กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 319

เอเลนและแคลร์เฝ้าดูสถานการณ์ด้วยสีหน้าตกตะลึง ในขณะที่เจสันตกใจ และงุนงงยิ่งกว่าเดิม

เอเลนคาดหวังให้หมอที่เก่งกาจช่วยรักษาสามีของเธอ แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะขอโทษชาร์ลีโดยยอมรับว่าเขาได้หลอกพวกเขาเกี่ยวกับยาวิเศษ…

ใบหน้าของเจสันเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโกรธ และอับอาย เขากำหมัดแน่น โดยรู้สึกว่าชื่อเสียงทั้งหมดของเขากำลังถูกตราหน้า และทำให้อับอายโดยชาร์ลี อย่างไรก็ตาม เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่าชาร์ลีมีอำนาจอย่างที่คนเหล่านี้กล่าวถึง และเขาก็ไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อไอ้ขี้แพ้คนนี้

ทันใดนั้นเอง ดอน อัลเบิร์ต ก็หัวเราะเยาะเขาอย่างไม่คาดคิด และถามชาร์ลีว่า “ปรมาจารย์เวด จะให้ผมทำอย่างไรกับไอ้หนุ่มตระกูลแกรนท์คนนี้ดีครับ?”

เขาไม่กล้าตัดสินใจของตัวเองต่อหน้าชาร์ลี เพราะไม่อย่างนั้นเขาจะทำร้ายเจสันทันทีเพียงเพราะว่าเจสันมีทัศนคติที่หยาบคายต่อชาร์ลี

ชาร์ลีพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า “แล้วแต่คุณจะจัดการเลย”

ดอน อัลเบิร์ต ยิ้มอย่างร้ายกาจกับคำพูดของชาร์ลี แต่ก่อนที่เขาจะเรียกคนของเขาออกมาได้เกรแฮมขมวดคิ้วด้วยความกระวนกระวายใจ และถามขึ้นว่า “เดี๋ยวก่อน เผอิญว่าฉันได้ยินจากลุค มาร์แชล ว่านายไปก่อเหตุในงานแสดงรถยนต์เมื่อวานนี้ และทำให้ปรมาจารย์เวดไม่พอใจ จริงไหม?”

"ฮะ? ไม่นะผม… ผมไม่… ผม…” เจสันพูดติดอ่างอย่างตื่นตระหนกและโวยวาย

แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายแพ้เมื่อวานนี้ แต่เขาก็สร้างปัญหาให้ตัวเองโดยการไปยั่วยุชาร์ลี จากสิ่งที่เห็นแล้วนั้น พวกเขาคงต้องการที่จะรวบยอดพร้อมกันทั้งสองคดี

ดอน อัลเบิร์ต หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “เอาล่ะ ดูเหมือนว่านายจะไปยุ่งกับปรมาจารย์เวดเมื่อวานนี้อีกด้วยนะเจ้าหมาตาบอด! โอเค งั้นฉันจะขอแจ้งให้นายทราบถึงราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการกระทำผิดต่อปรมาจารย์เวด!”

เขาเรียกคนของเขามา และพูดว่า "เฮ้ พวกนายช่วยโยนไอ้โง่นี่ออกไปนอกหน้าต่างเดี๋ยวนี้!"

เจสันตกใจ และกลัวมากที่การโอ้อวด และอวดดีของเขาได้ถูกกำจัด เขาคุกเข่า และร้องขอว่า “ชาร์ลีฉันขอโทษ ได้โปรดฉันขอร้องนายโปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว ได้โปรด…”

พวกเขาอยู่บนชั้นสาม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาฆ่าเขา?

เธอและเอเลนรีบวิ่งไปที่หน้าต่างและมองลงไป

โชคดีที่เจสันยังมีชีวิตอยู่ เขานอนอยู่บนสนามหญ้าพลางจับขาและกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง โชคดีสำหรับเขาเช่นกันที่พวกเขาอยู่ที่โรงพยาบาล แพทย์ และพยาบาลจึงรีบไปช่วยเขา และส่งเขาไปยังห้องฉุกเฉินทันที

แคลร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่เกิดเหตุ เธอรู้สึกขยะแขยงและหงุดหงิดเล็กน้อยที่เจสันมาโอ้อวดและดูถูกชาร์ลีซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าขาของเขาหัก และเขาคงจะไม่สามารถตอแยเธอได้อีก มันก็ค่อนข้างโล่งใจสำหรับตัวเธอเอง

ท่ามกลางความวุ่นวาย ชาร์ลีเดินไปหาแอนโธนีอย่างเงียบ ๆ เขาหยิบเม็ดยาชุดที่สองออกมาจากกระเป๋า และกระซิบว่า “คุณซิมมอนส์ ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ คุณจะเป็นคนรักษาพ่อตาของผมในภายหลัง และให้ยาเม็ดนี้แก่เขา”