กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 497

เมื่อชาร์ลีได้ยินคำพูดของเลียม จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าเลียมอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขา

กาลครั้งหนึ่ง เขายังเป็นเด็กกำพร้าและเศษขยะที่ถูกผู้อื่นรังแกและทำให้อับอายขายหน้า

ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปเมื่อสตีเฟน ทอมป์สันพบเขา และยกเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป และแบล็ค การ์ดที่มีเงินหลายหมื่นล้านดอลลาร์ให้กับเขา

ต่อมา ในที่สุดชาร์ลีก็มีโอกาสบรรลุความยิ่งใหญ่เมื่อเขาพบหนังสือคัมภีร์ลึกลับโดยบังเอิญ

กาลครั้งหนึ่งเขาเคยถูกทอดทิ้งจากทุกคน เขายังรอโอกาสที่จะพิสูจน์ตัวเองกับทุกคน และล้างแค้นทุกคนที่ดูถูกเขาในอดีต!

ดังนั้นเขาจึงสามารถเข้าใจความรู้สึกของเลียมได้เป็นอย่างดี

เลียมเป็นเด็กที่ถูกเรียกว่าลูกนอกสมรสตั้งแต่ยังเป็นเด็ก แม่ของเขาเสียชีวิต และแม้ว่าเขาถูกพามาที่บ้านของพ่อผู้ให้กำเนิด แต่เขาก็ยังถูกทรมานและทำให้อับอายยิ่งกว่าเดิม ผ่านไปกว่ายี่สิบปี ระดับความอดทนในหัวใจของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากแล้ว

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชาร์ลีตัดสินใจช่วยเขา ชาร์ลีต้องการช่วยเลียมควบคุมตระกูลวีเวอร์ทั้งหมด

มันเกิดขึ้นเพียงเพราะว่าพี่ชายของเลียมเป็นศัตรูของเขา นอกจากนี้ชาร์ลียังสามารถนำโสมขาวหิมะพันปีมาใช้ประโยชน์สำหรับตัวเองได้อีกด้วย!

ดังนั้นชาร์ลีจึงพูดว่า “เลียม ในเมื่อคุณต้องการแก้แค้นล่ะก็ ผมจะช่วยคุณอย่างแน่นอน”

ทันทีที่เลียมได้ยินคำพูดของเขา เขาก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะกระแทกศีรษะลงกับพื้นพร้อมกับพูดว่า “ขอบคุณ คุณเวด ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณ! ผมจะไม่ลืมมันเป็นอันขาด!"

ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพยุงเขาขึ้น และถามว่า “แล้วตอนนี้เคนเน็ธอยู่ที่ไหน?”

ในเวลาเดียวกันนี้ ทุกคนมารวมตัวกันในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์วีเวอร์ และพวกเขาก็แสดงสีหน้าวิตกกังวลอย่างมาก

เส้นตายที่กำหนดโดยเคนเน็ธใกล้เข้ามาแล้ว แต่ดูเหมือนไม่มีใครพบวิธีแก้ปัญหาของเคนเน็ธ

ในเวลานี้เคนเน็ธก็มีสีหน้ามืดมนเช่นกัน เขายังคงฉีดยาเข้าไปในร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม ยาปฏิชีวนะสามารถชะลอการเน่าเปื่อยได้เท่านั้น แต่ไม่สามารถรักษาเขาได้ อันที่จริงเคนเน็ธเริ่มรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นแล้ว และเขารู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อเคนเน็ธเห็นสมาชิกในตระกูลวีเวอร์ออกไป และในที่สุดก็กลับมาทีละคน เขาอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความโกรธว่า “อะไรกัน? นี่ยังหาทางรักษาฉันไม่ได้อีกเหรอไง?”

ทุกคนมีสีหน้ากังวล และพวกเขาก็เริ่มตื่นตระหนกเมื่อสบตากัน