กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 386

ขณะที่พวกเขามองไปที่ชาร์ลี พวกเขาทั้งคู่ต่างตระหนักว่ามีฟ้าร้อง และฟ้าผ่าอยู่รอบตัวเขาราวกับว่ามังกรกำลังลงมาในโลก!

เจสันตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “พ่อ! อะไรวะเนี่ย? รีบยิงมันเดี๋ยวนี้! เร็วเข้า!”

จัสตินตัวสั่นด้วยความตกใจ และเขารู้สึกได้ว่าขาของเขาอ่อนลงทันที หลังจากนั้นเขาก็โพล่งออกมาว่า “ฉัน… ฉันขยับมือไม่ได้เลย ราวกับว่าชาร์ลีเพิ่งเรียกฟ้าร้อง และสายฟ้าออกมาจากท้องฟ้า…”

เจสันตื่นตระหนกมาก และเขากล่าวว่า “ไม่มีใครสามารถเรียกฟ้าร้อง และฟ้าผ่าได้ในโลกนี้! ฉันคิดว่าเขาแค่ลงมือเพราะกลัวว่าเราจะยิงเขาตาย!”

ชาร์ลีหัวเราะเยาะก่อนที่เขาจะพูดว่า “เจสันถ้านายไม่เชื่อจริง ๆ ว่าฉันเป็นมังกรที่พระเจ้าส่งมาบนโลกฉันจะให้นายเป็นพยานด้วยตัวนายเอง!”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็มองไปที่จัสตินก่อนที่เขาจะพูดด้วยท่าทีเย็นชาว่า “จัสติน แกรนท์ อย่าลืมว่าลูกชายของนายคือคนที่ส่งนายไปตายในวันนี้!”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็ยกมือขึ้นมาทางจัสตินก่อนที่เขาจะตะโกนว่า “สายฟ้า ฟาด!”

หลังจากได้ยินเสียงดังปัง มีแสงรอบตัวจัสติน และแสงที่รุนแรงเหล่านี้ทำให้เจสันตาบอดไปชั่วขณะ!

เมื่อแสงสลายไปในที่สุดจัสตินที่เมื่อกี้ยังมีชีวิตก็ได้ตายไปแล้ว เขานอนอยู่บนพื้น และร่างกายของเขาถูกไฟไหม้ไปหมดแม้ว่าเขาจะยังถือปืนพกอยู่ในมือก็ตาม อย่างไรก็ตามไม่มีสัญญานชีพจรในตัวเขาอีกเลย

เจสันตะลึงเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเขา

ไอ้ชาติชั่ว! นี่เขากลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

พ่อยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา และตอนนี้ดูเหมือนว่าพ่อของเขาถูกฆ่าตายด้วยฟ้าร้อง และสายฟ้าจากชาร์ลี?

เขาเพิ่งมีชีวิตอยู่แท้ ๆ !

ชาร์ลีจะเรียกฟ้าร้อง และสายฟ้ามาฟาดเขาได้อย่างไร?

เจสันตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ในเวลานี้ และเขารู้สึกกลัวจริง ๆ เขาไม่สามารถเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย

ชาร์ลีเป็นมังกรที่ส่งมาจากสวรรค์จริง ๆ หรือ?

เขาคลานไปหาชาร์ลีอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นเขาคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลีขณะที่เขาขอโทษอย่างต่อเนื่อง “ชาร์ลี คุณเวด ได้โปรด ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันจะขอโทษคุณตอนนี้ ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ฉันได้ทำลงไป ฉันไม่ได้แตะต้องแคลร์เลย ได้โปรดปล่อยฉันไป โปรดไว้ชีวิตของฉัน…”

ชาร์ลีมองไปที่เจสัน และเขาก็ยิ้มเยาะก่อนที่เขาจะยื่นมือไปที่ขาของเขาแล้วพูดว่า "สายฟ้า ฟาด!"

ตูม!

ในเวลานี้ จู่ ๆ ฟ้าผ่าก็ฟาดเข้าที่ขาของเจสัน!

เจสันรู้สึกกลัวมากในเวลานี้ และเขารู้สึกได้เพียงว่าขาของเขาชาไปหมดแล้วราวกับว่าเขาหมดสติไปแล้ว เขามองลงไปที่ขาของเขา และเขาก็รู้ว่าขาของเขากลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว!

“อ๊ะ… อ๊า…” เจสันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ดังนั้นเขาจึงพยายามเอามือแตะขา

แม้ว่าขาของเขาจะดูเหมือนถ่าน 2 ก้อนที่ถูกเผาไปแล้วเป็นขี้เถ้า และแม้ว่าพวกมันจะยังคงรูปทรงเดิมเอาไว้ แต่ทันทีที่เจสันแตะขาของเขามันก็กลายเป็นเถ้าทันที!