กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 337

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ คุณท่านวิลสันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นมากขณะที่เธอพูดกับเคนเน็ธว่า“โอ้ ประธานวิลสัน พ่อของคุณช่างเป็นคนดีที่รู้สึกขอบคุณผู้ช่วยชีวิตของเขาจริง ๆ! เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”

เคนเน็ธพยักหน้า และถอนหายใจก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้มีพระคุณ และผู้ช่วยชีวิตของเขา พ่อของผมยังไม่ลืมทุกสิ่งที่พ่อของคุณทำเพื่อเขาแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”

จากนั้นเคนเน็ธก็หยิบกล่องเครื่องประดับระดับไฮเอนด์ออกมาจากกระเป๋า และส่งให้คุณท่านวิลสัน พร้อมกับพูดว่า “พ่อของผมส่งกล่องนี้ให้ผมก่อนเขาจะจากไป และบอกผมว่าผมต้องส่งสิ่งนี้ให้กับผู้ช่วยชีวิตของเขา เนื่องจากนายใหญ่วิลสันได้จากไปแล้ว งั้นผมก็จะมอบสิ่งนี้ให้คุณแทน นะครับ คุณท่านวิลสัน”

คุณท่านวิลสันคิดว่าพ่อของเคนเน็ธ ต้องการที่จะมอบสมบัติหายากให้เธอเพื่อขอบคุณชายชราที่เคยช่วยชีวิตเขา ดังนั้นเธอจึงรีบเปิดกล่องเครื่องประดับอย่างตื่นเต้น และมองเข้าไปในกล่องเครื่องประดับ

อย่างไรก็ตาม… มันคือกระสุนสนิม!

นี่มันอะไรกัน?!

คุณท่านวิลสันจ้องไปที่เคนเน็ธ ก่อนที่เธอจะถามว่า “ประธานวิลสัน นี่คือ…”

เคนเน็ธรีบตอบว่า “นี่คือกระสุนที่โดนขาพ่อของผมในตอนนั้น ผู้ช่วยชีวิตของเขาใช้มีดพกกรีดมันออกจากขาของเขา และพ่อของผมก็เก็บมันไว้กับเขาตั้งแต่วันนั้น ก่อนที่เขาจะจากไป เขาบอกให้ผมส่งสิ่งนี้ไปให้ผู้ช่วยชีวิตของเขาเป็นของที่ระลึก”

คุณท่านวิลสันเกือบจะสาปแช่งดัง ๆ

อะไรของมันวะเนี่ย?!

สามีของเธอได้ช่วยชีวิตพ่อของเขา และพ่อของเขาก็อยากจะมอบกระสุนเก่าที่ขึ้นสนิมให้กับเขาเพื่อระลึกถึงวันนั้น?!

อย่าบอกนะว่านี่เป็นวิธีที่พวกเขาจะตอบแทนความช่วยเหลือในวันนั้น?!

เหตุผลที่เธอบอกเขาเกี่ยวกับวิกฤตในครอบครัวของพวกเขาก็คือเธอต้องการให้เขารู้สึกเห็นใจเธอ และเสนอที่จะให้เงินแก่พวกเขาเพื่อผ่านวิกฤตนี้ เพราะท้ายที่สุดพ่อของเขาก็เป็นหนี้บุญคุณสามีของเธออย่างมากที่เคยช่วยชีวิตเขา! เขาไม่ควรตอบแทนน้ำใจด้วยสิ่งที่มีค่ามากกว่านี้แทนเหรอไง?

แต่กลับกัน เคนเน็ธแค่พูดว่าเธอดูเหมือนคนที่มีความสุข และตระกูลวิลสันจะสามารถรอดพ้นวิกฤตนี้ได้อย่างแน่นอน!

ถ้าไม่ใช่เพราะสถานะ และตัวตนที่โดดเด่นของเขา คุณท่านวิลสันคงจะกระแทกหน้าของเคนเน็ธกับม้านั่งไปเรียบร้อยแล้ว!

ในตอนนั้นเคนเน็ธก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เวนดี้ที่ยังคงมีสีหน้าสิ้นหวัง และน่าสมเพชอยู่บนใบหน้าของเธอ เขายิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณท่านวิลสัน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้แนะนำสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัวของคุณให้ผมรู้จักเลยนะครับ”

คุณท่านวิลสันมองไปยังสิ่งที่เคนเน็ธกำลังมอง และจากการแสดงออกบนใบหน้าของเขา เธอสามารถบอกได้ทันทีว่าเขาสนใจเวนดี้

ทันใดนั้น คุณท่านวิลสันก็มีความคิดขึ้นมา