กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 447

ทุกคนมองไปที่เคนเน็ในเวลานี้

เคนเน็ธรู้สึกอับอายและรำคาญมาก เขาด่าออกมาดัง ๆ ว่า “นายเป็นแค่คนไร้อำนาจ! ทั้งตระกูลของพวกนายก็เป็นคนไร้อำนาจ! ฉันดีกว่าพวกนายมาก!”

ชาร์ลียิ้มจาง ๆ ก่อนที่เขาจะพูดกลับไปว่า “ใครก็ตามที่ไร้อำนาจน่าจะรู้ตัวเองนะครับ บางคนไม่สามารถยอมรับความลำบากที่ตัวเองมีได้ และยังทำเป็นปากแข็ง ประเด็นเรื่องนี้คืออะไรกันแน่?”

ทุกคนหัวเราะออกมาดังลั่นในเวลานี้

มันเป็นความจริง? ประธานวิลสันที่มีชื่อเสียงและมีหน้ามีตา ต้องสูญเสียความเป็นชายไปจริง ๆ หรือ?

ดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องจริง ไม่อย่างนั้นเขาจะพยายามอย่างหนักเพื่อประมูลโสมสีม่วงระดับพรีเมี่ยมทำไม? ยิ่งไปกว่านั้น เขายังอยู่ที่นี่กับเจฟฟรีย์ จากตระกูลวีเวอร์ในวันนี้

ทุกคนที่นี่ในวันนี้ เป็นคนจากสาขาการแพทย์ ทุกคนทราบดีว่า ตระกูลวีเวอร์กำลังศึกษายาตัวใหม่ที่สามารถเสริมสร้างความแข็งแรงของเพศชาย และฟื้นฟูความเป็นชายของผู้ชายได้ ดูเหมือนว่าเหตุผลที่เคนเน็ธและเจฟฟรีย์อยู่ที่นี่ด้วยกันในวันนี้ เป็นเพราะเคนเน็ธต้องการเป็นคนแรกที่ได้ทดสอบยาตัวนี้หรือเปล่า?

เคนเน็ธกัดฟันด้วยความโกรธในขณะที่เขาโพล่งออกมาทันทีว่า “นายนามสกุลเวด! อย่าพยายามทำให้คนอื่นเข้าใจผิดที่นี่! ฉันยังเป็นผู้ชายที่มีความสามารถมาก!”

“คุณให้คนรักของคุณไปหาคนอื่น และคุณยังบอกว่าคุณเป็นผู้ชายที่มีความสามารถมากอย่างนั้นเหรอ? ถ้าคุณมีความสามารถอย่างแท้จริง ทำไมคุณถึงให้ผู้หญิงของคุณไปหาคนอื่นล่ะ?”

ใบหน้าของเคนเน็ธแดงระเรื่อไปด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะพ่นคำพูดออกมาด้วยความโกรธว่า “แก… แก… แกกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?!”

เวนดี้ยังถามเขาอย่างโกรธ ๆ ไปว่า “ชาร์ลี! ทำไมนายถึงทำลายความบริสุทธิ์ของคนอื่นโดยไม่มีเหตุผลเลย!”

เมื่อชาร์ลีเห็นออโรร่าเป็นครั้งแรกในวันนี้ เขาสามารถบอกได้เลยว่าเธอมีบางอย่างภายในใจ อย่างไรก็ตาม เธอไม่กล้าที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ในที่สุดเธอก็มีความกล้าที่จะพูดขึ้นแล้ว ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดไปว่า “ก็ได้ คุณช่วยไปส่งผมที”

ออโรร่ามองไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าขอบคุณ ก่อนจะพูดไปว่า “คุณเวด มากับฉันทางนี้ค่ะ!”

จากนั้นออโรร่าเดินตามชาร์ลีไปที่ประตู

ชาร์ลีมองไปที่ออโรร่าที่ยังลังเลที่จะพูดก่อนที่เขาจะถามไปว่า “ออโรร่า คุณมีอะไรในใจหรือเปล่า บอกผมมาตรง ๆ เถอะครับ?”

ออโรร่ากัดริมฝีปากล่างเบา ๆ ก่อนที่เธอจะถามอย่างเขินอายไปว่า “คุณเวด คุณทราบหรอคะ ว่าฉันมีอะไรในใจ?”