้อมกับที่เธอพยักหน้า ก่อนจะพูดไปว่า “มันค่อนข้างดึกแล้วคุณเวด ฉันจะไปส่งคุณที่บ้าน”

ชาร์ลีโบกมือทันที “คุณไม่จำเป็นต้องไปส่งผมหรอก ผมคิดว่าคุณไม่ควรจะขับรถในสภาพนี้ ดังนั้นคุณควรหาคนขับรถเพื่อพาคุณกลับบ้านดีกว่า”

จัสมินพยักหน้าและพูดต่อว่า “ไม่ต้องห่วงฉัน! ผู้จัดการหญิงที่นี่ สามารถขับรถพาฉันกลับบ้านได้ในภายหลัง ฉันต้องส่งคุณกลับบ้านก่อน!”