กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 40

ในทางกลับกันเขารู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะมีเมนูจัดเลี้ยงที่หรูขนาดนี้มีเพียงชุดเดียวสำหรับ ไดมอนท์ สวีท และได้เสิร์ฟให้กับพวกคนเหล่านี้ไปแล้ว เขาจะทำอย่างไรหากแขกผู้มีเกียรติตัวจริงมาที่นี่?

แฮโรลด์ยกเท้าขึ้น และตะโกนด้วยความตกใจว่า “นี่นายกำลังจะทำอะไร? ฉันจองห้องสวีทนี้ไว้นายคิดว่านายเป็นใครถึงมาสร้างปัญหาที่นี่?”

บิลชี้ไปที่แฮโรลด์ และถามว่า “นายคือแฮโรลด์ วิลสัน ใช่ไหม?”

แฮโรลด์พยักหน้า และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ใช่ ฉันเอง!”

บิลสั่งอย่างเย็นชา “พาเขามาหาฉัน!”

ชายที่แข็งแรงสองคนดึงแฮโรลด์ออกจากที่นั่งทันที และลากเขาออกไป

“นายคิดว่านายกำลังทำอะไรอยู่? ปล่อยฉันออกไป!"

“ไอ้เวรนี่ หุบปากซะ!”

ชายคนหนึ่งเตะเข่าของแฮโรลด์ และเขาคุกเข่าตรงหน้าบิลขณะที่เขาร้องด้วยความเจ็บปวด

บิลมองแฮโรลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เย็นชา และเฉียบคมทำให้เขาตัวสั่นเหมือนแมวขี้กลัว

เพียะะ!

บิลจ่ายเงินถูกโยนตรงไปที่หัวของแฮโรลด์

บิลตะโกนเสียงดัง “ใครให้สิทธิ์นายใช้ห้องนี้?”

แฮโรลด์กระแอมในลำคอเพื่อเรียบเรียง และพูดว่า “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจองห้องโกลเด้น สวีท ไปล่วงหน้า และฉันได้จ่ายเงินมัดจำสามแสนดอลลาร์แล้วด้วยซ้ำ!”

เจอรัลด์พูดแทรก “นี่นายจะทำอะไร? แฮโรลด์จองห้องนี้ไว้ ที่นี่ไม่มีกฎเหรอไง”

เขาตบแฮโรลด์ที่แก้มของเขาอีกครั้ง และคำรามว่า “โกลเด้น สวีท? เฮลโล? นี่คือห้องไดมอนท์ สวีท! ห้องนี้ไม่ใช่ไว้สำหรับนาย ไอ้สวะ!”

ทุกคนตกตะลึงเมื่อเสียงของเขาดังก้องไปทั่วห้อง

ไดมอนด์ สวีท?

ไม่น่าแปลกใจที่ห้องนี้ได้รับการออกแบบอย่างหรูหรา แม้แต่อาหาร และไวน์ก็พิเศษเหลือเกิน มันไม่น่าจะใช่ห้องโกลเด้น สวีท!

แฮโรลด์กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งร่างกายของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อของตัวเอง แม้แต่กางเกงของเขาก็เปียกในจุดที่น่าอาย เขาเดินออกไปด้วยท่าทางที่น่าอับอาย

เมื่อดูฉากที่น่าสยดสยอง เจอรัลด์ และเวนดี้หน้าซีดราวกับกระดาษสองแผ่น หัวใจของพวกเขาเต้นแรง

แฮโรลด์ผู้ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจก่อนหน้านี้ ถูกตีกลับสู่สภาพปกติในชั่วพริบตา พวกเขากลัวผลที่จะตามมา

ลอเรนรู้สึกหวาดกลัวไม่แพ้กันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และร่างกายของเธอสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังชาร์ลี และพึมพำว่า “เราจะทำอย่างไรดี? พวกเขาจะฆ่าเราไหม?”

ชาร์ลีตบไหล่ลอเรนเพื่อปลอบโยน และพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณ จะไม่มีใครแตะต้องคุณได้”

ลอเรนมองไปที่ชาร์ลีอย่างซาบซึ้ง แม้ว่าเธอแน่ใจว่าชาร์ลีไม่สามารถแก้ปัญหาได้ แต่คำพูดของเขาก็ช่วยให้หัวใจที่กระวนกระวายสงบลงได้อย่างมหัศจรรย์

ในขณะเดียวกันบิลก็เตะแฮโรลด์ซึ่งล้มลงบนพื้นเหมือนท่อนไม้ และสาปแช่งว่า "ช่างเป็นคนขี้ขลาดเหลือเกิน!"

เขาหันศีรษะ และจ้องไปที่เจอรัลด์

"และก็นาย! นายบอกว่าที่นี่เราไม่มีกฎไม่ใช่เหรอ? มานี่เดี่ยวนี้ ไอสารเลว!”