กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 325

ชาร์ลีอยู่ในวอร์ดกับแคลร์ภรรยาของเขา ขณะที่พวกเขาอยู่เป็นเพื่อน และกำลังพูดคุยอยู่กับจาค็อบอยู่นั้น

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ขณะที่เอเลนพุ่งเข้ามาในห้องอย่างร้อนรน

ทันทีที่เธอเข้าไปในวอร์ด เอเลนถือเช็คเงินสดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ในมือก่อนจะตะโกนขึ้นว่า “ชาร์ลี! ไอ้สารเลว! นี่คนอย่างแกกล้ามาโกงฉันได้ยังไง?!”

ชาร์ลีผงะ และถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณแม่ นี่คุณกำลังพูดถึงอะไร? ผมไปโกงคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เอเลนไม่สนใจเขา และวิ่งตรงไปหาแคลร์ขณะที่เธอพูดขึ้นว่า “ลูกแม่! ฟังนะ! วันนี้ลูกต้องหย่ากับไอ้คนโกหกหลวงลวงคนนี้ซะ! ผู้ชายคนนี้มีบางอย่างผิดปกติ! เขาพยายามโกงแม่ของลูกด้วยซ้ำ! นี่ลูกจะไปให้อภัยเขาได้อย่างไรกัน?”

แคลร์รู้สึกงงงวยมาก และเธอถามว่า "แม่คะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

เอเลนส่งเช็คให้แคลร์ก่อนจะพูดว่า “ดูสิ! สามีของลูกต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ! เขาให้เช็คเงินสดปลอมหนึ่งร้อยล้านกับแม่ และแคชเชียร์ที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียนเกือบจะโทรไปที่ 110 เพื่อแจ้งความว่าแม่ไปฉ้อโกงเขา!”

"อะไรนะ…"

ชาร์ลีก่นด่าในใจ นี่… นี่ต้องเป็นเช็คเงินสดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ที่จัสมินมอบให้เขาเพื่อขอบคุณเขาแน่ ๆ

เวรแล้ว! เขาต้องใส่ไว้ในกระเป๋าเดียวกันกับเช็คหนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์แน่ ๆ !

มันจบลงแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว

เขาจะอธิบายเรื่องนี้ให้แคลร์ฟังได้อย่างไร?!

แคลร์มองไปที่เช็คเงินสดแล้วสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที หลังจากนั้นเธอก็โพล่งออกมาว่า “ชาร์ลีนี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึงมีเช็คเงินสดปลอมมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ได้คะ? นี่คุณมีส่วนร่วมในการฉ้อโกงจริง ๆ เหรอคะ?”

ชาร์ลีถอนหายใจขณะที่เขาอธิบายต่อไป “ผมไม่บอกคุณเหรอครับว่า ชายชราของผมได้เสียชีวิตเมื่อตอนผมอายุแปดขวบ? เขาปรากฏตัวในความฝันของผมเมื่อสองวันก่อน และบอกผมว่าเขาถูกคนอื่นรังแกตลอดเวลาเพราะเขาไม่มีเงินใช้จ่ายเลย ดังนั้นเขาขอให้ผมช่วยเผาเงินส่งไปให้เขาสักหน่อย…”

ขณะที่เขาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชาร์ลีก็ถอนหายใจขณะที่เขาพูดต่อ “ผมไม่กล้าที่จะรอให้ช้าไปมากกว่านี้ ผมจึงไปที่ร้านจัดงานศพเพื่อปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าของร้านจัดงานศพแนะนำเช็คเงินสดนี้ให้ผม และบอกว่าการเผาเช็คเงินสดหนึ่งใบที่มีมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์นั้นมีประโยชน์มากกว่าการเผาธนบัตรขนาดเล็กอื่น ๆ อีกมากมาย นอกจากนี้ยังประหยัดพลังงาน และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอีกด้วย ผมคิดว่าจะเผามันที่สี่แยกคืนนี้ แต่ผมดันให้เช็คผิดให้แม่แทนโดยไม่ทันคาดคิด…”

เมื่อได้ยินดังนั้นแคลร์ก็ถามอย่างสงสัยว่า “ชาร์ลีนี่คุณกำลังพูดความจริงกับฉันหรือเปล่าคะ?”

ชาร์ลีพยักหน้าอย่างรีบร้อนก่อนที่เขาจะพูดว่า “ใช่ครับ ผมกำลังบอกความจริงกับคุณ! ลองคิดดูสิว่าช่วงนี้เราเจอแต่โชคร้ายบ่อยแค่ไหน! ยิ่งไปกว่านั้น ใครจะกล้าพยายามฉ้อโกงด้วยเช็คเงินสดมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์? ไม่มีใครมาเชื่อกับเรื่องนี้หรอก! แม้แต่แคชเชียร์ของโรงพยาบาลเองยังไม่เชื่อเลย!”

แคลร์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่ชาร์ลีพูดนั้นเป็นความจริง

ไม่มีใครเชื่อว่าเช็คเงินสดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์นั้นเป็นของจริง ดังนั้นจึงไม่เหมาะที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการฉ้อโกงอย่างแน่นอน